Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

 Δεκαοχτώ τραγούδια. Δύο cd. Καί ένα DVD υψηλής ανάλυσης σε περιορισμένα αντίτυπα όσων προπαραγγείλουν την ειδική έκδοση με το γούνινο εξώφυλλο. Ένα εξώφυλλο που αξίζει ν'αναλυθεί καθώς σημειολογικά έχει πολύ ψωμί. Ήχος που σε πρώτο άκουσμα  υποβάλλει και ίσως  τρομάζει λίγο. Σκοτεινός Kraut ήχος αλλά μετά ,σε δεύτερη ακρόαση ,είναι μόνο οι FLAMING LIPS που ανακατεύουν την τράπουλα των ηχητικών σταθερών τους ξανά. Προϊόν συνεχούς τζαμαρίσματος με δυνατές και ήσυχες στιγμές να εναλλάσονται,φτιάχνοντας ένα Πάραξενο, πάνω από τη Γή, αλλά βατό αν και ασυνήθιστα εσωστρεφές ηχόκοσμο. Οι μελωδίες μένουν λίγο πίσω,ενώ δεν υπερισχύει τόσο αυτή η γλυκόπικρη διάθεση που είχαν τα προηγούμενα.Υπάρχουν αρκετές μυστικιστικές αναφορές και πέντε τραγούδια με ζώδια στον τίτλο τους, σαν να έχει ξεσπάσει διαγαλαξιακός πόλεμος μεταξύ τους. Σε τρίτη ή τέταρτη ακρόαση τα τραγούδια που αρχικά φαίνονται για γεμίσματα αποκτούν υπόσταση.Μικρά,διακριτικά περάσματα που έχουν τη δική τους υπόστα...

Η σχέση μου με τους FLAMING LIPS ξεκινά από τη στιγμή που άκουσα το   Talkin' 'bout The Smiling Deathporn Immortality Blues (Everyone Wants To Live Forever) ,το 1992 και ''κόλλησα'' με τα περίεργα,σε χαμηλή ταχύτητα ηχογραφημένα φωνητικά ''wah wah''. Ψυχεδελικό ροκ με αίσθηση του χιούμορ ? Παράξενο,αλλά καλό.Δεν ασχολήθηκα όμως παραπάνω,για εκατοντάδες λόγους. Το ποιοί το έλεγαν άρχισε να μ'ενδιαφέρει από τότε που το σχήμα εκτόξευσε το '' Race For The Prize '' και το άλμπουμ '' The Soft Bulletin '',κάνοντάς με ,όπως και πάρα πολύ κόσμο, πέρα από τους σκληροπυρηνικούς φαν, εδώ στην Ελλάδα, να τους πάρω επιτέλους στα σοβαρά. Ό,τι κυκλοφόρησαν πριν από αυτό το άλμπουμ,ήταν απλά κάτι ημιτελές απέναντι στην αισθητική τελειότητα,παραδοξότητα,τρυφερότητα κλπ αυτού του άλμπουμ αλλά και του ακόμα τελειότερου '' Yoshimi Battles The Pink Robots '', που με έκανε ,αρκετές φορές, να μένω με ανοιχτό το στ...