Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

Κυκλοφόρησε σήμερα, έξω.Ακόμα το ακούω από mp3 και περιμένω την ώρα και τη στιγμή να το βάλω στο ''υπερπολυτελές και πανάκριβο'' cd player μου, μοντέλο 1996 (ούτε τα γραμμένα παίζει πιά) και ν' απολαύσω το disco υπερθέαμα του Γάλλου, σε μάξιμουμ ένταση.. Το έκανε πάλι το θαύμα του.Άργησε αλλά ''καίει'' ξανά.Πότε βρώμικο,πότε ονειρικό,πότε σκληροπυρηνικό,το Flashmob του VITALIC , ξεπατώνει στο χορό τους θαμώνες του Σπιτιού και εντυπωσιάζει με την ποικιλία του από ήχους ,ηχοχρώματα και ρυθμικές παραλλαγές. Σίγουρα όχι τόσο μοντέρνο,σίγουρα όχι τόσο εκρηκτικό όσο το Ok Cowboy , αλλά σίγουρα ούτε και τόσο ρετρό,είναι ένα αστραφτερό χορευτικό άλμπουμ που ξεχωρίζει από το πρώτο άκουσμα.Αν δεν είχε και τα δύο '' See The Sea '' θα ήταν ακόμα ψηλότερα... Το ''αντίπαλον δέος'' και ο μόνος παραγωγός/dj, που μπορεί να κοντραριστεί στα ίσα με τους υπέρτατους DAFT PUNK (θέλει ακόμα όμως να τους φτάσει). Μη  το κατεβάσετε.Περ

 Ο ORPHEOS DE JOURNETTE ,κατάγεται από το L.A. και αυτοχαρακτηρίζεται σαν ηχητικός αλχημιστής. Μέλος των MEPHISTO ODYSSEY που από το 1993 και όλη τη δεκαετία του '90 είχαν μιά αξιοσημείωτη δράση είτε σαν μουσικοί είτε σαν συμπαραγωγοί,με δύο εξαιρετικά ηλέκτρο/house/trip hop άλμπουμς ( The Deep Red Connection και Catching The Skinny ).Η μεγάλη τους επιτυχία μάλιστα ήταν το (δυσεύρετο τώρα πιά ) remix στο '' So What '' των JANE'S ADDICTION , που ήταν για αρκετές εβδομάδες στα charts των maxi singles του Billboard .Επίσης ήταν το πρώτο ηλεκτρονικό ανεξάρτητο γκρούπ από το L.A. που υπόγραψε για την Warner .Παραμένουν άγνωστοι ακόμα και σήμερα παρ'όλο που τραγούδια τους ακούγονται σε ταινίες όπως το '' Hostel '' και συμμετέχουν σαν μηχανικοί ήχου σε διάφορα σχήματα. Ο Orpheos , σαν σόλο καλλιτέχνης έχει  κάποια σινγκλς και συμπαραγωγές στο ενεργητικό του,απο τη δεκαετία του '90. Εδώ και τέσσερα χρόνια όμως έχει επικεντρωθεί στο δι

''Ο MARK GARDENER , ΗΓΕΤΗΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ RIDE ( ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ- ΥΜΝΟΥΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΘΑ ΕΡΜΗΝΕΥΣΕΙ ΖΩΝΤΑΝΑ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ) ΚΑΙ Η ΝΕΡΑΪΔΑ PAULA FRAZER , ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΗΣ 4AD, TARNATION ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ, ΣΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ DOUBLE BILL ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, ΣΤΟ RODEO LIVE CLUB! ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΤΟΜΑ STAY TUNED. A.'' Αυτά Είναι !!

Με την Karen O στα δεύτερα φωνητικά και ζώα..Μουσικά ,το τραγούδι δεν είναι ενδεικτικό του άλμπουμ, αλλά όλα τα υπόλοιπα (στίχοι,μουσική,βίντεο),ενδεικτικότατα της περίεργης τρέλλας του γκρούπ. O επιμένων Δανικά..

