Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Scott Walker eternal.


Η δεκαετία του '70 έφτανε προς το τέλος της. Το πανκ, το νέο ροκ, οι KRAFTWERK και ο D. Bowie, ήταν οι νέοι «ορατοί» ήρωες ενός νέου μουσικού κόσμου που αναδυόταν. Ο Scott Walker ήταν πλέον ξεχασμένος από όλους και περνούσε φάση κατάθλιψης. Η επιστροφή των The Walker Brothers δεν ήταν και τίποτε ιδιαίτερο, ενώ τα προσωπικά του άλμπουμ διακρίνονταν για τη συντηρητική τους φινέτσα. Αν μη τι άλλο ότι τραγουδούσε ο Scott Walker ανέβαζε καράτια με την πρώτη βαρύτονη φράση.

Το 1978 οι The Walker Brothers επέστρεψαν με το ''Nightflights''.

Φαντάζομαι τον εαυτό μου εκείνη την εποχή, αν είχα μεγαλώσει στα '70'ς να βγάζει το βινύλιο από τη θήκη βαριεστημένος. Και ακόμα πιό βαριεστημένος να βάζει τη βελόνα στο δίσκο. Να ανοίγει την ένταση με ένα τεράστιο χασμουρητό που το διαδέχτηκε μια ειρωνική έκφραση του προσώπου του. ''Μπα; Ξεκινάνε με έγχορδα; Και τι διαστημικό μπάσσο είναι αυτό; Ρε συ, μπάς και έβαλα το ''Lodger'' ένα χρόνο πριν και δεν το κατάλαβα;''

Κι όμως.. Το εξώφυλλο το έγραφε καθαρά: ''The Walker Brothers''.

Ήταν η αρχή μίας δεύτερης- υπόγειας- καριέρας που κράτησε περισσότερο και ήταν ένα θαύμα ωριμότητας και ασυμβίβαστης καλλιτεχνικής ενόρασης.

Ο Scott Walker κάνει μουσική για να νοιώθει κανείς ανασφαλής. Να αναστατώνεται με κάθε οπερετικό του ξέσπασμα. Να νοιώθει τους υπόκωφους, λιτούς ρυθμούς των τραγουδιών του σαν κάτι που απειλεί την ίδια του την μουσική κοσμοθεωρία.

Όταν άκουσα για πρώτη φορά το ''Tilt'' ακριβώς τις μέρες που κυκλοφορούσε και αναστάτωνε το μουσικό κατεστημένο μέσα στην κοσμογονία των '90'ς, ήμουν όψιμος οπαδός του. Ζούσα στη μαγεία των πρώτων του δίσκων για μερικά χρόνια, έπαιζα τη μουσική του στο ραδιόφωνο, από κασέτες που μου είχε δώσει ένας πολύ καλός μου φίλος και ανοιχτό μυαλό και τότε, το καλοκαίρι του 1995, μου έδωσαν/ζήτησα διακαώς το ''Τilt'' για παρουσίαση.

Να έδειχνα ενθουσιασμένος; Δεν μπορούσα. Μόλις είχα κατενθουσιαστεί ακούγοντας το τραγούδι που τον έβγαλε από τον πάγο του ''Climate Of Hunter''. 
 Το ''Μan From Reno'' σύνθεση του Goran Bregovic για την ταινία ''Toxic Affair'', ήταν ένα deja vu της ποπ εποχής του με ρεγκε/ποπ ρυθμούς που με μάγεψε αμέσως και περιμένα ανάλογη συνέχεια.
Σαν όψιμος οπαδός το σοκ ήταν δυνατό με την πρώτη ακρόαση του άλμπουμ.
Μου πήρε δύο ή τρία ακούσματα να συμβιβαστώ και να αποδεχτώ και στο τέλος να το αγαπήσω σφόδρα χαρακτηρίζοντάς το σαν το πιο παράξενο άλμπουμ του 1995 ( τίτλος που σημαίνει ο καλύτερος δίσκος της χρονιάς σύμφωνα με την εσωτερική ιεραρχία του Σπιτιού). 
Χρόνια μετά, διαπίστωνα ότι δεν ήταν και ιδιαίτερα δύσκολο να συλάβει κανείς ότι αυτό το άλμπουμ ήταν η εξέλιξη του Scott Walker
Ένα πιο έμπειρο και πιο διορατικό αυτί θα το μάντευε από το ''Climate Of Hunter'' , μη σας πω ότι ένας σοφός ακροατής κρίνοντας από το ''Archangel'' δεν θα του έκανε εντύπωση αυτή η εξέλιξη, θα το θεωρούσε και φυσική συνέχεια μάλιστα.

