Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

A wish came true!...ANNA CALVI / Amalia live at Acro [16.03.2019]

 


 
Πριν από οκτώ χρόνια ακριβώς παρουσιάζαμε την Anna Calvi σαν μια από την Αγία Θηλυκή Τριάδα της δεκαετίας των '10. Προς το τέλος της, η «αγία τριάδα» έχει μεταβληθεί αλλά πλέον δεν έχει καμία σημασία να διαχωρίζουμε με βάση το φύλο την προσφορά του καθενός καλλιτέχνη/καλλιτέχνιδας.

φωτο: Γ.Πλόχωρας
Σημασία έχει η αξιοπρέπεια και η προσήλωση και αυτό χαρακτηρίζει την Anna Calvi μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε.

Δεν κατάφερα ποτέ να ξεπεράσω τη στοιχειωτική νοσταλγία του πρώτου της άλμπουμ. Για κάποιο λόγο είμαι ακόμα κολλημένος σε αυτό. Αυτό ήταν και το μόνο πρόβλημα, καθαρά υποκειμενικό, που δεν με άφηνε να δω καλύτερα την εξέλιξη της. Όμως αντικειμενικά, βγαίνοντας έξω από το όνειρο του άλμπουμ εκείνου η συνέχεια ήταν αυτή που αρμόζει σε μεγάλη καλλιτέχνιδα.



Τα επόμενα δύο επομένως επίσημα άλμπουμ της, ήταν πιο σύγχρονα σε θεματολογία και σε μουσική αισθητική. Εξακολουθώ να τα ακούω με πολύ ευχαρίστηση και να τα θεωρώ πολύ σημαντικά για να θυμάται κανείς τη μουσική της προσφορά στη δεκαετία αυτή. 
Θα έλεγα μάλιστα ότι αδίκησα λίγο το ''Hunter'', το πιο πρόσφατο και ίσως πληρέστερο άλμπουμ της ως σήμερα που έδειξε ότι η καλλιτέχνης εξακολουθεί να είναι από τις σπουδαιότερες μουσικές δυνάμεις της εποχής μας.


φωτο: Γ.Πλόχωρας
Οκτώ χρόνια λοιπόν περίμενα τη στιγμή να εμφανιστεί ζωντανά στη χώρα μας και να που η αναμονή αυτή επιβραβεύτηκε με το αυτονόητο. Με μία εμφάνιση αντάξια της φήμης αλλά και της εικόνας που έχουμε εδώ και χρόνια, γι΄αυτή.



Στο Acro λοιπόν, σε ένα χώρο που είναι ιδανικός για κάθε εμφάνιση μικρού και μεσαίου μεγέθους εμπορικού βεληνεκούς, η Anna Calvi , παρουσίασε επτά (ή οκτώ) από τα δέκα τραγούδια του ''Hunter'', τέσσερα κορυφαία του πρώτου της άλμπουμ και μια μέτρια εκτέλεση του ''Ghostrider'' των SUICIDE, αγνοώντας άδικα ίσως το ''One Breath''. Αν ερμήνευε κάτι από αυτό και κάτι από το e.p. ''Strange Weather'' θα ήταν ένα πλήρες σετ και θα ήμουν περισσότερο ευτυχισμένος αλλά το συγκεκριμένο σετλιστ ήταν επίσης πετυχημένο και στιβαρό.
 


Οι εκτελέσεις ήταν εξαιρετικές, ο ήχος καλός, τα φώτα άριστα και οι δύο μουσικοί που απαρτίζουν το σχήμα της Calvi, Alex Thomas στα κρουστά και Mally Harpaz στα πλήκτρα και λοιπά κρουστά, ήταν διακριτικά λειτουργικοί και εντυπωσίασαν πλαισιώνοντας την καλλιτέχνη, δίνοντας τον απαραίτητο όγκο και χρώμα στις κιθαριστικές και φωνητικές αρμονίες των συνθέσεων, αγγίζοντας και μεγεθύνοντας ίσως την παραγωγή του ''Hunter'' όσο γίνεται πιστότερα..