Παρακολουθώντας το ντοκυμαντέρ αυτό, κατάλαβα ,ότι δεν υπάρχει μία στο εκατομμύριο ν'αποκτήσουμε και στην Ελλάδα ένα τόσο ανοιχτόμυαλο και έξυπνο φεστιβάλ, που χωρίς σπόνσορες ,έχει και μεγάλη επιτυχία αλλά και μουσική που σε συνοδεύει μιά ολόκληρη ζωή.Με ονόματα θρύλους αλλά και συγκροτήματα που εδώ δε θα μάζευαν πάνω απ΄εκατό άτομα.Με τους πιό  πυροβολημένους αλλά και πιό αφοσιωμένους μουσικούς οπαδούς,που είδα έστω και σε ταινία.Με μία μονάδικη ατμόσφαιρα αυθορμητισμού και ελεύθερης έκφρασης που εδώ θα καταντούσε βαρετά γραφική. Το Woodstock μπροστά του είναι σαν τα βραβεία Grammy.. To ντοκιμαντέρ είναι ένα τεράστιο απολαυστικό mixtape από ήχο,εικόνα και αναμνήσεις και τουλάχιστον σε εμένα μου θύμισε τον τρόπο που βλέπω στο κεφάλι μου τέτοιου είδους εκδηλώσεις ,τύπου Synch (το μόνο που πλησιάζει αλλά είναι ακόμα πολύ μακριά απο το ATP) . Ταυτόχρονα ήταν συμπυκνωμένο,απέρριτο και με είχε στη πρίζα από το πρώτο δευτερόλεπτο μέχρι το τέλος  μιάς εκπληκτικής εκτέλεσης του Rock&#

Embryonic -  THE FLAMING LIPS Tarot Sport - FUCK BUTTONS Scars           -  BASEMENT JAXX Childish Prodigy   -  KURT VILE No more stories Are told today I'm sorry They washed away No more stories The world is grey I'm tired Let's wash away - MEW Ένας παραγωγικός και ποιοτικός Σεπτέμβρης συνεχίζεται και με την πληθώρα καλών δίσκων και συλλογών ( Warp και Hyperdub ) που διαρρέουν ή κυκλοφορούν αυτές τις μέρες,επιβάλλεται άλλο ένα Τοπ- 5,σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Τους χάρηκα πολύ αυτούς τους πέντε συγκεκριμένους δίσκους,τόσο που ξέχασα ν'ακούσω ακόμα περισσότερους (επιφυλάσσομαι για ΧΧ και GRIZZLY BEAR ,που μου έκαναν καλή εντύπωση σε πρώτα ακούσματα) και αγνόησα άλλους τόσους.Βέβαια οι πολύ φροντισμένες επανεκδόσεις των BEATLES ,με καταπληκτικό ήχο και artwork έπρεπε να καταλαμβάνουν το Σπίτι νυχθημερόν και να μην ακούω τίποτε άλλο.Αλλά αυτό πάει κόντρα στη φιλοσοφία του Σπιτιού. Οι BEATLES ήταν μοναδικοί,ακόμα κρατά η έξαψη των δίσκων τους,όμως η

Όχι μη φοβάστε ! Δεν πρόκειται για τους METALLICA . Είναι που αυτό την Παρασκευή και Σάββατο,25 και 26, εμφανίζονται οι βετεράνοι της Ευρωπαϊκής Γκαραζοψυχεδέλειας ,για δεύτερη φορά στην Αθήνα και στο Αγρίνιο (!) για πρώτη στις 27. Οι VIETNAM VETERANS ,κουβαλάνε θρυλικές αναμνήσεις απο τη δεκαετία του '80,που επανακυκλοφορούν, ενώ θα παρουσιάσουν και καινούριο άλμπουμ. Όσοι πιστοί προσέλθετε. Η πρώτη μπύρα δωρεάν με το εισιτήριο στο χέρι και μετά κανονίστε το ώστε να οδηγεί άλλος..

  Κυκλοφόρησε επιτέλους,μόλις χθες.Είχε διαρρεύσει λίγες μέρες πριν και το έχω ξεσκίσει στα παιξίματα.Μού είχαν λείψει πραγματικά,εδώ και τρία χρόνια. Το πέμπτο επίσημο άλμπουμ των BASEMENT JAXX , λέγεται '' Scars '' είναι πιό μελωδικό και πιό χαλαρό από τα χορευτικά κοκτέηλ soul/house,του παρελθόντος.Ακούγεται και λίγο πιό εσωστρεφές αλλά ποτέ δεν χάνει την ευχάριστη διάθεση του,άσχετα αν κάνει άνοιγμα με το ομώνυμο, που έχει φιλτραρισμένα δείγματα από χορωδιακά τύπου Carmina Burana και ακούγεται σκοτεινότερο απ'όλα τ΄άλλα. Είναι όμορφος ο τρόπος που ενσωματώνουν  tropicalia/house/urban/techno/pop/dub/doo wap/ethnic ,σε ένα μοναδικό μείγμα ιδιαίτερης εξωτικής,πολύχρωμης και χλιδάτης ,χορευτικής  ποπ ,διατηρώντας στο ακέραιο την οικεία ηχητική ταυτότητα τους. Η συμμετοχή ηχηρών ονομάτων στα φωνητικά, με την δεξιοτεχνική καθοδήγηση των Jaxx,διαμορφώνει τον τελικό χαρακτήρα των συνθέσεων που γίνονται ολοκληρωμένα φωτεινά ποπ τραγούδια, ιδανικά για να κυριαρχο

