Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

Κυκλοφορεί σε μια εβδομάδα.Δεν διαφοροποιείται από το πρώτο άλμπουμ τους.Μπορεί να το προσπεράσετε με το πρώτο άκουσμα.Αλλά θα έχετε κάνει λάθος..Μικρά ηλιόλουστα φολκ,κάντρυ δοξαστικά με παραγωγή ευάερη και ευήλια. ΠΙό πολλά απολαμβάνεις ακούγοντάς το παρά αναλύοντάς το. Δεν αναλύεις αν το λιβάδι μοιάζει με το περσυνό.Το μυρίζεις και ξαπλώνεις στο γρασίδι κοιτώντας ψηλά... Fleet Foxes - Helplessness Blues by Bella Union

 Για πολλούς μήνες είχε εξαφανιστεί από το Διδικτυακό σύμπαν, ενημερώνοντας μας όμως ότι θα επιστρέψει. Σήμερα λοιπόν Μ.Σάββατο, επισκέφτηκα την καινούρια ιστοσελίδα του που έχει τον τίτλο της παλιάς του ιστοσελίδας '' History Always Favours The Winners ''. Μια πάναπλη σελίδα χωρίς εφφέ και HTML. Μόνο τα απαραίτητα στοιχεία. Κυκλοφορίες,κατάστημα,νέα και συνδρομές. Ουσιαστικά όπως θα καταλάβετε και από το μανιφέστο της ιστοδελίδας/εταιρείας του,ο LEYLAND KIRBY , παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, πουλάει διαδικτυακά προς το παρόν,μεγάλο μέρος από την προηγούμενη  δισκογραφία του ( THE CARETAKER , THE STRANGER προς το παρόν ) μέσω bandcamp και μέσω ετήσιας συνδρομής 15 μόνο λιρών τις επόμενες κυκλοφορίες του : Ένα καινούριο άλμπουμ και τέσσερα e.p. σαν LEYLAND KIRBY και δύο άλμπουμ σαν THE CARETAKER. Το πρώτο e.p. της σειράς '' Intrigue & Stuff '', '' ...Vol.1 '', σαν συνδρομητική κυκλοφορία αλλά και σαν 12'' βινύλιο σε

Η νέα κυκλοφορία του Calden Moore a.k.a LAKE R▲DIO , είναι το e.p.'' Delta '', τέταρτη κατά σειρά και διανέμεται διαδυκτιακά από το bandcamp σε τιμή που διαλέγετε εσείς.  Chill ονειρικοί ηλεκτροϋδροβιότοποι, κελαρυστοί συνθετητές,ακόμα πιο φωτεινές συνθέσεις,όμορφα φωνητικά avatar και πιο συγκεκριμένο ηχητικά από τις τρείς προηγούμενες κυκλοφορίες του. Μάλλον ό,τι καλύτερο έχει δημιουργήσει,σίγουρα το πιό παραστατικό ,σε φαντασιακές εικόνες.. Διαμορφώνει ακόμα περισσότερο το προσωπικό του στυλ και δεν είναι λίγες οι φορές που αχνοφαίνεται από πίσω μια ελαφριά ART OF NOISE επιρροή..Αισιόδοξη επιστροφή.... <p><a href="http://lakeradio.bandcamp.com/album/delta">Delta by LAKE R▲DIO</a></p>

Η μπάντα στην οποία συμμετείχε και ο  TRENT REZNOR πριν τα «εννιάιντσα καρφιά» * . Άνοιξαν,λέει,για τους CULTURE CLUB ..Εν έτοι 1985 μετά Χριστόν.....Ρε τι γινόταν στο Κλήβελαντ εκείνες τις μέρες.Ποιός το φανταζόταν ότι αυτό το καλοντυμένο αγοράκι ** ,θα γινόταν ένας από τους ήρωες του Σπιτιού και για μια γενιά ακόμα,τα επόμενα χρόνια.....   * Πιστεύεται ότι τόσο μήκος είχαν και τα καρφιά με τα οποία σταύρωναν οι «δημοκρατικές» Ρωμαϊκές Δυνάμεις Κατοχής στην περιοχή του παλιού Ισραήλ , τους κακούργους, τους αντικαθεστωτικούς, καθώς και αυτούς που δε γούσταρε η Εβραϊκή εξουσία (Γραμματείς και Φαρισαίοι ).Με αυτά τα καρφιά σταύρωσαν και τον Ιησού Χριστό.... ** Φλώρος ,κατά την αργκό των '80'ς μεταλλάδων .... *** Ευχαριστούμε το Stereogum ,για αυτό το όμορφο αφιέρωμα που έκανε και που κλέψαμε κι εμείς για τη σημερινή δημοσίευση..

