Μετά την τραυματική ακύρωση του το 2020 και την περσινή επεισοδιακή του επιστροφή, φέτος, είναι ασφαλές να πούμε ότι το Plisskën επανήλθε κανονικά. Δεν είχε κάποιο εμπορικό πρώτο όνομα φέτος, αλλά η υπόλοιπη σύνθεση αποτελούνταν από νέα ονόματα κυρίως, ευρείας ηχητικής αισθητικής και το καθένα, για τους δικούς του λόγους, μπορούσε να τραβήξει το ενδιαφέρον ενός ιδιαίτερου κοινού για κάτι όχι και τόσο maintream αλλά αρκετά αποδεκτό μέσα στο μουσικό περιβάλλον που αναπνέει. Η μέρα και το «πέρα-δώθε» ξεκίνησε από την αίθουσα Tunnel , με την Γερμανίδα Rosa Anschütz , η οποία μου ήταν άγνωστη, ακούγοντας όμως το '' Their Blood '' από το δεύτερο άλμπουμ της, Goldener Strom , που κυκλοφόρησε τέλη Μαΐου, δεν μου έκανε μόνο μία δυνατή πρώτη εντύπωση αλλά και με κράτησε στο εσωτερικό, ηλεκτρονικό ταξίδι της για το μεγαλύτερο μέρος της εμφάνισης της. Χρησιμοποιεί το δικό της διαμορφωμένο συνθ και τραγουδά απαγγέλοντας ενδιαφέροντες στίχους. Γι' αυτή λοιπόν την πρώτη γνωρ