Με αφορμή τα εικοσάχρονα της Warp , θα κυκλοφορήσειένα ανεκτίμητης αξίας (και ότι πρέπει για Χριστουγεννιάτικο δώρο) box set με ανεκτίμητα δωράκια . Ένα από αυτά είναι ένα διπλο cd με αγαπημένα κομμάτια, των οπαδών στο ένα και και του συνιδρυτή Steve Beckett στο άλλο. Αν ψήφιζαμε πάντως, το αγαπημένο Warp κομμάτι του Σπιτιού, θα ήταν και είναι χωρίς πολλή σκέψη, το Amo Bishop Roden των BOARDS OF CANADA (συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή). Το πρωτοάκουσα μία παγωμένη μέρα ενός δύσκολου Γενάρη και από τότε ζεί μαζί μου για πάντα. Είναι ένα Αγγελικό κομμάτι από αυτά που με φέρνουν κοντά σε ένα ονειρικό ιδανικό κόσμο.Έχει ευτυχία και νοσταλγία μαζί.Και κάνει τον πραγματικό κόσμο να φαίνεται ένα αφόρητο τρισδιάστατο χάλι και αυτό είναι ένα βασανιστικό συναίσθημα. Στην πραγματικότητα, μάλλον ,δεν προέρχεται από αυτό τον κόσμο.Απλά οι BOARDS OF CANADA το μετέφεραν μέχρι εδώ και τους παραχωρήθηκαν τα δικαιώματα. Όταν τελειώνει μένω με μία απέραντη θλίψη να με βασανίζει για αρκετ

Οι MAYBESHEWILL έπαιξαν με ένταση, ένα σετ από τα καλύτερα τους παλιά και καινούρια, με αρκετά προηχογραφημένα, αλλά και κιθάρες που ξύριζαν. Με καλή χρήση μεταλλικών στοιχείων και εντυπωσιακά ξεσπάσματα,ικανοποιήσαν, φαν και αρκετούς παρευρισκόμενους.Είναι μπάντα που παίζει,απλά και λειτουργικά.Χωρίς να το ταλαιπωρούν,επικεντρώνονται στα βασικά και εξαπολύουν ηχητικές ρουκέτες μικρού βεληνεκούς αλλά εξαιρετικής ακρίβειας. (+) : The Paris Hilton Sex Tape, Seraphim &  Cherubim (έστω και λιγότερο πύρινη από την εκτέλεση του άλμπουμ), How To Have Sex With A Ghost, Not For What Of Trying.. Οι οκτώ  (ζωή να'χουν) CRIPPLED BLACK PHOENIX ,κατάφεραν να χώρεσαν στη μικρή αλλά εργονομική σκηνή του κλάμπ και χωρίς να πουν πολλά πολλά ξεκίνησαν με το Rise Up And Fight . Αψηφώντας κάποια μικρά ηχητικά προβλήματα με την ένταση της φωνής στα πρώτα τραγούδια,έπαιξαν για μία και παραπάνω ώρα,ένα μοναδικό μείγμα προοδευτικού/ψυχεδελικού/μπλουζ μεταροκ ή καλύτερα μουσική που παίζεται μόνο

 Δεκαοχτώ τραγούδια. Δύο cd. Καί ένα DVD υψηλής ανάλυσης σε περιορισμένα αντίτυπα όσων προπαραγγείλουν την ειδική έκδοση με το γούνινο εξώφυλλο. Ένα εξώφυλλο που αξίζει ν'αναλυθεί καθώς σημειολογικά έχει πολύ ψωμί. Ήχος που σε πρώτο άκουσμα  υποβάλλει και ίσως  τρομάζει λίγο. Σκοτεινός Kraut ήχος αλλά μετά ,σε δεύτερη ακρόαση ,είναι μόνο οι FLAMING LIPS που ανακατεύουν την τράπουλα των ηχητικών σταθερών τους ξανά. Προϊόν συνεχούς τζαμαρίσματος με δυνατές και ήσυχες στιγμές να εναλλάσονται,φτιάχνοντας ένα Πάραξενο, πάνω από τη Γή, αλλά βατό αν και ασυνήθιστα εσωστρεφές ηχόκοσμο. Οι μελωδίες μένουν λίγο πίσω,ενώ δεν υπερισχύει τόσο αυτή η γλυκόπικρη διάθεση που είχαν τα προηγούμενα.Υπάρχουν αρκετές μυστικιστικές αναφορές και πέντε τραγούδια με ζώδια στον τίτλο τους, σαν να έχει ξεσπάσει διαγαλαξιακός πόλεμος μεταξύ τους. Σε τρίτη ή τέταρτη ακρόαση τα τραγούδια που αρχικά φαίνονται για γεμίσματα αποκτούν υπόσταση.Μικρά,διακριτικά περάσματα που έχουν τη δική τους υπόσταση και σημ

