Η Άνοιξη ήρθε .Οι κιθάρες ζουζουνίζουν,κάνουν θόρυβο,δημιουργούν ποτάμια σκοτεινού ήχου,ψυχεδελικά νέφη ,μυστήριο ,τα φωνητικά είναι σκεπασμένα με πρωινή δροσιά,τα ρυθμικά μέρη απλά μεγαλουργούν στο πίσω μέρος των βαλεντινικών ριφφ και μελωδιών,και στο τέλος, μια ονειρική "Συμφωνία'',με φλάουτα,ακουστικές κιθάρες και '60'ς μελωδίες ακολουθεί τον, γεμάτο χρώματα, δρόμο για την έξοδο μέχρι να εξαϋλωθεί τελείως στο υπερπέραν.Τότε συνηδητοποιείς ότι το δεύτερο άλμπουμ των SERENA MANEESH ,έχει φύγει απο αυτή την ακουστική διάσταση και θέλεις λίγο ακόμα. Πιό ατμοσφαιρικό απο το προηγούμενο,πιο περιεκτικό και συμπαγές, το No2,είναι μια δοξολογία αισθησιακού ηλεκτρισμού,ένα ψυχεδελικό κόσμημα μελωδικού θορύβου,που ανεβάζει ψηλότερα τις μετοχές του γκρούπ αλλά και δικαιώνει την 4AD για την επένδυση....