Η εβδομάδα αυτή που διανύουμε είναι μια πολύ διαφορετική Μεγάλη Εβδομάδα για όλους μας. Ύστερα από παρατεταμένη καραντίνα, με τον αέρα να γίνεται καθαρότερος, την πόλη να γίνεται περισσότερο ανθρώπινη, το Βόρειο Ημισφαίριο να είναι κάτω από ένα κοινό βάσανο/εχθρό που έχει επηρεάσει τις ζωές όλων σίγουρα είναι εβδομάδα Παθών για την ανθρώπινη Φυλή. Όμως η μεγάλη διαφορά είναι ότι ξαφνικά υπάρχει σταθερή αλληλεγγύη εξαιρουμένων των πολιτικών κομμάτων, των τρολ τους και διάφορους γραφικούς σκατόψυχους που βρήκαν και πάλι την ευκαιρία να προβάλλουν τον Τοξικό εαυτό τους αυτές τις αρκετά ζόρικες ώρες. Κυριαρχεί ψυχραιμία, ακόμα και στη θλίψη για τις απώλειες αγαπημένων προσώπων υπάρχει μια παγωμένη αξιοπρέπεια για μη υποταγή στη «θανατίλα» των ημερών. Τέτοια εποχή δεν θέλω να κάνω αυτοκριτική. Δεν θέλω να γυρίσω στα εσώψυχα μου. Δεν με ενδιαφέρει οτιδήποτε έχει να κάνει με εσωτερική αναζήτηση. Αυτή η Μ. Εβδομάδα γυρίζει προς την εξωστρέφεια. Όχι προς το γλέντι αλλά προς την γεν...