Η σχέση μου με τους FLAMING LIPS ξεκινά από τη στιγμή που άκουσα το   Talkin' 'bout The Smiling Deathporn Immortality Blues (Everyone Wants To Live Forever) ,το 1992 και ''κόλλησα'' με τα περίεργα,σε χαμηλή ταχύτητα ηχογραφημένα φωνητικά ''wah wah''. Ψυχεδελικό ροκ με αίσθηση του χιούμορ ? Παράξενο,αλλά καλό.Δεν ασχολήθηκα όμως παραπάνω,για εκατοντάδες λόγους. Το ποιοί το έλεγαν άρχισε να μ'ενδιαφέρει από τότε που το σχήμα εκτόξευσε το '' Race For The Prize '' και το άλμπουμ '' The Soft Bulletin '',κάνοντάς με ,όπως και πάρα πολύ κόσμο, πέρα από τους σκληροπυρηνικούς φαν, εδώ στην Ελλάδα, να τους πάρω επιτέλους στα σοβαρά. Ό,τι κυκλοφόρησαν πριν από αυτό το άλμπουμ,ήταν απλά κάτι ημιτελές απέναντι στην αισθητική τελειότητα,παραδοξότητα,τρυφερότητα κλπ αυτού του άλμπουμ αλλά και του ακόμα τελειότερου '' Yoshimi Battles The Pink Robots '', που με έκανε ,αρκετές φορές, να μένω με ανοιχτό το στ

Το άκουσα ,ρε φίλε. Ναί. Το κατέβασα και το άκουσα.Με είχατε πρήξει.Μπας και είμαι λάθος σκέφτηκα? Στα τρία πρώτα τραγούδια ακούω στρωμένα ,όμορφα τραγούδια,με ωραία σύνθια,με επικούς ρυθμούς,από αυτά που θα ήθελα να έχουν συνέχεια.Με τους στίχους υπάρχει ένα θέμα,αλλά το ξεπερνάμε. Μόλις φτάνει στο United States Of Eurasia , το πηδάω και βρίσκομαι κάπου μεταξύ Queen και πομπώδες ροκ γωνία. Και έτσι συνεχίζεται ( εκτός του MK Ultra ) μέχρι το τέλος.Κλείνουν με το απόλυτο τρίπτυχο συμφωνικής αποκορύφωσης που με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι MUSE έπρεπε να παραμείνουν αντίγραφα των RADIOHEAD ή να κάνουν ένα '' Black Holes And Revelations '' ακόμα,αλλά με λιγότερα τραγούδια. Λυπάμαι ,αν και τυχαίνει ν'ακούω μερικά πολύ καλά άλμπουμ με progressive επιρροές τα οποία είναι αρκετά στο φτύσιμο και κακώς ( PORCUPINE TREE , MEW ), οπότε δεν έχω πρόβλημα με το είδος,το '' Resistance '' είναι ένας δίσκος που βουλιάζει αύτανδρο μέσα στην έπαρση,στο επικό

Αγαπητό Ημερολόγιο (ή μήπως να σε λέω Νταϊαν ).. Η μέρα,ξεκίνησε το πρωί με ταλαιπωρία αλλά μετά από ένα γερό απογευματινό ύπνο,ξεκίνησαν τα καλά. Τα αστραπόβροντα και η καταιγίδα ήταν εξαγνιστικές κατα κάποια έννοια..Άλλα έπρεπε να μπω στο σινεμά.. Το '' 20000 Miles Ahead : A Last Drive Story '' του Δ.Κοτσέλη , δεν ήταν παρά μιά απλή  ταινία- ντοκυμαντέρ γιά το μεγαλύτερο ροκ συγκρότημα όλων των εποχών για την Ελλάδα,που με το θέμα της και μόνο σε κάνει να ξεχνάς τα πάρα πολλά ελλατώματά της (πρόχειρο μοντάζ,πρόχειρη και ανολοκλήρωτη αφήγηση,πρόχειρη φωτογραφία κλπ).Είχε καλό αρχειακό υλικό,αρκετές αναμνήσεις και τους LAST DRIVE . Ήταν όμως μόνο για φάν και περίεργους.Ουσιαστικά ήταν σα να έβλεπα ένα αφιέρωμα μουσικού εντύπου σ'ένα σπουδαίο ροκ συγκρότημα της χώρας.Τίποτα παραπάνω.Καμμία εμβάθυνση ,καμμία ουσιαστική διαφορά από ένα ακαδημαϊκού τύπου ντοκυμαντέρ...Μιά μικρή απογοήτευση αλλά και γερές δόσεις αναμνήσεων.. Πρίν πέσω για ύπνο είπα να τσεκάρω τα αγαπ

