Θαύμαζα πάντα τον John Carpenter . Όχι μόνο για μια ντουζίνα ταινίες που θα μου μείνουν αξέχαστες αλλά και για την γραψαρχίδικη αντιχολλυγουντιανή του στάση. Οι βήτα (έτσι τις χαρακτηρίζουν οι άλλοι) διαλογής ταινίες του παραείχαν τολμηρή θεματολογία για την κοινή λογική του θεάματος και της διαμόρφωσης του κοινού,για να αποκτήσουν μεγαλύτερο κοινό από αυτό που διατηρούν ακόμα. Ένας δημιουργός που δεν κολώνει να βγάλει ακόμα και μετριότητες (για τη φήμη του και όχι σε σύγκριση με άλλους) και όχι μόνο να του συγχωρείς το ατόπημα (εμπορική αυτοκτονία ) αλλά και να περιμένεις πάντα την επόμενη ταινία με ενδιαφέρον. Η Sacred Bones είναι στα πρόθυρα να κυκλοφορήσει ένα δίσκο του John Carpenter . Ως γνωστό ο σκηνοθέτης /δημιουργός συνθέτει τα βασικά μουσικά θέματα των ταινιών του μόνος συνήθως. Απλά ,σπαρτιάτικα θεματάκια που υπηρετούν επάξια τον όρο μουσική επένδυση και παρόλη την απλή εώς απλοϊκή τους ανάπτυξη έχουν ποτίσει και το celulloid των ταινιών του αλλά και τις συνηδεί