Ο φετινός Αύγουστος θα παραμείνει στην ιστορία σαν μήνας καταστροφής περιβάλλοντος και ανθρώπινων υλικών απωλειών. Θα μπορούσε να είναι χειρότερα αλλά θα μπορούσε να ήταν λίγο καλύτερα. Ωστόσο θα άφηνε ένα άσχημο στίγμα έτσι κι αλλιώς. Στον αντίποδα είχαμε τις συναυλίες που περιμέναμε καιρό. Τις εμφανίσεις των αδελφών Eno και της Mary Lattimore . Στους Eno ήταν αδύνατο να παρευρίσκομαι για πολλούς λόγους που δυστυχώς υπερκάλυπταν την επιθυμία να δω για δεύτερη φορά έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών παρέα με τον αδελφό του. Ωστόσο την εμφάνιση της κορυφαίας αρπίστριας της εποχής μας την είχα προγραμματίσει από την πρώτη μέρα που ανακοινώθηκε. Η μουσικής της τα τελευταία χρόνια είναι ένα ισχυρό αντίβαρο ομορφιάς. Ένας μουσικός τόπος ασφάλειας και θαλπωρής. Η Mary Lattimore δήλωνε ενθουσιασμένη με την επικείμενη εμφάνισή της. Και γιατί να μην ήταν άλλωστε. Θα έπαιζε με την άρπα της σε έναν ιστορικό λόφο που η ιστορία του αλλά και το γεγονός ότι επάνω του