Έντεκα χρόνια μετά οι κυκλοφορίες άρχισαν να πυκνώνουν αλλά χρειαζόταν μεγάλη ικανότητα απορρόφησης και αντοχής για αυτό το ερμητικό, αινιγματικό αλλά και πρωτογενές συναίσθημα του απόκοσμου που πήγαζε κυρίως από τα ''The Drift'', ''And Who Shall Go To The Ball? And What Shall Go To The Ball?'', ''Bish Bosch'', ''Soused''-με τους SUNNO))) - και των soundtrack, ''Pola X'', ''The Childhood Of A Leader'' και τη συμμετοχή στο ''Vox Lux''.
Στην ουσία, τα άλμπουμ αυτά είναι χαρτογραφημένες νέες περιοχές που χρειάζονται χρόνο για να εξερευνηθούν. Ακόμα και δέκα φορές να τα ακούσει κανείς είναι δύσκολο να εξάγει σαφή συμπεράσματα. 
Η μουσική του Scott Walker ανήκει στην κατηγορία που αναπτύσσεται με τα χρόνια. Δεν μπορείς παρά να κάνεις στοιχειώδεις παρατηρήσεις στις πρώτες ακροάσεις. Πόσο μάλλον όταν οι τελευταίες του κυκλοφορίες, είναι πιό δύσβατες από τις πρώτες..

Στο δεύτερο και τελευταίο δυστυχώς μέρος αυτού του αφιερώματος στον καλλιτέχνη, εστιάζουμε στα τελευταία σαράντα χρόνια καριέρας με χαρακτηριστικά αλλά και προσβάσιμα αποσπάσματα που αξίζει να ακούσετε σαν πρόγευμα για μελλοντική ''εξερεύνηση'' των άλμπουμ της περιόδου που εξετάζουμε.

Η ακρόαση δεν είναι τόσο απλή όσο στο προηγούμενο mixtape αλλά είναι περισσότερο κοντά στην εποχή μας οπότε δεν θα δυσκολευτείτε και πολύ. Φορέστε ακουστικά και η λιτανεία ξεκινά...

  1. SCOTT WALKER – Opening ( from the movie soundtrack ''The Childhood Of A Leader)
  2. THE WALKER BROTHERS - Nite Flights
  3. THE WALKER BROTHERS – Shutout
  4. THE WALKER BROTHERS - The Electrician
  5. SCOTT WALKER – Rawhide
  6. SCOTT WALKER - Track 3
  7. SCOTT WALKER - Sleepwalkers Woman
  8. GORAN BREGOVIC ft. SCOTT WALKER - Man from Reno ( from the film ''Toxic Affair'')
  9. SCOTT WALKER - Bouncer See Bouncer...
  10. SCOTT WALKER – Tilt
  11. SCOTT WALKER - Cossacks Are
  12. SCOTT WALKER – Psoriatic
  13. SCOTT WALKER - See You Don't Bump His Head
  14. SCOTT WALKER - The Day the 'Conducator' Died (An Xmas Song)
  15. SCOTT WALKER + SUNN O))) – Brando
  16. SCOTT WALKER + SUNN O))) – Bull
  17. SCOTT WALKER – Finale (from the movie soundtrack ''Vox Lux'')

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Alliance: The 2024 annual report_Phase I_The albums_Tier 2_ 46-50