Η Anna Calvi δεν είναι ακριβώς το μυθολογικό ροκ πλάσμα που έχουμε κατά νου. Δεν ορμά στη σκηνή σαν πεινασμένο τέρας, ούτε φλέγεται θεατρικά. Είναι περισσότερο ήρεμη, με απόλυτο έλεγχο της σκηνής χωρίς να προσποιείται, επικοινωνεί άμεσα τη συναισθηματική ροή των τραγουδιών της, απλά και κατανοητά. Έχει το δικό της στυλ, δίνει στο κοινό της τον εαυτό της, δεν υπερβάλει με το ''κόκκινο'' το κομματιών της και είναι αρκετά ειλικρινής και απολαυστική. Χωρίς να διαθέτει το εκτόπισμα και την «ένταση» των ποπ και ροκ περφόρμερς που χαρακτηρίζουν την υπάρχουσα ή την προηγούμενη δεκαετία μας αφόπλισε με την δικιά της λάμψη, απλότητα και άνεση. 


Τυπική στις ευχαριστίες χωρίς τη φανφάρα της ομαδικής μέθεξης/διασκέδασης (ξέρει ότι δεν είναι για τα κυβικά της και δε χρειάζεται να προσποιηθεί) ερμήνευσε τα τραγούδια με το συναίσθημα που βγάζουν και στους δίσκους αλλά τα ''Indies or Paradise'', ''Alpha'', ''Desire'', ''Don't Beat the Girl Out of My Boy'' έδωσαν κάτι παραπάνω, με τις περισσότερο παθιασμένες εκτελέσεις τους.
 



Συνολικά η εμφάνιση αυτή, ικανοποίησε τους πάντες και απέδειξε το ζητούμενο για το οποίο «γκρινιάζουμε» χρόνια τώρα. Οι μουσικοί που χαρακτηρίζουν αυτή τη δεκαετία αξίζουν να περάσουν από τη χώρα μας τώρα που είναι ακόμα ζεστές χωρίς να χρειάζεται να περιμένουμε δεκαετία ολόκληρη και με το μύθο να καλύπτει την παρακμή τους.



Την εμφάνιση της Anna Calvi άνοιξε υποδειγματικά η Αμαλία και το σχήμα της που προσωπικά με εντυπωσίασε με την κατάρτιση αλλά και με τα πολύ όμορφα indie folk έως και country τραγούδια της, που διαθέτουν μελωδίες γερές και στιβαρή δομή. Δεν την ήξερα ως τώρα αλλά χάρηκα πολύ για την μουσική αυτή γνωριμία... 
(Ευχαριστώ πολύ τον φίλο μου Γιάννη Πλόχωρα για την παραχώρηση των δύο κατακόκκινων φωτο_cheers!)


    ANNA CALVI Setlist:
  1. Hunter
  2. Indies or Paradise
  3. As A Man
  4. Wish
  5. Swimming Pool
    (Away) ( δεν παίρνω όρκο)
  6. Suzanne & I
  7. I'll Be Your Man
  8. Don't Beat the Girl Out of My Boy
  9. Alpha
    Encore:
  10. Rider to the Sea
  11. Desire
  12. Ghost Rider (Suicide cover) 
     

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Alliance: The 2024 annual report_Phase I_The albums_Tier 2_ 46-50

