Η περιγραφή ή ακόμα και τα συναισθήματα όταν παρακολουθεί κανείς μια συναυλία των GY!BE για τέταρτη φορά, πέφτει σε κοινοτοπίες ιδιαίτερα αν έχει παρευρεθεί και σε προηγούμενες εμφανίσεις τους από την καλή ή την ανάποδη. Η ζωντανή εμπειρία των συναυλιών τους απαιτεί νηφαλιότητα και ξεκούραση γιατί είναι μια εμπειρία που έχει να κάνει με μακροσκελείς συνθέσεις που χρειάζεται κανείς να τις παρακολουθήσει από την αρχή μέχρι το τέλος. Στις δύο προηγούμενες συναυλίες τους δεν τα κατάφερα και έφυγα πολύ πριν τελειώσει το σετ. Στη μία (04.06.2003) γιατί μου ήταν αδύνατο να μείνω ξύπνιος από την κούραση και να αντέξω τις αργόσυρτες, κλιμακωτές συνθέσεις τους και στην άλλη (17.12.2010) γιατί κουράστηκα από το στριμωξίδι και τον κακό εξαερισμό και βαρέθηκα. Την πρώτη φορά που τους είδα στο ΡΟΔΟΝ (08.02.2002) όμως, είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό γιατί ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα να ακούω και να βλέπω σε μεγάλη ένταση τέτοιους χειμάρρους λυρικού και φλεγόμενου...