Ο φετινός Αύγουστος θα παραμείνει στην ιστορία σαν μήνας καταστροφής περιβάλλοντος και ανθρώπινων υλικών απωλειών. Θα μπορούσε να είναι χειρότερα αλλά θα μπορούσε να ήταν λίγο καλύτερα. Ωστόσο θα άφηνε ένα άσχημο στίγμα έτσι κι αλλιώς.
Στον αντίποδα είχαμε τις συναυλίες που περιμέναμε καιρό. Τις εμφανίσεις των αδελφών Eno και της Mary Lattimore. Στους Eno ήταν αδύνατο να παρευρίσκομαι για πολλούς λόγους που δυστυχώς υπερκάλυπταν την επιθυμία να δω για δεύτερη φορά έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών παρέα με τον αδελφό του.
Ωστόσο την
εμφάνιση της κορυφαίας αρπίστριας της
εποχής μας την είχα προγραμματίσει από
την πρώτη μέρα που ανακοινώθηκε. Η
μουσικής της τα τελευταία χρόνια είναι
ένα ισχυρό αντίβαρο ομορφιάς. Ένας
μουσικός τόπος ασφάλειας και θαλπωρής.
Οι συνθήκες ωστόσο δεν ήταν ιδανικές. Όμως, αψηφώντας ζέστη, έντονο κλίμα απογοήτευσης και θυμού απέναντι στην καταστροφή εμφανίστηκε απλή, χαμογελαστή, καλοσυνάτη και φωτεινή σχηματίζοντας για 65 λεπτά περίπου έναν ασφαλή θόλο μέσα στο ζοφερό παρόν της ημέρας και μας τράβηξε για λίγο στον κόσμο της. Έναν κόσμο γεμάτο από ισχυρές εικόνες όμορφων τοπίων, υπαρξιακών συμβολισμών και ισορροπίας. Οι 7 συνθέσεις που έπαιξε μας εμφάνισαν έναν παράλληλο κόσμο όπου η ευγένεια, η ονειροπόληση, η συμμετρία και η ελπίδα δημιουργούν μία ισχυρή ομάδα αντιστάθμισης της παράνοιας των καιρών αλλά και της ανθρώπινης κατάπτωσης. Η μουσική Τέχνη της Mary Lattimore δημιουργείται μέσα σε τέσσερις τοίχους αλλά το πνεύμα της φεύγει πάνω από την ατμόσφαιρα. Η ταπεινότητα αλλά και η απλότητα είναι αρετές που βοηθούν την καλλιτεχνική Φύση να επικοινωνεί ευκολότερα με τις ψυχές των αποδεκτών και η μουσική της Mary Lattimore είναι σε αυτό τον άξονα. Τα δύο τελευταία χρόνια οι ηχογραφήσεις της είναι κοντά στο επίπεδο της Υψηλής Τέχνης που αντικρούει την ασχήμια και προτείνει έναν άλλο κόσμο που μπορεί να προσφέρει στον άνθρωπο ισορροπία και διαύγεια. Όλα αυτά μπορούσαμε να τα αισθανθούμε και σε αυτή την απλή συναυλία, πέρα από τις ηχογραφήσεις. Από την απέραντη ομορφιά της θέας του ωκεανό, από την θριαμβευτική επιστροφή του αστροναύτη στη Γη, από την ωδή για τον Otis, το χαμένο κατοικίδιο των αδελφών Lattimore ( ο αδελφός της ήταν στη συναυλία επίσης ) η μουσική της είναι ελαφριά σαν τον αέρα αλλά δυνατή για να δημιουργήσει ασημένιες σκάλες για να μας ανεβάσει. Η ευγένεια μουσικού και μουσικής, οι όμορφες ιστορίες/εξομολογήσεις που μας έλεγε πριν από τις συνθέσεις και η αφοσίωση του κοινού ήταν παράμετροι που συντέλεσαν στην επιτυχία της βραδιάς μαζί με το φυσικό περιβάλλον (το ιδανικότερο για αυτή τη μουσική) και θα ήταν καλύτερα για μας αν η βραδιά ήταν η τυπική Αυγουστιάτικη δροσερή βραδιά που θα θέλαμε.
Ευχόμαστε, λοιπόν, να ξαναβιώσουμε την εμπειρία της μουσικής της Mary Lattimore σε καλύτερες συνθήκες και αν είναι εφικτό, ξανά σε ανοιχτό περιβάλλον σύντομα...
setlist ( confirmed by Miss Lattimore herself_Thank you):
On The Day You Saw The Dead Whale
Wawa By The Ocean
The Warm Shoulder
For Scott Kelly Returned To Earth
Otis Walks Into The Woods
Silver Ladders
It Feels Like Floating
Σχόλια