Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

32. Wounded Rhymes - LYKKE LI Της ανήκει το πιο αγαπημένο μου τραγούδι του 2011.Κι ας μην είναι στην εκτέλεση και το ύφος του δεύτερου δίσκου της. Εκεί, που όταν τραγουδά για τη λύπη, που είναι το αγόρι της,βραχυκυκλώνω και δεν θέλω να γράψω τίποτα. Ούτε για το τοίχος του ήχου που έχει δημιουργήσει αναπαλαιώνοντας ποπ αισθητικές της δεκαετίας του '60, τονίζοντας τον υπόγειο ερωτισμό τους,ούτε για το πόσο διαφορετική ακούγεται από όλες τις υπόλοιπες Σκανδιναβές τραγουδίστριες που προτιμούμε τα τελευταία χρόνια. Το '' Wounded Rhymes '' κρύβει αρκετό πόνο,αρκετή πίκρα.Αλλά και αρκετό πείσμα,αρκετή ευαισθησία αλλά και θυμό.Εν κατακλείδι τόσα πολλά συναισθήματα και τόσα δάκρυα. Η μουσική τους έκφραση,είναι εντυπωσιακή.Μια παλέτα με παράδοξες αντιθέσεις.Καθαρές ποπ φόρμες με θαμπή παραγωγή,μελόδραμα με κοφτερά δόντια. Επιβλητικός ήχος με πτυχίο στην τεχνική Phil Spector αλλά σαν οι Ronettes να έχουν μεγαλώσει αρκετά και να θέλουν να ξαναγυρίσουν πίσω... Ό...

33. West - WOODEN SHJIPS Φυσικά και δεν θα έμεναν έξω οι WOODEN SHJIPS . Το τρίτο τους άλμπουμ ακούγεται μια αναβαθμισμένη σε επίπεδο παραγωγής και πείρας,εκδοχή των δύο προηγούμενων.Δηλαδή επτά αεράτες ,απολαυστικές ψυχεδελικές ροκ ομορφιές από ένα σχήμα που δίνει πνοή ξανά σε αρχαίες και πολυχρησιμοποιημένες φόρμες. Πρέπει να «το έχεις» για να το κάνεις σωστά.Και το σωστά είναι όταν ακούγοντας τα φετινά τραγούδια,ακολουθείς το εξώφυλλο,το τελευταίο που σ' ενδιαφέρει είναι οι κριτικές αναλύσεις και αφήνεσαι να παρασυρθείς από τη μουσική.Και κρίνοντας από τα «χιλιόμετρα»,τότε ναι. Οι WOODEN SHJIPS ,το κάνουν σωστά....