  Είδα μόνο μιά φορά τον ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ζωντανά. Ήταν στην Πάτρα , ένα πολύ ξένοιαστο καλοκαίρι,μαζί με έναν ξαδελφό μου που ήξερε τα τραγούδια του απ'έξω κι ανακατωτά. Αν και δεν άκουγα φανατικά ,τα τραγούδια του πηγαινοερχόντουσαν στη ζωή μου από το 1983 και μετά, κομμάτια από μια τραγουδοποιία αυθεντική και πραγματικά μεγαλειώδη.   Θαύμαζα πάντα τη σταθερότητα του στο προσωπικό του όραμα. Δε χρειαζόταν  ούτε αλλαγές στο ντύσιμο,ούτε και κινήσεις καρριέρας στη μουσική του.   Θαύμαζα την αγάπη του για τη Βυζαντινή μουσική και πόσο πολύ δίκιο είχε όταν μιλούσε για τη σημασία των σημείων στίξης στην προφορά και στην μελωδική απόδοση της Ελληνικής γλώσσας.Αυτός ο καλλιτέχνης δεν θα είχε καμμία τύχη αν τραγουδούσε στα διάφορα Greeklish Idol και X- Fuctor. Άλλη ποιότητα..    Έφυγε λοιπόν σήμερα, αφήνοντας πίσω του τα «σκατά» να ζουν ,να παχαίνουν και να «διαπρέπουν». Ίσως γι' αυτό να έβρεχε σήμερα....Αθάνατος λοιπόν αλλά για ποιούς ;  

 «  Βρίσκομαι πάλι στον Κήπο των ηχητικών Ηδονών...Κρυστάλλινοι συνθετητές εκπέμπουν μεταλλικές ηχομορφές που γλιστράνε στον αιθέρα και πέφτουν σαν απολαυστική βροχή,πάνω στο προσωπό μου.Αναπνέω με ευχαρίστηση τον φρέσκο αέρα που ακούγεται σαν υψίφωνη Σειρήνα να βγάζει γλυκούς,νοσταλγικούς φθόγγους,να μιλά σε γνωστή γλώσσα αλλά με λέξεις που προσπαθώ να καταλάβω ακόμα. Πάσης φύσης ρυθμοί δονούν και μεταβάλλουν το φρέσκο χώμα,έχω την αίσθηση οτι ίπταμαι. Ρυθμοί εκστατικοί,κιθαριστικά χάδια που χρωματίζουν  αυτό που συμβάινει τώρα εκεί. Όλοι στροβιλίζονται κάτω από αυτή την περίεργη ατμόσφαιρα και όλοι χαμογελάνε από πραγματική ευχαρίστηση. Θα ήθελα να μείνω παραπάνω.... » [ αποσπάσματα από τα ημερολόγια του Ηχητικού Ντετέκτιβ ]... Το νέο άλμπουμ των GANG GANG DANCE ,'' Eye Contact '', κυκλοφορεί το Μάη. Είναι σαν αναγέννηση της Φύσης, σύγχρονη ποπ μουσική που διονυσιάζεται με τους υπόγειου κραδασμούς μετα Αφρο ρυθμών,soul μελωδιών και εξωτικής electronica και ο απόγονο

Δύο μέρες μετά. ...Τ' αυτιά ξεβούλωτα,στεγνωμένα από ήχους,θορύβους και αιθερικό ηλεκτρισμό. Έχω επανέλθει από την απώλεια χωροχρονικής ευαισθησίας. Είναι Άνοιξη,λίγο πριν από τη Μ.Εβδομάδα,που για διάφορους λόγους πάντα παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή μου. Έχει αλήθεια σημασία πια αν θα ξαναδώ άλλες ζωντανές εμφανίσεις στη ζωή μου ; Μήπως θα πρέπει να θέσω τέρμα στη συναυλιακή μου ζωή ;..... Η επιρροή της Αθηναϊκής εμφάνισης των SWANS , στις 14-04 ,έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια. Τα κλιμακούμενα κύματα ηλεκτρικών δονήσεων, η τελετουργική χρήση των υψηλών εντάσεων της μουσικής συνυφασμένες με συγκεκριμένα και επιλεγμένα στοιχεία της ευρύτερης ροκ και μπλουζ παράδοσης,παιγμένα με συνείδηση και επιδεξιότητα από τους εξαιρετικούς μουσικούς, η ερμηνεία του M.Gira ,απαλλαγμένη απο τα στομφώδη στοιχεία του παρελθόντος,λιτή,έντονη και συγκλονιστικά πειστική ακόμα και η διάταξη της σκηνής ήταν στοιχεία που μετέτρεψαν μια ροκ συναυλία σε μια ηχητική εμπειρία ζωής. Δεν γνωρίζω πώς ήταν

