Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Scars...

  Κυκλοφόρησε επιτέλους,μόλις χθες.Είχε διαρρεύσει λίγες μέρες πριν και το έχω ξεσκίσει στα παιξίματα.Μού είχαν λείψει πραγματικά,εδώ και τρία χρόνια.


Το πέμπτο επίσημο άλμπουμ των BASEMENT JAXX, λέγεται ''Scars'' είναι πιό μελωδικό και πιό χαλαρό από τα χορευτικά κοκτέηλ soul/house,του παρελθόντος.Ακούγεται και λίγο πιό εσωστρεφές αλλά ποτέ δεν χάνει την ευχάριστη διάθεση του,άσχετα αν κάνει άνοιγμα με το ομώνυμο, που έχει φιλτραρισμένα δείγματα από χορωδιακά τύπου Carmina Burana και ακούγεται σκοτεινότερο απ'όλα τ΄άλλα.

Είναι όμορφος ο τρόπος που ενσωματώνουν  tropicalia/house/urban/techno/pop/dub/doo wap/ethnic ,σε ένα μοναδικό μείγμα ιδιαίτερης εξωτικής,πολύχρωμης και χλιδάτης ,χορευτικής  ποπ ,διατηρώντας στο ακέραιο την οικεία ηχητική ταυτότητα τους.

Η συμμετοχή ηχηρών ονομάτων στα φωνητικά, με την δεξιοτεχνική καθοδήγηση των Jaxx,διαμορφώνει τον τελικό χαρακτήρα των συνθέσεων που γίνονται ολοκληρωμένα φωτεινά ποπ τραγούδια, ιδανικά για να κυριαρχούν σε τσαρτ αδιάβρωτα από τη φθήνια και την προκατασκευασμένη νοοτροπία τους.
Τα τραγούδια του ''Scars'',ζουν, αναπνέουν και επιπλέουν πολύ πάνω από τα μέτρια πρότυπα της σημερινής ποπ.Είναι αυτά που μπορούν να δώσουν όμορφες αναμνήσεις ύστερα από χρόνια.

Πέρα από την καταλυτική συμμετοχή της SANTIGOLD και του SAM SPARRO, το ''Raindrops'' και το αλά AIR αλλά πολύ καλύτερο,μικρό αριστουργημτάκι ''Distractionz'', η έκπληξη έρχεται απο εκεί που δεν το περιμένεις.
Το ''Day Of The Sunflowers (We March On)'',είναι από τα πέντε καλύτερα των BASEMENT JAXX και το καλύτερο του άλμπουμ (μαζi με το Distractionz).
Και είναι άξιο θαυμασμού πώς κατάφεραν να κάνουν την ερμηνεία της αχώνευτης YOKO ONO ν' ακούγεται τόσο γλυκειά, αισθαντική και αναπόσπαστο μέρος του τραγουδιού.
Επίσης θα το βρείτε λίγο δύσκολο να αντισταθείτε, στην, λίγο πριν το ξημέρωμα,δροσερή αύρα του Gimme Somethin' True, όπου η καταπληκτική ,νοσταλγική ,σοόυλ ερμηνεία του Jose James μπλέκεται γλυκά στις Santana-ειδής κιθάρες και στους μοναδικούς μαλακούς,house ρυθμούς που μπορούν να κλείσουν ακόμα και μία νύχτα μοναξιάς με χαμόγελο και χορό μέχρι το ξημέρωμα.....

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom