Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

Η δεκαετία του '70 έφτανε προς το τέλος της. Το πανκ, το νέο ροκ, οι KRAFTWERK και ο D. Bowie , ήταν οι νέοι «ορατοί» ήρωες ενός νέου μουσικού κόσμου που αναδυόταν. Ο Scott Walker ήταν πλέον ξεχασμένος από όλους και περνούσε φάση κατάθλιψης. Η επιστροφή των The Walker Brothers δεν ήταν και τίποτε ιδιαίτερο, ενώ τα προσωπικά του άλμπουμ διακρίνονταν για τη συντηρητική τους φινέτσα. Αν μη τι άλλο ότι τραγουδούσε ο Scott Walker ανέβαζε καράτια με την πρώτη βαρύτονη φράση. Το 1978 οι The Walker Brothers επέστρεψαν με το '' Nightflights ''. Φαντάζομαι τον εαυτό μου εκείνη την εποχή, αν είχα μεγαλώσει στα '70'ς να βγάζει το βινύλιο από τη θήκη βαριεστημένος. Και ακόμα πιό βαριεστημένος να βάζει τη βελόνα στο δίσκο. Να ανοίγει την ένταση με ένα τεράστιο χασμουρητό που το διαδέχτηκε μια ειρωνική έκφραση του προσώπου του. ''Μπα; Ξεκινάνε με έγχορδα; Και τι διαστημικό μπάσσο είναι αυτό; Ρε συ, μπάς και έβαλα το '' Lodger '

Όταν το ροκ' ν' ρολ ξεκινούσε ήταν 12 χρόνων. Το πρώτο του σίνγκλ κυκλοφόρησε το 1957 σε ηλικία 14 χρόνων. Τα πρώτα του σινγκλ ακολουθούσαν τη φυσική ρυθμ ' ν 'μπλουζ/ ροκ 'ν' ρολ της εποχής και πέρα από το ότι ήταν αρκετά διασκεδαστικά δεν θα μπορούσαν ποτέ να μείνουν κλασικά ή σημαντικά. Αυτό όμως που ξεχώριζε ήταν η φωνή. Όχι δεν είχε τον βαρύ τόνο από τότε. Ήταν μια παιδική φωνή, ήταν ένα teen idol της εποχής αλλά είχε τσαγανό και σίγουρα όλο και κάποιο κορίτσι θα τον είχε ερωτευτεί. Ο μικρός ζούσε ήδη το ροκ όνειρο μέσα στο mainstream της εποχής . Περνώντας από μια βραχύβια σερφ ροκ φάση ήρθε η εποχή που ξεκινούσε η αληθινή χρυσή ποπ περίοδος του. Αλλάζει το όνομα του και από Scott Engel γίνεται Scott Walker μαζί με τα υπόλοιπα δύο μέλη που έγιναν γνωστοί ως The Walker Brothers .   Μετακομίζουν στην Μ. Βρετανία γίνονται πετυχημένοι με ήχο δανεισμένο από τον Phil Spector και τραγούδια διασκευασμένα με τρόπο ώστε να παραμένουν στη μνήμη και

Ήταν κάτι που ευχόμασταν χρόνια τώρα (δεκαετίες) ίσως μάταια. Με τις επανακυκλοφορίες της Dark Entries , των τριών πιό ηλεκτρονικών της άλμπουμ και τα αντίστοιχα remix e.p. το όλο θέμα άρχισε να πλανιέται και πάλι.  Και σήμερα, 19.03.2019 ενημερωθήκαμε από τη σελίδα της στο fb για το ''επερχόμενο χορευτικό σχέδιο''. Η ανακοίνωση ήταν κατατοπιστική: « ..θα ακούσετε 2 tracks απο επερχόμενο album που ετοιμαζουμε μαζι με τον Stergios Tsirliagos ,το οπoίο θα έχει ΜΟΝΟ Dance κομμάτια. Σε αυτα τα 2 πρώτα συμμετέχουν φωνητικά η Αλμπίνα Ζαχαριάδου και ο Κλέων Αντωνίου. Το ''lullaby in the storm'' είναι η δική μας εκδοχή ενός νανουρίσματος του Tchaikovsky.... (υπόψιν οτι η παραγωγή και μίξη δέν είναι σε τελικό στάδιο .Εννοείται πως δεν έχει γινει ακόμη mastering) Music: Lena Platonos-Stergios T. vocals :Kleon Antoniou,Albina Zachariadou mix-programming-editing : Stergios T .»   Και τα δύο δείχνουν μια σαφή στροφή σε έντονους ηλεκτρονικούς χ

    Πριν από οκτώ χρόνια ακριβώς παρουσιάζαμε την Anna Calvi σαν μια από την Αγία Θηλυκή Τριάδα της δεκαετίας των '10. Προς το τέλος της, η «αγία τριάδα» έχει μεταβληθεί αλλά πλέον δεν έχει καμία σημασία να διαχωρίζουμε με βάση το φύλο την προσφορά του καθενός καλλιτέχνη/καλλιτέχνιδας. φωτο: Γ.Πλόχωρας Σημασία έχει η αξιοπρέπεια και η προσήλωση και αυτό χαρακτηρίζει την  Anna Calvi μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Δεν κατάφερα ποτέ να ξεπεράσω τη στοιχειωτική νοσταλγία του πρώτου της άλμπουμ. Για κάποιο λόγο είμαι ακόμα κολλημένος σε αυτό. Αυτό ήταν και το μόνο πρόβλημα, καθαρά υποκειμενικό, που δεν με άφηνε να δω καλύτερα την εξέλιξη της. Όμως αντικειμενικά, βγαίνοντας έξω από το όνειρο του άλμπουμ εκείνου η συνέχεια ήταν αυτή που αρμόζει σε μεγάλη καλλιτέχνιδα. Τα επόμενα δύο επομένως επίσημα άλμπουμ της, ήταν πιο σύγχρονα σε θεματολογία και σε μουσική αισθητική. Εξακολουθώ να τα ακούω με πολύ ευχαρίστηση και να τα θεωρώ πολύ σημαντικά για

'' Ο ανιψιός μου δημιουργεί σκληρό γκαράζ ροκ με το iPhone του, οπότε θέλαμε να φτιάξουμε κάτι δύσκολο να αντιγραφεί, περισσότερο χειροποίητο και εκτός φόρμας. Καλό, δυνατό και επιθετικά διασκεδαστικό '' Κάπως έτσι προσπάθησε να εξηγήσει τη μουσική που φτιάχνει, το 4-μελές βρετανικό σχήμα των SNAPPED ANKLES (όνομα παρμένο από το '' Misery '' του Rob Reiner , βασισμένου στο βιβλίο του Stephen King ) το 2017, μέσω Mojo . '' Αυτή η μπάντα, ωρίμασε προσπαθώντας να βρει μια διαφορετική παρουσίαση για να παίξει τη μουσική που μας αρέσει. Ένα είδος ζωηρής, χορευτικής krautrock - ίζουσας μουσικής, ανακατεύοντας '70'ς ρυθμούς και αφρικάνικων επιρροών με ηλέκτρο απορροφώντας grime και άλλα καινούρια είδη. '' Στις συναυλίες μπορεί να δει κανείς τα μέλη του σχήματος ντυμένους με στολές παραλλαγής που μοιάζουν με βλάστηση και βάσεις μικροφώνων από κλαδιά. Η εμφάνιση τους προσδιορίζει τον πρωτογονισμό της μουσικής του

Οι Κυριακές είναι πάντα μέρες που φεύγουν απνευστί όταν θέλει κανείς να προλάβει να κάνει ότι η εβδομάδα του στερεί, λόγω εργασίας κυρίως αλλά και λόγω του ότι επικρατεί μια γενικότερη χαλάρωση στον ''αέρα''. Μπορούν όμως να γίνουν και καταθλιπτικές όσο νυχτώνει ( cold and grey όπως έλεγε και ο Morrissey ).  Όμως με διαφορετική ψυχολογία το Κυριακάτικο βράδυ είναι μία από τις πιο χαλαρές περιόδους της εβδομάδας. Οπότε κατάλληλο για να παρακολουθήσει κανείς συναυλίες με περισσότερη προσοχή και μακριά από την τρέλα του Σαββατόβραδου''. Έτσι το βράδυ της Κυριακής 3.3.2019, είχα μια πολύ καλή ευκαιρία να πεταχτώ ως το Death Disco για να παρακολουθήσω για δεύτερη φορά τους TA TOY BOY και για πολλοστή τους MARVA VON THEO . Πέρυσι και τα δύο σχήματα κυκλοφόρησαν τα παρθενικά τους άλμπουμ και τα τιμήσαμε με πολλές ακροάσεις αλλά και με θέσεις μέσα στα εκατό πιο αγαπημένα μας για το 2018. Ξέρετε επίσης και τις εξαιρετικές εντυπώσεις που αφήνουν σ