Κυκλοφορεί ένα πολύ καλό άλμπουμ με τον τίτλο '' The Watchbird Alluminate ''. Πρόκειται ουσιαστικά για μια καινούρια άποψη πάνω στο '' Fallen By Watch Bird '' της Jane Weaver ,άλπμουμ που είχε κυκλοφορήσει πέρυσι και φέτος οι DEMDIKE STARE, THE FOCUS GROUP,ANWORTH KIRK,SUSAN CHRISTIE κ.ά. βάζουν τη δικιά τους πινελιά στα τραγούδια του άλμπουμ. Χαρακτηρίζεται δε, από την εταιρεία που το κυκλοφορεί σαν « new conceptual pop project featuring cosmic aquatic folklore » . Που ουσιαστικά αναβαθμίζει τον psych folk χαρακτήρα του πρωτότυπου,σε κοσμικό επίπεδο.... Ένα επίπεδο επάνω από αυτά που ακούω τελευταία....

 Ζόρικο σχήμα για την ψυχοσύνθεσή μου. Ιδιαίτερα σκληρό ακόμα και μέσα στα μελωδικότερα τραγούδια τους. Ο M.Gira δε φοβάται να αναμετρηθεί με Δαίμονες,Εφιάλτες και το απόλυτο Σκότος.Σαν να ακούω τις Βιβλικές κολασμένες Ψυχές να διαβαίνουν τις ειρωνικές γειτονιές της Κόλασης,σε ένα τελευταίο,μακρύ ταξίδι αυτογνωσίας. Η τελική Συγχώρεση,η τελική συμφιλίωση,η απόλυτη ψυχική Γαλήνη,είναι ακόμα πολύ μακριά,αλλά θα έρθει. Και οι SWANS ,το ξέρουν και γι'αυτό είναι πάντα « με το όπλο παρα πόδας». Σκληρή εμπειρία για μας τους ανυποψίαστους ευδαίμονες που τείνουμε στη Λήθη,αλλά απαραίτητη για πολλούς λόγους... Αυρίο, 14/4/11,στο σανίδι του Gagarin, μια αλλόκοτη Λειτουργία θα τελεστεί.  Ανοίγει η Hildur Gudnadóttir . Ισλανδή τσελίστρια με πάμπολλες συμμετοχές,συνεργασίες και ηχογραφήσεις.Άγνωστη στο πλατύ indie κοινό και αν είστε από τις 21.30, θα τη μάθετε καλά......

Εξαντλήθηκε πριν καλά καλά το πάρουμε χαμπάρι η νέα διπλή 12'' κυκλοφορία της GROUPER a.k.a. Liz Harris . Τα Aia :Alien Observer και Aia :Dream Loss , αποτελούνται από 13 συνολικά, άϋλες συνθέσεις μέσης και μεγάλης διάρκειας.  Ενατένιση χωρίς την αίσθηση χρόνου ή τόπου, φωνητικά ήρεμα,τρυφερά και χαλαρά,εναρμονισμένα με τα ατελείωτα,λιτά ,αφηρημένα,ονειρικά μουσικά μέρη,μια ομίχλη από reverb και συναισθηματικές λίμνες. Συνθέσεις που μπορεί να τις βαρεθείς από το πρώτο δευτερόλεπτο ή όπως στην περίπτωσή  μου,να αφιερώσεις ένα ολόκληρο απόγευμα ακούγοντάς τις και κάνοντας τίποτα....Σαν να κάθομαι στον αυτοκρατορικό μου βράχο σε κάποιο λόφο και να κοιτώ την πόλη από κάτω και τον ουρανό ψηλά.Μουσική που σε συνοδεύει σε αστρικά ταξίδια ή σε εσώτερες πτήσεις. Μουσική που τη βίωνεις μόνος -η.... Με αυτό το δίπτυχο,ξεχνώ τα πάντα από τις προηγούμενες ηχογραφήσεις της.Είναι πραγματικά θεαματική η επίδραση αυτών των δύο άλμπουμ επάνω μου...

