« Ο The Caretaker πάσχει από Άνοια. Ξεκίνησε από το 1999, όταν ξέχασε για πρώτη φορά να πάει σε κοκτέηλ με τους φίλους του. Από τότε ζει και ξαναζεί, στο κεφάλι του, αγνοώντας την πραγματικότητα, τις μέρες που ήταν νέος και κορτάριζε νεαρές Αγγλίδες αριστοκράτισσες στα ballroom πάρτι της Βρετανικής αριστοκρατίας τη δεκαετία του '20. Ακούει τις μουσικές στο κεφάλι του περασμένες μέσα από την ηχώ της ολοένα φθίνουσας μνήμης του, με τα scratch από τους δίσκους στο γραμμόφωνο να ακούγονται σαν φωτιά από ξύλα στο τζάκι. Χαμογελάει.. Η ευφορία κατακλύζει την ψυχή του και κάπου ένα δάκρυ κυλά ενθυμούμενος θολά ένα άλλο χαμόγελο.. Ο Leyland Kirby, ο νεότερος εγγονός του, ηχοερευνητής και πότης, αποφάσισε να τον βοηθήσει. Με σεβασμό και ακολουθώντας τις αντοχές του παππού The Caretaker, τον μετέφερε στο στούντιο του και κάθε μέρα «κατέβαζε» από το μυαλό του παππού ότι κυματομορφή έμοιαζε με ήχο. Παράλληλα έπρεπε να τα ηχογραφεί για να τα ακούει καλύτερα ο παππούς. Ύστερα από πολλο