A wish came true!...ANNA CALVI / Amalia live at Acro [16.03.2019]

Πριν από οκτώ χρόνια ακριβώς παρουσιάζαμε την Anna Calvi σαν μια από την Αγία Θηλυκή Τριάδα της δεκαετίας των '10. Προς το τέλος της, η «αγία τριάδα» έχει μεταβληθεί αλλά πλέον δεν έχει καμία σημασία να διαχωρίζουμε με βάση το φύλο την προσφορά του καθενός καλλιτέχνη/καλλιτέχνιδας.

φωτο: Γ.Πλόχωρας

Σημασία έχει η αξιοπρέπεια και η προσήλωση και αυτό χαρακτηρίζει την Anna Calvi μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε.

Δεν κατάφερα ποτέ να ξεπεράσω τη στοιχειωτική νοσταλγία του πρώτου της άλμπουμ. Για κάποιο λόγο είμαι ακόμα κολλημένος σε αυτό. Αυτό ήταν και το μόνο πρόβλημα, καθαρά υποκειμενικό, που δεν με άφηνε να δω καλύτερα την εξέλιξη της. Όμως αντικειμενικά, βγαίνοντας έξω από το όνειρο του άλμπουμ εκείνου η συνέχεια ήταν αυτή που αρμόζει σε μεγάλη καλλιτέχνιδα.

Τα επόμενα δύο επομένως επίσημα άλμπουμ της, ήταν πιο σύγχρονα σε θεματολογία και σε μουσική αισθητική. Εξακολουθώ να τα ακούω με πολύ ευχαρίστηση και να τα θεωρώ πολύ σημαντικά για να θυμάται κανείς τη μουσική της προσφορά στη δεκαετία αυτή.

Θα έλεγα μάλιστα ότι αδίκησα λίγο το ''Hunter'', το πιο πρόσφατο και ίσως πληρέστερο άλμπουμ της ως σήμερα που έδειξε ότι η καλλιτέχνης εξακολουθεί να είναι από τις σπουδαιότερες μουσικές δυνάμεις της εποχής μας.

φωτο: Γ.Πλόχωρας

Οκτώ χρόνια λοιπόν περίμενα τη στιγμή να εμφανιστεί ζωντανά στη χώρα μας και να που η αναμονή αυτή επιβραβεύτηκε με το αυτονόητο. Με μία εμφάνιση αντάξια της φήμης αλλά και της εικόνας που έχουμε εδώ και χρόνια, γι΄αυτή.

Στο Acro λοιπόν, σε ένα χώρο που είναι ιδανικός για κάθε εμφάνιση μικρού και μεσαίου μεγέθους εμπορικού βεληνεκούς, η Anna Calvi , παρουσίασε επτά (ή οκτώ) από τα δέκα τραγούδια του ''Hunter'', τέσσερα κορυφαία του πρώτου της άλμπουμ και μια μέτρια εκτέλεση του ''Ghostrider'' των SUICIDE, αγνοώντας άδικα ίσως το ''One Breath''. Αν ερμήνευε κάτι από αυτό και κάτι από το e.p. ''Strange Weather'' θα ήταν ένα πλήρες σετ και θα ήμουν περισσότερο ευτυχισμένος αλλά το συγκεκριμένο σετλιστ ήταν επίσης πετυχημένο και στιβαρό.

Οι εκτελέσεις ήταν εξαιρετικές, ο ήχος καλός, τα φώτα άριστα και οι δύο μουσικοί που απαρτίζουν το σχήμα της Calvi, Alex Thomas στα κρουστά και Mally Harpaz στα πλήκτρα και λοιπά κρουστά, ήταν διακριτικά λειτουργικοί και εντυπωσίασαν πλαισιώνοντας την καλλιτέχνη, δίνοντας τον απαραίτητο όγκο και χρώμα στις κιθαριστικές και φωνητικές αρμονίες των συνθέσεων, αγγίζοντας και μεγεθύνοντας ίσως την παραγωγή του ''Hunter'' όσο γίνεται πιστότερα..

Η Anna Calvi δεν είναι ακριβώς το μυθολογικό ροκ πλάσμα που έχουμε κατά νου. Δεν ορμά στη σκηνή σαν πεινασμένο τέρας, ούτε φλέγεται θεατρικά. Είναι περισσότερο ήρεμη, με απόλυτο έλεγχο της σκηνής χωρίς να προσποιείται, επικοινωνεί άμεσα τη συναισθηματική ροή των τραγουδιών της, απλά και κατανοητά. Έχει το δικό της στυλ, δίνει στο κοινό της τον εαυτό της, δεν υπερβάλει με το ''κόκκινο'' το κομματιών της και είναι αρκετά ειλικρινής και απολαυστική. Χωρίς να διαθέτει το εκτόπισμα και την «ένταση» των ποπ και ροκ περφόρμερς που χαρακτηρίζουν την υπάρχουσα ή την προηγούμενη δεκαετία μας αφόπλισε με την δικιά της λάμψη, απλότητα και άνεση.

Τυπική στις ευχαριστίες χωρίς τη φανφάρα της ομαδικής μέθεξης/διασκέδασης (ξέρει ότι δεν είναι για τα κυβικά της και δε χρειάζεται να προσποιηθεί) ερμήνευσε τα τραγούδια με το συναίσθημα που βγάζουν και στους δίσκους αλλά τα ''Indies or Paradise'', ''Alpha'', ''Desire'', ''Don't Beat the Girl Out of My Boy'' έδωσαν κάτι παραπάνω, με τις περισσότερο παθιασμένες εκτελέσεις τους.

Συνολικά η εμφάνιση αυτή, ικανοποίησε τους πάντες και απέδειξε το ζητούμενο για το οποίο «γκρινιάζουμε» χρόνια τώρα. Οι μουσικοί που χαρακτηρίζουν αυτή τη δεκαετία αξίζουν να περάσουν από τη χώρα μας τώρα που είναι ακόμα ζεστές χωρίς να χρειάζεται να περιμένουμε δεκαετία ολόκληρη και με το μύθο να καλύπτει την παρακμή τους.

Την εμφάνιση της Anna Calvi άνοιξε υποδειγματικά η Αμαλία και το σχήμα της που προσωπικά με εντυπωσίασε με την κατάρτιση αλλά και με τα πολύ όμορφα indie folk έως και country τραγούδια της, που διαθέτουν μελωδίες γερές και στιβαρή δομή. Δεν την ήξερα ως τώρα αλλά χάρηκα πολύ για την μουσική αυτή γνωριμία...

(Ευχαριστώ πολύ τον φίλο μου Γιάννη Πλόχωρα για την παραχώρηση των δύο κατακόκκινων φωτο_cheers!)

ANNA CALVI Setlist:

Hunter
Indies or Paradise
As A Man
Wish
Swimming Pool
(Away) ( δεν παίρνω όρκο)
Suzanne & I
I'll Be Your Man
Don't Beat the Girl Out of My Boy
Alpha

Encore:
Rider to the Sea
Desire
Ghost Rider (Suicide cover)

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η May Roosevelt επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ. Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα. Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας. Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE FIRE , Gaz C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom

Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου