Χωρίς πολλά λόγια και επειδή ξέρετε την εκτίμηση μου σε αυτούς τους νεοροκ ήρωές μου,η συναυλία τους στο Gagarin τη Δευτέρα που μας πέρασε ήταν ένα γεγονός που περνά απαρατήρητο σε τέτοιες ''υπο'' εποχές,μια φευγαλέα στιγμή νοσταλγικής αστρόσκονης στο γεμάτο σκουπίδια Διάστημα,ένα όνειρο που σαν νερό έφυγε απο τα χέρια χωρίς να μπορείς να το κρατήσεις.... Ο BLAINE μαζί με τον Τηλέμαχο Μούσα ήθελαν σώνει και καλά να μετατρέψουν το Gagarin σε ένα είδος μπαρ ''Το Ναυάγιο''. Εκεί μπαίνεις σχεδόν τυχαία κάνοντας ένα διάλλειμα αφου έχεις περπατήσει 42 χιλιάδες εμπειρόμετρα στη Λεωφόρο της ζωής σου.Πίνεις ποτό,νομίζεις ότι αυτά τα πρόσωπα ή τα έχεις ξαναδεί ή είναι απλά ολογράμματα παλιότερων συναντήσεων,ακούς τα τραγούδια που κατα θεϊκή σύμπτωση ακούγονται όπως θα τα τραγούδαγες στο μπάνιο σου ή μετά απο έντονη χρήση αναμνησιογόνων. Μου φάνηκε φυσικό να κάνει κάτι τέτοιο, κάποια στιγμή στη ζωή του, ο BLAINE .Ήμουν σίγουρος ότι αν έπρεπε να κάνει ένα διάλλ