Στις αρχές των '90'ς ένα τέτοιο τραγούδι,θα το είχε ξεσκίσει ο Δασκαλόπουλος και όλα τα παλιά αγαπημένα στέκια στα Εξάρχεια : Iris,Oktana,Αλλοθι κλπ. αλλά και το Decadance πάνω απ'όλα. Ένα τέτοιο συγκρότημα θα ήθελαν όλοι οι παραγωγοί του Rock Fm και του Ηχώ fm (μιλώ πάντα γιά αρχές '90'ς),να ερχόταν στο ΡΟΔΟΝ ,εκεί στα τέλη Νοέμβρη-αρχές Δεκέμβρη και θα έκαναν το βινύλιο του τελευταίου άλμπουμ τους '' Exploding Head '' ( 6 Οκτώβρη,επίσημα, δεν ξεχνώ ) διάτρητο από τα παιξίματα. Δε θα ήσουν ένας καλός indie  αν δεν σου άρεσαν οι A PLACE TO BURY STRANGERS . Όμως έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε και όσο και δελεαστική είναι η περίπτωση του να πουλήσει ή να έρθει για συναυλίες ένα τέτοιο γκρούπ στην Ελλάδα,μην περιμένετε να το δείτε παρά μόνο εκεί στο τέλος της καριέρας του ή σε κανένα Rockwave, ν'ανοίγει για τους PLACEBO κλπ.Τέτοιος ηλεκτρισμός και θα πάει χαμένος.. Είμαι απαισιόδοξος ? Πείτε ένα λόγο να μην είμαι ... και να μην γράφετε στα

28 Σεπτέμβρη ,ο νέος δίσκος '' Flashmob '' του Γάλλου. Γιά όσους θυμούνται το τούρμπο-ηλέκτρο '' Ok Cowboy '' (το εξαιρετικό ,μοναδικό του άλμπουμ από το 2005) ακόμα...... Το δωρεάν κομμάτι που δίνει το NME και ανοίγει το δίσκο,δεν το βρήκα τόσο vitalic πάντως, όσο το '' Your Disco Song '',που ''καίεί'' πατώματα. Θα ακούσουμε...

Το '' 200 Tons Of Bad Luck '',είναι ουσιαστικά μιά ανθολογία από τις καλύτερες στιγμές των δύο ταυτόχρονων κυκλοφοριών των CRIPPLED BLACK PHOENIX γιά το 2009 ,'' The Resurrectionists '' και '' Night Raider ''. Μπορεί καλλιτεχνικά να μην ευσταθεί μία κυκλοφορία που σπάει στη μέση την ενιαία ατμόσφαιρα και την κεντρική ιδέα του καλλιτέχνη,που αναπτύσεται σε δύο άλμπουμ σταθμούς για το ιδίωμα του post rock και πέρα από αυτό,δεν παύει όμως να είναι μιάς πρώτης τάξεως ευκαιρία γιά εισαγωγή στον ατμοσφαιρικό και συναισθηματικο  κόσμο του σχήματος. Γιά αρκετές εβδομάδες τώρα ακούω πάρα πολύ  τους C.B.P .Δεν έχω προχωρήσει σε κάποια ανάρτηση αν και θα ήθελα να γράψω πολλά και κυρίως για την αξιοθαύμαστη ,λυτρωτική αίσθηση που αποκομίζεις μετά το πέρας της ακρόασης,των δύο συγκεκριμένων άλμπουμ.Παλεύουν με θηρία και φαντάσματα και στο τέλος βγαίνουν νικητές.Οι PINK FLOYD ,οι MOGWAI ,οι GODSPEED YOU BLACK EMPEROR! ,οι SIGUR ROS πρέπει να αισθά