Honeydrum - Shy Boy from Behind the Walk-in on Vimeo . Αμερικάνοι super lo-fi,που έχουν κυκλοφορήσει από το Νοέμβριο του 2010 μέχρι σήμερα, το '' Dead In The West '' single για την Crash Symbols   και πέντε κασσέτες με τρία τραγούδια κάτω των τριών λεπτών η καθεμία και με έφεση στο καλοκαίρι,τις διακοπές και στη χαλάρωση.Η μουσική κινείται ανάλογα. Ανεπιτήδευτη,απλή έως απλοϊκή,ποπ νεοκυματιSarahικών καταβολών, θυμίζει τα πάντα και δεν τη νοιάζει,με θαμπή παραγωγή σχεδόν ασπρόμαυρη.Λέγονται HONEYDRUM και κατεβάζετε όλες , ήδη εξαντλημένες, κασέτες δωρεάν από εδώ .... Η άνοιξη επιβλήθηκε τελικά.Τη μύρισα σήμερα...Καλή εβδομάδα..

Η επιστροφή του BLACK DEVIL DISCO CLUB a.k.a. BERNARD FEVRE , δεν κρύβει καμμία αισθητική έκπληξη. Η ίδια πανηδονιστική,εθιστική,σκοτεινή,διεστραμμένη Κοσμική ντίσκο ακούγεται και στο '' Circus '' . Το ίδιο απολαυστική και φρέσκια,σαν την πρώτη φορά. Μόνο που τώρα στα φωνητικά θα ακούσετε τον Jon Spencer να σας καλωσορίζει με τον καλύτερο τρόπο στη σκοτεινή ατμόσφαιρα του άλμπουμ ,τον Nicolas Ker να μιλά για Σκιές στην οθόνη και άλλες ιστορίες «νυχτερινής» ζωής,τη Nancy Sinatra μέσα από botox φίλτρα να λέει τα δικά της,τον Faris Badwan να ξεφεύγει από τη '60'ς στρατόσφαιρα και να πέφτει υπνωτισμένος, στα διαβολικά θέλγητρα της άχρονης αμαρτωλής ντίσκο του Bernard . Στο «πάρτυ» συμμετέχουν επίσης οι YACHT ,η Aja Emma των COSMETICS , ο Africa Bambaataa και οι άγνωστοι σε μένα , CocknBullKid ,Nazca Lines και Nancy Fortune . Λείπουν τα οπερετικά παρανοημένα φωνητικά του κυρίου Fevre και γι' αυτό έχει αποκτήσει μια πιο κοσμοπολίτικη χροιά η μουσική του

« Βουτώντας ακόμα πιο μέσα στη δεκαετία των '60,μη μπορώντας να αντικρύσει αυτό το υπέροχο Κυριακάτικο πρωινό,τον σάπιο ήλιο της συνθετικής ολοκληρωτικής Καπιταλιστικής επαρχίας,ανακάλυψε ότι υπάρχουν κι άλλοι διαφυγόντες σαν κι αυτόν. Για την ακρίβεια δεν τον εξέπληξε το όνομα Faris Badwan . Ήταν γνωστός από το σχήμα που παραλίγο να του τρυπήσει τα τύμπανα εκείνο το βράδυ του Ιούνη,σε εκείνη τη συναυλία.Με τους HORRORS , έπαιζε άγρια,ψυχεδελική γκαραζ μουσική και κιθαριστική ποπ στο μαξιμουμ και ήταν το καλύτερο νεο Βρετανικό σχήμα τότε, το 2009. Δεν ξέρω πώς του ήρθε αλλά το να κάνει παρέα και να ηχογραφεί μαζί με την σπουδαγμένη πολυ-οργανίστρια και διάσημη (; !) σοπράνο τραγουδίστρια Rachel Zeffira , αποδείχτηκε το 2011, μια συνεργασία θετική και παραγωγική για το καλό της μουσικής κοινωνίας. Η εύλογη αμηχανία που προκάλεσε το πρώτο τους e.p. '' Broken Glass '' ,δεν κράτησε για πολύ.  Ναι ,μπορούν να γυρίζουν το ρολοί πίσω,να παίζουν ποπ με έγχορδα και πνευ

