" Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι για το εύθραυστο της ύπαρξής και για τις στιγμές όταν περπατάμε στο δρόμο ψάχνοντας για τις απαντήσεις,τη στιγμή που το έδαφος κάτω από τα πόδια μας δεν είναι και τόσο σταθερό. Εκείνες τις στιγμές που αισθανόμαστε αόρατοι από όλους τους γύρω μας,καθώς συνεχίζουμε να περπατάμε, αναζητώντας σήματα και συνδέσεις, χαμένοι,ψάχνοντας για μια νέα οδό προς τα εμπρός. Είναι συναισθηματικό και προσωπικό, σπαρακτικό και τρυφερό, είναι ένα εξάμηνο παραμύθι από τη μεγάλη πόλη πλήρες.Με ήρωες και εγκληματίες, με νικητές και ηττημένους." Τα παραπάνω καθώς και αναπάντητες ερωτήσεις τύπου " Πότε τα όνειρα μας και το μέλλον μας παρασύρθηκαν μακριά μας ?", αλλά και τον ήχο της " Μουσικής που εξαφανίζετα ι" ή μελοδράματα κλαμένα στο πιάνο, τύπου" Όταν χωρίσαμε η καρδιά μου ήθελε να πεθάνει" περιλαμβάνονται στο νέο κοντσέρτο γιά πιάνο,ατμόσφαιρες ,συναισθήματα και περιπλάνηση στο δρόμο χωρίς να είσαι εκεί,του ψ...