16 . Eagulls – EAGULLS (Partisan) « Αυτό που βλέπω στο άλμπουμ των EAGULLS είναι φλεγόμενη μετεφηβική ορμή που δεν υπολογίζει τίποτα,έχει το θράσος να πιστεύει στη δικιά της μοναδικότητα και βασισμένη τεχνικά πάνω σε αυτό που σε κάθε εποχή είναι γενεσιουργός δύναμη κάθε μουσικής έκφρασης που ταράζει νερά. Τη λύσσα για αντίδραση,την μηδενιστική και κυνική αντιμετώπιση των πάντων σαν ασπίδα ενός ψυχισμού σε εγρήγορση και συναισθηματική έξαρση. Oι EAGULLS τα βρίσκουν έτοιμα. Και κινούνται ανάλογα. Όμως αν δεν υπάρχει έστω και μια μικρή σπίθα ειλικρίνειας και ακεραιότητας,κάθε κιθάρα που στηρίζεται στους KILLING JOKE,JOY DIVISION,THE CURE θα ακούγεται σαν άκαπνο ξύσιμο χορδών,κάθε bass line μια βαρετή διαρροή και κάθε ερμηνεία που θα θέλει να μοιάσει στον Jaz Coleman/Robert Smith/Joe Strummer θα ακούγεται σαν πνιχτό βαρετό νιαούρισμα ή πομπώδης χαζομάρα. Οι EAGULLS ακολουθούν συγκεκριμένο στυλ,δεν ξεκολλάνε από εκεί,υπάρχει μια ενιαία