Δεν είναι ότι δεν βρίσκω τα νέα άλμπουμ των TV ON THE RADIO, FLEET FOXES και CAT'S EYES ενδιαφέροντα. Τα βρίσκω.  Απλά ενώ ήμουν έτοιμος να δημοσιεύσω κάτι γι' αυτά ,το όλο θέμα πήγε πίσω,ανοίγοντας το sound injections .. Η ακρόαση μιάς οκτάλεπτης κρακ ονείρωξης με την Whitney Houston σε αργές στροφές αποδείχτηκε ένας συναρπαστικός εφιάλτης.Συρραμένα δείγματα από επιτυχίες της Whitney και ένα θεοσκότεινο,υποβλητικό ηλεκτρονικό τοίχος από κάτω,δημιούργησαν μια δυνατή εμπειρία που δεν μπορείς να αγνοήσεις,εστω και αν η όλη ιδέα είναι λίγο ξεπερασμένη πια. Ήταν θέμα χρόνου να μετακινηθώ στο soundcloud και να ανοίξουν τα αυτιά μου και λίγες εγκεφαλικές πύλες,χωρίς κρακ και ανάλογες αηδίες, από τα 13 κομμάτια που έχει αναρτήσει αυτός ο Σουηδός παραγωγός που στο my space βγαίνει με το όνομα '' d†deN'' αλλά στον πορτοκαλί ιστότοπο βγαίνει σαν '' .cp ''. Ήταν θέμα χρόνου να χαθώ σαν περίεργος ηχοναύτης που είμαι,σε ένα μουσικό βυθό που ακούγεται, σα

Για  μερικά άλμπουμ δεν χρειάζεται να γράψεις πολλά. ;Όπως,ας πούμε,για το συναισθηματικό widescreen δεύτερο άλμπουμ των GLASVEGAS ,που για άλλη μια φορά με γραπώνουν με τον γιγάντιο,καθαρό,συμπυκνωμένο-λόγω FLOOD ,στην παραγωγή- ήχο,όχημα για τις συναισθηματικές ιστορίες και τη μελοδραματική ερμηνεία του James Allan . Το '' Euphoric ////Heartbreak\\\ '' είναι αποστομωτικό. Οι αρχικές μου ενστάσεις για το αν αυτός ο δίσκος αφήνει  έντονα συναισθηματικά ίχνη όπως ο πρώτος,ακούγονται  άχρηστες ύστερα από 10 συνεχόμενα ακούσματα. Είναι εντυπωσιακά λαμπερός,παθιασμένος και για άλλη μια φορά συγκινητικός.Όμως αυτό που διάβασα στο δελτίο τύπου με υποχρεώνει να μην πω τίποτε άλλο για αυτό το εξαιρετικά όμορφο και ρομαντικό άλμπουμ. « Their meeting was a "weird coincidence", Daryl Hannah having starred in Blade Runner almost 30 years before, the film a central touch-stone to the spirit of EUPHORIC /// HEARTBREAK \\\ . "' Blade Runner ' had that w

Το δεύτερο άλμπουμ των CRYSTAL STILTS το περίμενα πως και πως.Το '' Ερωτευμένος Με Τη Λήθη '',είναι ένας δίσκος που δεν πάσχει από μουσική αμνησία. Αντίθετα τείνει  να οικειοποιήσει τις αναφορές του. Ο ήχος σ'αυτο το άλμπουμ, δε βρωμά από μακριά VELVET UNDERGROUND ,Νέα Ζηλανδία,γκαραζ,σερφ κλπ. Μοσχομυρίζει CRYSTAL STILTS . Δυνατή,γενναία γεμάτη αυτοπεποίθηση παραγωγή,πάντα όμως με αυτό το χαρακτηριστικό αναλογικό μπούκωμα που κάνει τα τραγούδια να έχουν ταξιδέψει με χρονομηχανή,κουβαλώντας αστρική σκόνη από ένα ροκ νεφέλωμα απροσδιορίστου ηλικίας. Σε σύγκριση με το πρώτο,το '' In Love With Oblivion '',είναι πιο περιπετειώδες,πιο ζωηρό και κρατά τεντωμένες τις αισθήσεις όλη την ώρα. Δεν κρύβει την άγρια ομορφιά του αλλά τη γιορτάζει και μαζί τους κι εμείς.. Δεν είναι το δεύτερο δύσκολο άλμπουμ που λένε,είναι ο πανηγυρικός δεύτερος δίσκος ενός σχήματος που δίνει αναζωογονητικές ενέσεις σε φόρμες που είναι από καιρό ήσυχες και δεν μυρίζουν ένταση πιά

