Εικοσιεννέα χρόνια απο τα πρώτα αθάνατα ριφφ του Back In Black και μια ντουζίνα ανέμελες ,αξέχαστες στιγμές με την παλιοπαρέα απο το Λύκειο ''ντυμένες'' με τη μουσική τους, θα ήταν λογικό να φτάσω τρέχοντας στο Οακκα και απο νωρίς να ξεροσταλιάζω στις πρώτες σειρές ,να πιώ ένα δύο κουτάκια μπύρας για προθέρμανση και να περιμένω να ζήσω αυθεντικές ροκ στιγμές με τη μπάντα που η μουσική τους είναι συνώνυμη της ακατάσχετης μπυροποσίας, των φτηνών απολαύσεων,των σωματικών εκκρίσεων και της υπερβολής. Δεν χωράνε φιλοσοφίες και πνευματικές αναζητήσεις στην μουσική που βραχυκυκλώνει κάθε εγκεφαλική λειτουργία και οδηγεί το σώμα σε λυτρωτικές ηλεκτρικές εκκενώσεις-εκτονώσεις. Δεν είχα όμως πρόθεση να πάω. Τους προτιμώ χωρις σώου ,μόνο με τα βασικά.Σε κλαμπ ,να τους βλέπω και να τους ακούω απο κοντά. Τελικά πήγα. Αργά. Ουσιαστικά με ''απήγαγαν'' για να πάω. Μπήκαμε στο στάδιο και τα χιλιάδες ''κιτσατα'' κερατάκια φεγγοβολούσαν ανυπόμονα. Οι μπύρ...