Το ακούω εδώ και μήνες στο κεφάλι μου..Φταίει και το ραδιοφ-ο-νικό rotation, φυσικά. Πέρυσι η Zola Jesus έκανε μια χαλαρή διασκευή και πρέπει λογικά να έκανε τα κολλημένα indie να πάρουν λίγο σοβαρότερα την υπόθεση «καλή ποπ». Αν ήμουν πιο γενναίος και δεν υπήρχε συνωστισμός στα καλά τραγούδια που μου άρεσαν το 2012 ,η Rihanna θα είχε δύο σινγκλ στα 50 πρώτα, με το '' Diamonds '' αρκετά ψηλά.. Σήμερα είδα πώς η Jessie Ware ερμηνεύει αυτό το τραγούδι. Με την, όπως και να το κάνουμε, εξαιρετική φωνή της να βγάζει όλο το συναίσθημα μπροστά,απλά και απέριττα ,απογυμνωμένο από την λουσάτη παραγωγή,κατευθείαν στα συναισθηματικά κέντρα. Καμία από τις δύο διασκευές δεν μου άρεσε όπως η πρωτότυπη εκτέλεση παρ' όλα αυτά.Γιατί προφανώς αυτή τη φορά η αστρόσκονη της παραγωγής πέφτει,επιτέλους,σε ένα γερό, μελωδικό,ουσιώδες τραγούδι και το μετατρέπει σε ύμνο. Κάτι σαν να υπερβαίνει την καθημερινότητα με προορισμό την αιωνιότητα.Κάτι που η ποπ πολλές φορές κάνε...