Σήμερα διέρρευσε .Η αναμονή ήταν σύντομη τελικά. Το '' Tarot Sport '' είναι δίσκος που έχει τις αρετές του πρώτου ,λιγότερο θόρυβο,ακόμα πιό ουράνιες ατμόσφαιρες,κοσμικές μελωδίες, λιγότερα tribal κρουστά , περισσότερο φως,χρώμα και Εκσταση. Είναι η φυσική συνέχεια του πρώτου ,με μικρή εξέλιξη αλλά ΜΕΓΑΛΟ,επικότερο ήχο.  Ο Andy Weatherall καθάρισε και γυάλισε λίγο τον ήχο τους αλλά έβαλε πολύ ρυθμό και όγκο που φαινόταν οτι έλειπε από το πρώτο. Ταυτόχρονα, επανέφερε, ειδικά στις δύο τελευταίες συνθέσεις,τις μνήμες από τους SABRES OF PARADISE , κάνοντας τους FUCK BUTTONS να φαίνονται άξιοι συνεχιστές,αυτού του παράξενου ,εκστατικού χορευτικού ήχου που στοίχειωσε το Σπίτι τη δεκαετία του '90. Οι θορυβολάγνοι που λάτρεψαν το πρώτο μπορεί τώρα να βγάλουν μαχαίρια,αλλά ήδη το συγκρότημα έχει βγεί από τα έλη του τελετουργικού θορύβου και πετάει σε καταγάλανους ουρανούς Αρμονίας.Είναι αλλού πλέον. Το πρώτο σημαντικό άλμπουμ του Φθινοπώρου....

' '...we’re REALLY pleased to announce — perhaps more than ever before in label history — an addition to the label roster we currently consider to be one of the more important figures in American music circa 2009 .'' ανακοίνωσε το Μάη η Matador ( Η πιό ανθεκτική και ίσως σημαντικότερη Αμερικάνικη alternative εταιρεία,των τελευταίων 20 χρόνων) Μπορείτε να το πάρετε και σαν διαφημιστικό κόλπο,αλλά αν ακούσετε έστω και μία φορά το '' Childish Prodigy '',το ντεμπούτο γιά την εταιρεία αλλά το τρίτο μέσα σ' ένα χρόνο ,άλμπουμ του KURT VILE ( είναι το πραγματικό του όνομα) θα καταλάβετε ότι το εννοούν εκεί στη Matador . Ο χειριστής κλαρκ το πρωί και μουσικοσυνθέτης/τραγουδιστής/  κιθαρίστας των THE WAR ON DRUGS /σόλο καλλιτέχνης από τη Φιλαδέλφεία,αγαπάει ν'ακούει κλασσικό ροκ στο ραδιόφωνο,όταν δουλεύει,θεωρεί το πρώτο VELVET UNDERGROUND αξεπέραστο ,αγαπά STOOGES,PAVEMENT,SONIC YOUTH και ενώ μεγάλωσε με κάντρυ και BEATLES δίσκους του πατέρα το

Symbiosis -    DEMDIKE STARE Logos -      ATLAS SOUND Higher Than The Stars E.P.    -    THE PAINS OF BEING PURE AT HEART The Incident - PORCUPINE TREE Manafon -    DAVID SYLVIAN Τρείς καινούριοι ,δύο παλαιοί μονοπώλησαν αυτό το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτέμβρη  στο Σπίτι ,από δεκάδες καινούρια άλμπουμ που άκουσα. Το (5) είναι πρόσφατο αλλά άφησε τη στάμπα του αμέσως.Βοήθησε και ο καιρός. Το (2) , κορυφώνει το παιδικό όραμα του καλλιτέχνη.Το καλύτερο άλμπουμ του project, διανομή από 4AD και Kranky και τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς. Οι indie ήρωες του Pitchfork,κατακτούν και Το Σπίτι.. Το (1) , είναι θεοσκότεινο αλλά εθιστικό.Επτά απανωτές ακροάσεις σε ένα απόγευμα ! Το (3) , συγκινούμαι μόνο που το σκέφτομαι. E.p. ,μαξιλάρι ή δίχτυ προστασίας ,όπως θέλετε πέστε το. Για το (4)  και τους οικείους, αγαπημένους  progressive,metal,rock,psychedelic λαβύρινθους του, σταμάτησα να μιλώ πιά .Μόνο ακούω και αρνούμαι να ξεκολλήσω χαρακτηριστικά από αυτή τη δεκαεπτάχρονη σχέσ

Είχαν παρουσιάσει το '' Taa Deem '' πριν μπεί στο '' Community Music '' σ'εκείνη την αξέχαστη πρώτη εμφάνισή τους στο Rockwave του 1998. Έχοντας ''ψηθεί'' απ'το καυτό ρυθμικό μένος αυτής, της τότε, νέας μεγάλης ελπίδας του Βρεττανικού ήχου,δεν περίμενα αυτή την τελείως διαφορετική dub εκδοχή στο τραγούδι του NUSRAT FATEH ALI KHAN . Ούτε και το υπόλοιπο κοινό που χειροκροτούσε ενθουσιασμένο και μαγεμένο. Καλύτερα κι απ' το πρωτότυπο, η εκδοχή αυτή,είναι σχεδόν μιά πνευματική εμπειρία ή μία επίκληση για ένωση με αυτό πού είναι ψηλότερα από μας,όπως και να λέγεται. Έντεκα χρόνια μετά από αυτή την εμφάνιση και επτά από την ακόμα πιό σεισμική τους εμφάνιση στο Womad ,το άκουσα ξανά στην χθεσινή τους εμφάνιση στο Gagarin και δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο εκστασιασμένος ένοιωσα. Έστω και με αυτό τον ψιλοάθλιο,κακοϊσοσταθμισμένο ήχο, με  υπερτονισμένα  τα μπάσσα και  υποβαθμισμένα τα samples και προηχογραφημένα, στοιχεία που