Abe Sada - The City from brady gunnell on Vimeo . Σαν να ακούς Michael Brook , GODSPEED YOU ! BLACK EMPEROR σε ευτυχία και SIGUR ROS σε θερμότερα κλίματα,μαζί. Το βίντεο αξιοποιώντας μια απαρχαιωμένη και ξεπερασμένη τεχνική,λειτουργεί παράλληλα με την ακρόαση σαν χαλαρωτική θεραπεία. Προέρχεται από το δεύτερο διαδικτυακό e.p. των ABE SADA ,ντουέτου που πήρε το όνομά του από την ξακουστή Γιαπωνέζα SADA ABE .  Το ντουέτο από το Providence (υπάρχουν και Αυστραλοί με το ίδιο όνομα),αποτελείται από τον κιθαρίστα, πρώην CALICO και πολυπράγμων καλλιτέχνη Brady Gunell και τον γνώριμο ,τακτικό θαμώνα XSV a.k.a. Λ .  Τα δύο από τα τέσσερα τραγούδια, ανήκουν στο ντουέτο και συνεχίζουν  το chill out/ambient/dark κλίμα του πρώτου σινγκλ τους '' 20 (B) ''. Το '' The City '' είναι ότι καλύτερο έχουν γράψει,ενώ το πιο jazz ,νωχελικό '' Black -bar Trombone '', ακούγεται όπως όταν είσαι πεθαμένος από κούραση ,έτοιμος για ύπνο.. Όσο για τα επόμενα δ

Γιατί όλα περιστρέφονται γύρω από τη νοσταλγία.Τη νοσταλγία για τον καμπανιστό ήχο της Sarah records .Για τους INTERPOL που αγαπήσαμε.Για τον IAN CURTIS ,που πέθανε νωρίς και δεν τον ακούσαμε ή είδαμε ποτέ χαρούμενο.  Με μια χαρακτηριστική απλότητα,σεμνοί και μετρημένοι,οι Ρώσοι MOTORAMA , έκλεψαν καρδιές,με τραγούδια που δεν κρύβουν τις επιρροές τους αλλά ούτε και το γνήσιο των προθέσεων των συνθετών τους.  Το θέμα δεν είναι οι επιρροές,αλλά αυτό που βγαίνει, από αυτό τον έξυπνο συνδυασμό καμπανιστών κιθάρων που σε στέλνουν στον Παράδεισο με τα απλά αλλά γεμάτα ζωτικότητα ριφ τους,φωνητικών που ενώ υστερούν σε τεχνική,εκπέμπουν συναισθήματα αγνά και αμόλυντα, τυπικών ρυθμών αλλά με παλμό και πλήκτρα που μπορούν να εξελιχθούν σε μεγάλη αρετή για το σχήμα,είναι ένας ήχος που ξυπνάει όλη την χαμένη αγνότητα,εκείνη τη συγκεκριμένη περίοδο που κρατά συνήθως μόνο μια στιγμή μέσα στην αιωνιότητα, όπου νοιώθουμε απυρόβλητοι από την προσβλητική πραγματικότητα και θερμοί από συναισθήμ

Οι brain-expanders GANG GANG DANCE ( κλεμμένο από το P4K), μπορεί να κυκλοφορούν το καινούριο άλμπουμ τους '' Eye Contact '' στις αρχές Μαΐου,αλλά τη ζημιά την έχουν κάνει.Τί δηλαδή παραπάνω θα ακούσουμε ύστερα από αυτό ; Πλάκα δε,έχει ένα σχόλιο στο YouTube.. « I think I'm having a stroke ! »