Μπήκαμε στις πεντάδες μέχρι το είκοσι. Λιγότερο με κριτήρια αξιολόγησης αλλά περισσότερο με τη λογική ομαδοποιήσεων η πρώτη πεντάδα είναι από άλμπουμ διακεκριμένων σχημάτων του ανεξάρτητου ροκ που έχουν γερές μουσικές βάσεις, εξαιρετικά διαυγή και δημιουργική επαφή με το παρελθόν της μουσικής και του παρόντος.  46. Brand On The Run (Our Brand Could Be Yr Life deluxe) - BODEGA  (Chrysalis) Μεταξύ 2013-2016 υπήρχαν οι BODEGA BAY. Βραχύβιο σχήμα που σύντομα μετονομάστηκε σε BODEGA. Έκτοτε έγιναν πολύ αγαπητοί στο ιστολόγιο και όπως κάθε χρονιά που κυκλοφορούν άλμπουμ έτσι και φέτος φιλοξενούνται στον ετήσιο μουσικό απολογισμό μας.  Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από την Ανοιξιάτικη κυκλοφορία ''Our Brand Could Be Yr Life'' τίτλος που παραπέμπει στο ομώνυμο και μοναδικό άλμπουμ σαν BODEGA BAY που κυκλοφόρησε το 2014. Ηχογράφησαν εκ νέου πολλά τραγούδια από αυτό πρόσθεσαν και μερικά ακόμα και ουσιαστικά με παλιό υλικό έκαναν κάτι καινούριο μέσα βέβαια στο πλαίσιο του ήχου τ...

Over And Over

  Μετά το φετινό διαμάντι της VENUS VOLCANISM '' Tissue '', μία πανέμορφη παρουσίαση του στο Κ.Ε.Τ. και ένα καταπληκτικό dark wave dj set της In Atlas για το υπόλοιπο εκείνης της βραδιάς (30.11.2023), έμαθα για ένα καινούριο τραγούδι των κοριτσιών που από κοινού έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι εδώ και πολύ καιρό.  Μία μέρα πριν εκπνεύσει το 2023, το τραγούδι ανέβηκε στις πλατφόρμες, κάποιοι έκαναν πρωτοχρονιά με αυτό αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα λόγω συνειδητής αποχής από τα μουσικά (η ανασκόπηση ήταν στον αυτόματο) όλη τo προηγούμενο διάστημα. Tο '' Over And Over '' είναι κάτι σαν φρέσκο ξεκίνημα ή μία αναβάθμιση της αισθητικής των V.V.I.A. Ο σκοτεινός, μετά minimal synth πρωτογονισμός έχει δώσει τη θέση του σε κάτι περισσότερο λεπτό μουσικά, περισσότερο ποπ σχετικά με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και εν τέλει κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο και ώριμο. Φυσικά το σκοτεινό στοιχείο συνυπάρχει με την νοσταλγική μελωδία και την αδιάκοπη ροή της...

A distant sadness: XII_Anywhere out of this world....

Είναι μια παρηγορητική συνήθεια που φτάνει αισίως στη 12η έκδοση.  Φέτος εμφανίστηκε η τάση να επιστρέψουμε στις μουσικές που μας έκαναν να ακούμε διαφορετικά. Στις μουσικές που δημιούργησαν την πρώτη συλλογή. Είναι ουσιαστικά είναι μία επιστροφή.  Οι φετινές επιλογές είναι προφανείς και δεν κρύβουν εκπλήξεις. Είναι όμως επιλογές που δίνουν το μήνυμα ξεκάθαρα, μας εκφράζουν φέτος περισσότερο από ποτέ και επεμβαίνουν και πάλι στην μουσική πραγματικότητα με τρόπο όχι καταλυτικό αλλά για να υπενθυμίσουν και να ενισχύσουν. Οι τίτλοι μπορούν να διηγηθούν ιστορίες, οι επιρροές μπορούν να πλάσουν περιβάλλοντα στη φαντασία μας, οι τραγουδιστές και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι σε μια συνεχή επικοινωνία με το αόρατο και την πλευρά του εαυτού τους πέρα από το σύμπαν της συνειδητής ύπαρξης και της παραπλανητικής αναζήτησης στο τρισδιάστατο σώμα. Μαζί τους και εμείς, οι ακροατές. Εμείς που εμπιστευτήκαμε τους συγκεκριμένους μουσικούς ώστε οι συνθέσεις τους να είναι η επένδυση στη δικιά μας ...