Μπήκαμε στις πεντάδες μέχρι το είκοσι. Λιγότερο με κριτήρια αξιολόγησης αλλά περισσότερο με τη λογική ομαδοποιήσεων η πρώτη πεντάδα είναι από άλμπουμ διακεκριμένων σχημάτων του ανεξάρτητου ροκ που έχουν γερές μουσικές βάσεις, εξαιρετικά διαυγή και δημιουργική επαφή με το παρελθόν της μουσικής και του παρόντος.  46. Brand On The Run (Our Brand Could Be Yr Life deluxe) - BODEGA  (Chrysalis) Μεταξύ 2013-2016 υπήρχαν οι BODEGA BAY. Βραχύβιο σχήμα που σύντομα μετονομάστηκε σε BODEGA. Έκτοτε έγιναν πολύ αγαπητοί στο ιστολόγιο και όπως κάθε χρονιά που κυκλοφορούν άλμπουμ έτσι και φέτος φιλοξενούνται στον ετήσιο μουσικό απολογισμό μας.  Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από την Ανοιξιάτικη κυκλοφορία ''Our Brand Could Be Yr Life'' τίτλος που παραπέμπει στο ομώνυμο και μοναδικό άλμπουμ σαν BODEGA BAY που κυκλοφόρησε το 2014. Ηχογράφησαν εκ νέου πολλά τραγούδια από αυτό πρόσθεσαν και μερικά ακόμα και ουσιαστικά με παλιό υλικό έκαναν κάτι καινούριο μέσα βέβαια στο πλαίσιο του ήχου τ...

Over And Over

  Μετά το φετινό διαμάντι της VENUS VOLCANISM '' Tissue '', μία πανέμορφη παρουσίαση του στο Κ.Ε.Τ. και ένα καταπληκτικό dark wave dj set της In Atlas για το υπόλοιπο εκείνης της βραδιάς (30.11.2023), έμαθα για ένα καινούριο τραγούδι των κοριτσιών που από κοινού έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι εδώ και πολύ καιρό.  Μία μέρα πριν εκπνεύσει το 2023, το τραγούδι ανέβηκε στις πλατφόρμες, κάποιοι έκαναν πρωτοχρονιά με αυτό αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα λόγω συνειδητής αποχής από τα μουσικά (η ανασκόπηση ήταν στον αυτόματο) όλη τo προηγούμενο διάστημα. Tο '' Over And Over '' είναι κάτι σαν φρέσκο ξεκίνημα ή μία αναβάθμιση της αισθητικής των V.V.I.A. Ο σκοτεινός, μετά minimal synth πρωτογονισμός έχει δώσει τη θέση του σε κάτι περισσότερο λεπτό μουσικά, περισσότερο ποπ σχετικά με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και εν τέλει κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο και ώριμο. Φυσικά το σκοτεινό στοιχείο συνυπάρχει με την νοσταλγική μελωδία και την αδιάκοπη ροή της...

A distant sadness: XII_Anywhere out of this world....

Είναι μια παρηγορητική συνήθεια που φτάνει αισίως στη 12η έκδοση.  Φέτος εμφανίστηκε η τάση να επιστρέψουμε στις μουσικές που μας έκαναν να ακούμε διαφορετικά. Στις μουσικές που δημιούργησαν την πρώτη συλλογή. Είναι ουσιαστικά είναι μία επιστροφή.  Οι φετινές επιλογές είναι προφανείς και δεν κρύβουν εκπλήξεις. Είναι όμως επιλογές που δίνουν το μήνυμα ξεκάθαρα, μας εκφράζουν φέτος περισσότερο από ποτέ και επεμβαίνουν και πάλι στην μουσική πραγματικότητα με τρόπο όχι καταλυτικό αλλά για να υπενθυμίσουν και να ενισχύσουν. Οι τίτλοι μπορούν να διηγηθούν ιστορίες, οι επιρροές μπορούν να πλάσουν περιβάλλοντα στη φαντασία μας, οι τραγουδιστές και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι σε μια συνεχή επικοινωνία με το αόρατο και την πλευρά του εαυτού τους πέρα από το σύμπαν της συνειδητής ύπαρξης και της παραπλανητικής αναζήτησης στο τρισδιάστατο σώμα. Μαζί τους και εμείς, οι ακροατές. Εμείς που εμπιστευτήκαμε τους συγκεκριμένους μουσικούς ώστε οι συνθέσεις τους να είναι η επένδυση στη δικιά μας ...