Μόλις σήμερα αναρτήθηκε στο soundcloud και στο NPR για προακρόαση το καινούριο άλμπουμ του Noah Lennox . Το '' Tomboy '' σε κατα(π)λυ(ηκ)τική ;επέμβαση του Sonic Boom , στις τελικές μίξεις,περιλαμβάνει όλα τα τραγούδια των επτάϊντσων που κυκλοφόρησε πέρυσι,σε καινούριες μίξεις και τέσσερα ακόμα που δεν είχαμε ακούσει. Θα μπορούσε να λέγεται '' Ορατόριο για την Άνοιξη '' ή κάτι τέτοιο.Και τα έντεκα τραγούδια ακούγονται αλλόκοτα,συναρπαστικά και όμορφα ταυτόχρονα. Είναι δημιουργίες που δεν σταματάνε να προκαλούν δονήσεις Καλής Ενέργειας ακόμα και όταν ακούγονται αφηρημένα και εσωστρεφή. Φαντάζομαι ότι αυτοί που ασχολούνται με τα εικαστικά έχουν σίγουρα  σχεδιάσει την '' παλλέτα Tomboy '' για τους μελλοντικούς φαντασιακούς και μη πίνακές τους. Οι άλλοι όπως εγώ,μάλλον βλέπουν τους ήχους και ακούνε χρώματα ταυτόχρονα χωρίς να θέλουν να βγούν από αυτό το συναισθησιακό παραλήρημα ακόμα. Πιο πολύχρωμο και συμμαζεμένο από το '' Pe

Σας πρότεινα να έχετε την προσοχή σας στους Αυστραλούς SLUG GUTS .Το νέο τους δεύτερο άλμπουμ '' Howlin' Gang '' είναι το πρώτο στη Sacred Bones και έχει τις στοιχειωμένες κιθάρες του Rowland S. Howard σαν ευλογία.Κιθάρες που δεν έχουν χορδές αλλά καρδιακούς ιστούς,φωνή που που προσπαθει να τραγουδήσει και καθηλώνει με την δυσκαμψία της,κρουστά και μπάσσο από τα καταραμένα ,σπηλαιώδη μυαλά των BIRTHDAY PARTY ,τραγούδια που σε καρφώνουν στο πάτωμα.Όσο η ακρόαση πλησιάζει προς το τέλος, η ένταση που σου δημιουργεί βγαίνει εκτός ελέγχου,τα τραγούδια γίνονται φλεγόμενοι παιάνες και το φινάλε με την Angie,να στοιχειώνει ακόμα και αυτούς που δεν την αγάπησαν,δεν διορθ΄ωνει τα πράγματα.Ξανακούς το δίσκο από την αρχή και ,πλήρως ενταγμένος στον κόσμο του καθώς είσαι,ανατριχιάζεις στην ιδέα ότι μπορεί να ξανακούσεις τέτοιο δίσκο σε μια εικοσαετία από τώρα.. Οι SLUG GUTS ,είναι μεγάλη έκπληξη και το άλμπουμ τους αυτό ένας ακουστικός εθισμός. Αλλά σας προειδοποιήσα.Αν δεν

Η Καναδική μπάντα αγαπά το παλιό ροκ και το έδειξε εμπράκτως στην πρωταπριλιάτικη εμφάνισή της στην Αθήνα. Η μουσική τους είναι ένα καλειδοσκόπιο όλων των τάσεων του κλασσικού Αμερικάνικου ροκ της δεκαετίας του '70,ένα μουσικό κουτί με τις καλύτερες στιγμές του.Αυτό τους προσδιορίζει,αυτό τους στοιχειώνει. Όμως εκεί που περιμένεις ν' ακούσεις άκαπνα σόλο,φωνητικά με κίβδηλη αγριάδα και πάθος, εκεί που περιμένεις να δεις ένα τσίρκο επιδειξιομανίας,ναρκισσισμού και ματαιοδοξίας,ακούς και βλέπεις ένα σχήμα,αφοσιωμένο στη μουσική του,χωρίς διασκεδαστικά καραγκιοζιλίκια από τον τραγουδιστή επίκεντρο. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στους BLACK MOUNTAIN .Κανείς δεν είναι Ο ΣΤΑΡ. Και οι πέντε υπάρχουν και δεν υπάρχουν στη σκηνή.Αυτό όμως που σίγουρα καταλαβαίνεις και το καταλάβαμε καλά,είναι ένας δυνατός,γιγάντιος και συμπαγής ήχος. Η εικόνα έρχεται δεύτερη.Ανορθόδοξο αλλά κάνει τη διαφορά... Αν εξαιρέσουμε την υποβάθμιση του ιερού moog και των λοιπών πληκτροφόρων,την αδυναμία να ακουστούν