Όπως  έπεφταν οι πρώτες βροχές ,οι πρώτες original Φθινοπωρινές Βροχές,έτσι έπεφτε και στο σκληρό, ο δίσκος-επιστροφή ,ενός ήρωα του Σπιτιού. Οκτώ χρόνια είχε να βγάλει δίσκο ο DAVID SYLVIAN . Όχι πως μου έλειψε κιόλας αλλά οι παλιοί φίλοι επανέρχονται κάτω από ειδικές συνθήκες.  Το Φθινόπωρο το έχω συνδυάσει και με την ήσυχη πλευρά της μουσικής του Sylvian .Ειδικά όταν ξεκινά να τραγουδά σα να μονολογεί ,επισκιάζοντας με τη φωνή του όλο το χώρο και η μουσική από κάτω να μην ακούγεται παρά μόνο σαν ένας ψίθυρος, ένα περιβάλλον από ήχους που έρχονται και παρέρχονται χωρίς να τους δίνεις σημασία . Στο '' Manafon '', ακούμε εξαιρετική, αφαιρετική,αυτοσχεδιαστική  μουσική που ντύνει τα ήρεμα,χαλαρωτικά και χωρίς ίχνος συναισθηματικής έξαρσης αλλά, πάντα με συναίσθημα ,πάντα όμορφα σαν πίνακας,πάντα γνώριμα, φωνητικά του Sylvian . Κυριαρχούν στο χώρο,είναι το κέντρο του Σύμπαντος και κάνουν ακόμα και τις παύσεις ανάμεσα στις μελωδίες να έχουν ιδιαίτερη σημασία, σαν καλός μ

Ό,τι και ν'ακούσετε γι'αυτούς είναι σωστό. Οι DEMDIKE STARE είναι ένα ντουέτο που ξεθάβει παλία βινύλια και ταινίες, δημιουργώντας μουσική από ambient, dub,ανατολίτικες αναθυμιάσεις,Detroit Techno στα σκοτεινά του και άλλες  άπειρες επιρροές που δεν είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Το αποτέλεσμα όμως, είναι μιά διαφορετική ιστορία.  Το '' Symbiosis '', οι δύο πρώτες κυκλοφορίες τους μαζί ,είναι ένα σκοτεινό μουσικό ισοδύναμο ταινίας αποκρυφιστικής θεματολογίας και μυστικισμού ή αν τα θεωρείτε χαζομάρες όλα αυτά, μία σκοτεινή,εξωτική μερικές φορές,τρομακτική κάποιες άλλες, μουσική περιπέτεια  που ακούγεται,με αμείωτο  ενδιαφέρον. Από το ατμοσφαιρικό, απειλητικό περιβάλλον του '' Suspicious Drone '' που ανοίγει το άλμπουμ,μέχρι το αχανές ταξίδι στ'αστέρια ή την απορία του τί οντότητα παραμονεύει στο διπλανο τσιπάκι του '' Ghostly Hardware '' που κλείνει το άλμπουμ. Ανάμεσά τους, το '' Jannisary '' μας μεταφέρει

Με περισσότερη ψυχραιμία και μία αίσθηση νοσταλγίας πιά, σκέφτομαι ότι η εμφάνιση των MGMT στην Ελλάδα μπορεί να ''άνοιξε'' πολλά κεφάλια και να επηρρέασε όλα τα ''τρεντάκια'' που σίγουρα δεν περίμεναν αυτό που είδαν. Είναι ήδη ένα βήμα μπροστά από τους οπαδούς τους και υποψιάζομαι ότι δε θα ξαναδούμε όλες αυτές τις cool και καλά χαζοχίππικες βλακείες στο κεφάλι και τη δίψα για εικόνα, πόζα, και fake εναλλακτικότητα. Η συναυλία αυτή πρωτίστως είχε να κάνει με τη μουσική. Οι MGMT  ένα ντουέτο που είχε πολλά μουσικά πρότυπα στο κεφάλι του,ξεκίνησε από ποπ στα πρώτα μπουσουλήματα ,αλλά σε αυτή την προ- Congratulation tour ενηλικιώθηκαν ,έγιναν πενταμελές σχήμα και απέδειξαν ότι είναι η πιό πολλά υποσχόμενη συναυλιακή μπάντα. Χωρίς τα εφφέ και την αστραφτερή παραγωγή του πρώτου και πιστέψτε με  ακόμα ανεξερεύνητου άλμπουμ τους,απογύμνωσαν τα τραγούδια τους μέχρι το κόκαλο,αποκαλύπτοντας ότι ,ωραία τα ποπάκια τύπου '' Kids '' ή μεταPrince

