Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

  Για την προϊστορία, θα σας προτρέψω να ανατρέξετε σε προηγούμενες δημοσιεύσεις, ωστόσο με το ‘’Ikona’’ που έρχεται μετά το θριαμβευτικό ‘’Morphogenesis’’ νοιώθω ότι μου συστήνονται ξανά. Η αίσθηση του να ακούω καινούριο άλμπουμ αγαπημένου μου σχήματος σαν να ήταν το ντεμπούτο του είναι δείγμα ότι ο δίσκος είναι κάτι πολύ σημαντικό. Όταν η αίσθηση αυτή διαρκεί για πολλές ακροάσεις τότε είναι δείγμα ότι πρόκειται για το καλύτερο άλμπουμ που ηχογράφησαν έως σήμερα και ένα διαμάντι στο στέμμα της Metropolis records. Όταν επίσης με παρασύρει από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία με τα τραγούδια να ρέουν αβίαστα και ανεμπόδιστα από οποιαδήποτε ηχητική αμηχανία, μισοτελειωμένες ιδέες ή πολλές ιδέες μαζί, να είναι εύληπτα αλλά και ολοκληρωμένα τότε θέτει υποψηφιότητα για ένα από τα είκοσι σημαντικότερα άλμπουμ του 2025 και δεν το γράφω αυτό κατόπιν ώριμης σκέψης αλλά σαν κάτι που μου ήρθε σαν φυσική αντίδραση μόλις τελείωσε και το Rodeo, το δεύτερο τραγούδι του δίσκου.  Το ''Ikona...

  Φέτος επέλεξα να παρευρεθώ στο Plisskën μόνο για την εμφάνιση ενός ονόματος που, όπως γνωρίζετε, πέρυσι ήταν από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις για μένα, αν και η δράση τους ξεκινά από το 2017. Αυτή η προσέγγιση δεν αποτελεί συνήθη πρακτική για εμένα, ωστόσο οι συναυλιακές επιλογές μου ήταν ιδιαίτερα συγκεκριμένες για τη φετινή χρονιά. Το αυστραλιανό συγκρότημα CONFIDENCE MAN-στο εξής θα τους αναφέρουμε και ως ConMan-  έχει δει τη φήμη του να αυξάνεται σημαντικά τον τελευταίο χρόνο, γεγονός που αποδίδεται στην επιτυχία της μουσικής του, η οποία χαρακτηρίζεται από έντονη διάθεση για χορό, αισιοδοξία και θετική ενέργεια χωρίς να θυσιάζει ποιοτικές σταθερές για περισσότερο εύκολο ήχο. Παρά ταύτα, συχνά τέτοιου είδους μουσικά σχήματα αντιμετωπίζονται με επιφυλακτικότητα, αποδίδοντάς τους χαρακτηρισμούς όπως «εύπεπτα», «καταναλωτικά» ή «μη καλλιτεχνικά», γεγονός που σχετίζεται περισσότερο με κοινωνικά στερεότυπα παρά με την πραγματική αξία της τέχνης τους. Σε μια περίοδο που η κοινωνι...