Οι φετινές κυκλοφορίες των A PLACE TO BURY STRANGERS ,δεν καλύφθηκαν από το ιστολόγιο, όπως θα περίμενε κάποιος που ξέρει τη γνώμη μου γι' αυτούς. Δεν ήταν ότι δεν μου άρεσαν. Ξανακούγοντας τα λίγες μέρες πριν με αφορμή την επικείμενη τρίτη εμφάνισή τους στη χώρα μας,δεν γινόταν να μην ξαναθαυμάσω την ορμή και το συνδυασμό θορύβου,ηλεκτρικών εκκενώσεων και μελωδίας. Με πιο ογκώδη παραγωγή και ακόμα πιο γρανιτένιο ήχο,εντυπωσιάζουν για άλλη μια φορά άσχετα αν δίνουν περισσότερη φροντίδα στο πώς θα ακούγονται αφήνοντας τα τραγούδια με την ίδια ακριβώς υπόλοιπη αισθητική τους.. Δεν ξαφνιάζουν όπως το '' Exploding Head '' είναι ευπρόβλεπτα,σχεδόν μαντεύεις ακόμα και τα ρεφρέν, όμως, επειδή λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να κάνουν με τέτοια ένταση,εκρηκτικό και ορμητικό ροκ σήμερα, και το '' Onwards To The Wall '' e.p. και το '' Worship '' αποτελούν αποδείξεις μιας εκρηκτικής και ορμητικής ροκ μουσικής που σε παρασέρνει αργά ή γρήγορα