Πάει κάπως έτσι: Δηλώνεις από καιρό και το διατυμπανίζεις ότι το Καλοκαίρι είναι η αγαπημένη σου εποχή. Και κάθε φορά που είσαι έτοιμος να βυθιστείς στη ρέκλα, στην αίσθηση της ελαφρότητας και της ελευθερίας της εποχής, ξεπηδούν από του πουθενά οι πιο δυσάρεστες καταστάσεις που σου χαλάνε τα πάντα. Έτσι όπως ο Τάνταλος, φτάνεις να πιάσεις τα θέλγητρα της εποχής και αυτά φεύγουν μακριά. Έτσι μένεις εκτός, αποδυναμωμένος και μόνος σε μια άλλη Έρημο από αυτή που αγαπάς... Και τότε θυμάσαι αυτό που τραγουδούσε η Ελευθερία Αρβανιτάκη κάποτε : « Τα βράδια τα εργένικα ακούω τραγούδια Αρμένικα» . Στη συγκεκριμένη περίπτωση όποτε τα βλέπω σκούρα ακούω τραγούδια όχι μόνο Αρμένικα. Αλλά και από το Μαρόκο και την ευρύτερη Σαχάρια περιοχή, το Λίβανο, το Ιράν, την Παλαιστίνη, την Αίγυπτο, την Ελλάδα, την Τουρκία και οποιαδήποτε χώρα χρησιμοποιεί Αραβικές κλίμακες, είτε σαν παράδοση είτε σαν βάση για μίξεις ήχων και κόσμων. Σας παρουσιάζω 16 πανίσχυρα τραγούδια που κρύβουν μεγάλο νταλκά, μια α...