Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

un monde avec toi (par b-trace) from ucftaic on Vimeo Όλη η ιστορία , εδώ .  Η εκτέλεση του Mike Patton ,κλείνει αυτό το Κυριακάτικο βράδυ και καλό είναι να αγναντέψετε το φεγγάρι ακούγοντάς το. 

  Δ εν αντέχω να μη σας πω ότι διέρρευσε , είκοσι μέρες περίπου πριν την επίσημη κυκλοφορία του.  Και ότι οι 16 μικρές ηλεκτρονικές μουσικές,που απαρτίζουν τη μεγάλη επιστροφή του B.ENO ,σε πρώτη ακρόαση ακούγονται οικείες και με προοπτική να ''ντύσουν'' άπειρες εικόνες και φιλμικές καταγραφές. Οικείες όσο δεν ήταν το '' Music For Films '' όταν πρωτοκυκλοφόρησε,αλλά το ίδιο συναρπαστικές και μαγικές. Χωρίς κεντρικό θέμα,γέννημα αυτοσχεδιασμών και περιπέτειας σε καινούριους ηλεκτρονικούς τόπους,το άλμπουμ είναι για ήρεμες περιπλανήσεις του μυαλού και της ψυχής σε απροσδιόριστα τοπία,είτε μεγάλες πράσινες πεδιάδες,είτε το Άλφα του Κένταυρου, είτε κάποιο αόρατο προσωπικό εγκεφαλικό κελί συναισθημάτων,είναι αυτό.. Καθαρή,προσβάσιμη,γαλήνια ακόμα και στις εξάρσεις της,η μουσική του '' Small Craft On A Milk Sea' ' λειτουργεί σαν ένα καταφύγιο.Λουφάζεις αφήνοντας την πραγματικότητα και στοχάζεσαι ένα καθαρότερο μέλλον.. Περαιτέρω ανάλυση δε χρ

Όποιοι έχουν περάσει τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '90,ακούγοντας την κληρονομιά του ήχου των SMITHS ,από τις συναισθηματικές εφηβικές κυκλοφορίες της Sarah records μέχρι το πιό άγνωστο σχήμα που ηχογραφούσε στο σπίτι του και κυκλοφορούσε ακόμα και φλέξι σε συνεργασία με ασπρόμαυρα φανζινάκια ( θυμάται κανείς τους THEY GO BOOM ! , τα λατρεμένα Little Charmer και In Those Days και τα δεκάδες χαμένα 7'' lo-fi αλλά υψηλής συναισθηματικής αξίας δισκάκια ?) αλλά και τους SAINT ETIENNE του '' Foxbase Alpha '' και '' So Tough '',είναι αδύνατο να μη νοιώσει ρίγη νοσταλγίας ακούγοντας τους δίσκους των Σουηδών THE RADIO DEPT .Πόσο μάλλον να τους βλέπει στη σκηνή. Τρία άτομα,κιθάρα, μπάσο και lo-fi ηλεκτρονικά,παραταγμένοι σε ευθεία γραμμή και μόνο μπλε φωτισμοί. Λιτοί ,απέριττοι,ντροπαλοί,απόμακροι λες και βγήκαν από τα δωμάτιά τους μετά από χρόνια συνειδητής απομόνωσης. Και μετά ακούς τη μουσική ..και σπάζεσαι..Τα ηλεκτρονικά που τιμούν τις

Anna Calvi . ....Πρώτο σινγκλ για τη Domino , διασκευή στο κομμάτι που τραγούδησε η EDITH PIAF αλλά και ο GENE VINCENT ( γεια σου Βασίλη) .  Η Anna Calvi , έχει μια ενδιαφέρουσα μικρή προϊστορία με ζωντανές εμφανίσεις σε κλαμπάκια του Λονδίνου αλλά τώρα μπαίνουν τα μεγάλα μέσα, για να γίνει γνωστή στα πέρατα του κόσμου. .Και ναι. Τη λατρεύετε ήδη.Τί λέω ? Γονατίζετε γι' αυτό το πλάσμα από το Λονδίνο,με τη γενναία,δωρική φωνάρα που μπορεί να κάνει την αγαπημένη μου Pj ένα νιάνιαρο του νηπιαγωγείου.Ευχόμαστε να γίνει η μεγαλύτερη φωνή της δεκαετίας.. Live λέει όμως?.. .Αν λέει λέει !. Δείτε και πιστέψτε. Το Σπίτι  σείεται από χαρά.. Περιοδεύει στην Ευρώπη με τους GRINDERMAN. .Tί ? Αν θα παίξουν κι εδώ ? Με τον πόνο μου παίζετε ?

Πριν η Tahita Bulmer δημιουργήσει τους NEW YOUNG PONY CLUB , συμμετείχε στο δεύτερο άλμπουμ των BLUE STATES ,'' Man Mountain '' του 2002, την εποχή που ο Andy Dragazis ήταν στο φόρτε του.   Η Tahita τραγούδησε και συμμετείχε στη σύνθεση των πέντε καλύτερων στιγμών του άλμπουμ.Ανάμεσά τους αυτό το θανατηφόρο κομμάτι που έκανε θραύση στα ραδιόφωνα, μούσκεψε πολλά χαρτομάντηλα και ακόμα στοιχειώνει κάποιες συλλογές. Και να φανταστείς ότι έγινε γνωστό από μια ταινία post apocalyptic τρόμου.Με ζόμπυ και τα τοιαύτα..Δεν συγχωρείστε αν δεν την ξέρετε.. Α ρε Tahita τί μας θύμισες.... We are holding off the year and now our season is here all the ballances are clear now that our time is here in our perfect present tense through our white rose tinted lips when the words have all been spent will we still have laughing Through the window see the place like a (?) embrace for a moment face to face in the sweetest embrace Ooohh ooooh ooooh ooooh We're ho

'' We marry the dance ethic with the pop ethic, and make something that you can dance to and sing along to' '.  Αυτό ακριβώς είδαμε κι εμείς εκείνο το βράδυ.Μια μπάντα να παίζει μουσική του Σαββατόβραδου, μεσοβδόμαδα. Κι αν νομίζετε ότι κάτι έφταιγε που δεν επικρατούσε το κέφι που θα έπρεπε, αυτό ήταν   η  καταθλιπτική ατμόσφαιρα αβεβαιότητας και μουδιάσματος που μας έχει πάρει και μας έχει σηκώσει τελευταία, παρά  επαγγελματισμός του σχήματος.  Είδαμε μια ρυθμική μηχανή που έπαιξε χορευτική μετα-νεοκυματική και με άλλες 80'ς αρρώστιες,ποπ, με ξεκάθαρες απόψεις,χωρίς να βασανίζει τον ήχο της αλλά να τον κατευθύνει  στο κοινό, αποκλειστικά  για χορό και ξέδωμα.   Η εμφάνιση τους,εξελίχθηκε σε πάρτυ,έ παιξαν όλα τα καλά τραγούδια που διαθέτουν και αρκετά από αυτά ακουγόντουσαν καλύτερα από τους δίσκους. Αν εξαιρέσει κανείς ότι το μπάσο δεν είχε τον όγκο που χρειαζόταν και την αρχική αμηχανία,όλο το υπόλοιπο σετ κύλησε όμορφα και ρυθμικά.Το σχήμα είναι χάρμα οφθαλμώ