Αντικρίζω την κενή σελίδα και για πολλοστή φορά ξεκινώ από την αρχή χωρίς να είμαι σίγουρος ακριβώς πώς να περιγράψω αυτό που εξέπεμπαν οι έξι Γερμανοί για δύο ώρες και σαράντα λεπτά,χθες κατά τη διάρκεια του εορταστικού κονσέρτου τους για τα τριάντα χρόνια δημιουργικής ύπαρξης τους στον πλανήτη. Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία ? Μία συναυλία που δεν θα ξεχάσεις ποτέ ? Μια επέτειος για το πώς φτάσαμε να ακούμε τα μέταλλα και τα πλαστικά σαν κάτι φυσιολογικό και απαραίτητο στη σύνθεση σκοτεινών ποπ τραγουδιών ? 'Ενα κονσέρτο που εξοργιστικό,βαρετό και κουραστικό για ανθρώπους που μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν από κοσερβατουαρ ή ταμπέλες μουσικής ? Δεν χρειάζονται περαιτέρω αναλύσεις για το τι είναι και τι αντιπροσωπεύουν στη σύγχρονη μουσική οι E.N. Η επίδρασή τους είναι καταλυτική και όλη τους πορεία δείχνει ένα συνεπές αλλά μοναχικό σχήμα στο παγκόσμιο στερέωμα,που κινείται σε δικούς του δρόμους ασυμβίβαστο και ακλόνητο. Η χθεσινή τους θριαμβευτική εμφάνιση,στο ...