Είναι μιά Τετάρτη μέσα στη πίεση. Δεν προλαβαίνω να σας πώ περισσότερα.Αλλά οι MGMT χθές το βράδυ μας πήγαν 8 ουρανούς ψηλά στην τέταρτη ηχητική διάσταση, εκεί που οι BYRDS , οι TV PERSONALITIES ,οι SPARKS και ένας ηχητικός ψυχεδελικός καταιγισμός από νηφάλιες μελωδίες και έγχρωμους ήχους,έκαναν την υπέρβαση. Από την ποπ intellectual εικόνα του σχήματος που έχει πλασαριστεί λαθεμένα (λόγος που πλάκωσε κάθε καρυδιάς καρύδι), στο αυθεντικό ψυχεδελικό σχήμα που πραγματικά θέλουν να είναι οι MGMT . Προς το παρόν δεν έχω ''κατέβει'' ακόμα από το μεθυστικό σύμπαν της χθεσινής εμφάνισης. Περισσότερα όταν πατήσω το πόδι μου στη Γη. Αρκεστείτε σε δύο λόγους που έκαναν τη χθεσινή συναυλία αξέχαστη..

Porcupine Tree "Time Flies" Το καινούριο άλμπουμ των PORCUPINE TREE, ''The Incident'' είναι διπλό με την ομώνυμη σύνθεση να αποτελείται από 14 μέρη και να καταλαμβάνει όλο το πρώτο cd.Είναι κάτι σαν το magnum opus του σχήματος, μιά επική επιτομή όλης της μουσικής πορείας του από τις μέρες του ''Signify'' και μετά. Ναί ηχούν το ίδιο,ξέρεις που κινούνται πριν ακούσεις το άλμπουμ.Αλλά ποτέ δε μπορώ να τους βαρεθώ, κάθε φορά κάνω πως είναι η πρώτη φορά και ενώ ξέρω πώς θα ακούγεται μετά το πρώτο ξέσπασμα,το περιμένω πώς και πώς να εκτιναχτώ κι εγώ μαζί τους. Οι μελωδίες τους ακούγονται ονειρικές ακόμα και σήμερα,τα μεταλλικά ξεσπάσματα είναι έργα απαράμιλλης ομορφιάς και το ισχυρότερο καρύκευμα της μουσικής τους πορείας. Μετά την ακρόαση του πρώτου cd ζω πλέον με την  επιθυμία να το ακούσω και λάϊβ. Επίσης άλλη μία καλή άποψη γιά το τί είναι αυτό το πενηνταπεντάλεπτο έπος: “a slightly surreal song cycle about beginnings and endings and the sense

Είναι άλλο ένα Σ/Κ παρελθοντολαγνείας και μετά τη δεκαετία του '70 στη φωτεινή πλευρά του 1992. Εποχή που στην Αθήνα ,κάθε σοβαρός indie θιασώτης είχε όλα τα σινγκλ της Sarah Records στη δισκοθήκη του ή έστω και σε συλλογές, άκουγε πολύ THE FIELD MICE,RIDE,PALE SAINTS,SAINT ETTIENNE κλπ και πήγαινε σε συναυλίες των THE HEART THROBS , THE HOUSE OF LOVE  ή μάζευε λεφτά για να πάει στο Glastonbury. Άκουγε όλα τα Ελληνικά σχήματα τύπου ONE NIGHT SUSAN,PILLOW,NEXT TIME PASSIONS κλπ. και δεν έχανε πάρτυ των φανζιν In Those Days,Little Charmer,The world of Susie Wong κυρίως. Μέσα στη γκριζάδα του grunge και το καταθλιπτικού ροκ εκείνης της εποχής η Αγγλική ποπ αυτού του είδους ήταν η απαραίτητη  ηχητική τόνωση ,ένα χαμόγελο,μιά αγκαλιά ανακούφισης ,ένα ζωντανό όνειρο μιάς μικρής αλλά πολύ δραστήριας οπαδών που περνούσαμε καλά και πολύ όμορφα. Τώρα καταλάβατε γιατί Το Σπίτι Με Τα Παράξενα αγαπάει τους THE PAINS OF BEING PURE AT HEART ? OK? Πάμε παρακάτω.. Το καινούριο E.P. του γκρ