Είδα μόνο μιά φορά τον ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ζωντανά. Ήταν στην Πάτρα , ένα πολύ ξένοιαστο καλοκαίρι,μαζί με έναν ξαδελφό μου που ήξερε τα τραγούδια του απ'έξω κι ανακατωτά. Αν και δεν άκουγα φανατικά ,τα τραγούδια του πηγαινοερχόντουσαν στη ζωή μου από το 1983 και μετά, κομμάτια από μια τραγουδοποιία αυθεντική και πραγματικά μεγαλειώδη. Θαύμαζα πάντα τη σταθερότητα του στο προσωπικό του όραμα. Δε χρειαζόταν ούτε αλλαγές στο ντύσιμο,ούτε και κινήσεις καρριέρας στη μουσική του. Θαύμαζα την αγάπη του για τη Βυζαντινή μουσική και πόσο πολύ δίκιο είχε όταν μιλούσε για τη σημασία των σημείων στίξης στην προφορά και στην μελωδική απόδοση της Ελληνικής γλώσσας.Αυτός ο καλλιτέχνης δεν θα είχε καμμία τύχη αν τραγουδούσε στα διάφορα Greeklish Idol και X- Fuctor. Άλλη ποιότητα.. Έφυγε λοιπόν σήμερα, αφήνοντας πίσω του τα «σκατά» να ζουν ,να παχαίνουν και να «διαπρέπουν». Ίσως γι' αυτό να έβρεχε σήμερα....Αθάνατος λοιπόν αλλά για ποιούς ;