Δεν χάνω συνήθως τα Φεστιβάλ του Death disco. Είμαι πάντα εκεί, ακούγοντας παλιές και νέες αγαπημένες μου μπάντες που ανήκουν στον γαλαξία του ‘’post punk/new wave’’, απολαμβάνοντας τη μουσική τους αλλά και τη διαφορετική στάση τους απέναντι στον υπόλοιπο Μουσικό Σύμπαν. Τα δύο προηγούμενα Open Air του Death Disco όμως, ήταν σε ημερομηνίες και συνθήκες που αδυνατούσα να παρακολουθήσω και γι΄αυτό καταχάρηκα που επιτέλους θα παρευρισκόμουν στο τρίτο. Οι συνθήκες ήταν ιδανικές και για τις δύο μέρες από άποψη θερμοκρασίας και διάθεσης εκ μέρους μου, μιας και, ο Σεπτέμβρης είναι ένας πολύ όμορφος μήνας για συναυλίες, το πρόγραμμα είχε τις ιδανικές (ονειρεμένες θα έλεγα) ώρες εμφανίσεων και το line up δεν μου άφηνε περιθώρια για δεύτερες σκέψεις. Έπρεπε να ήμουν εκεί. Το Σάββατο 20.9, πέρασα πρώτα από τη δεύτερη εσωτερική σκηνή-dreadbox από δω και στο εξής- για να θυμηθώ αν η AUX ANIMAL ήταν αυτή που ευθυνόταν για το δεύτερο χειρότερο live που έχω δει στη ζωή μου, ανο...