18. Sacred Times - PyPy (Goner)
Το «Sacred Times» ξεκινά με γρήγορο τέμπο και ολοκληρώνεται με χαμηλότερους και σκοτεινότερους ήχους μόλις 31:34 λεπτά αργότερα. Στο ενδιάμεσο, ακούμε ήχους που θυμίζουν THE B-52’s αν έπαιζαν όπως οι La Femme στο πρώτο τους άλμπουμ, στερούμενοι όμως το ψυχεδελικό κομμάτι. Στα 80's πάντως θα ήταν Θεοί.
Ωστόσο, αδικούμε το συγκρότημα αν αρχίσουμε τις παρομοιώσεις, γιατί δημιουργούν ένα στυλ που συνδυάζει τη φρενίτιδα του synth punk με το garage, με απλότητα και ευφυΐα, ενθουσιάζοντας με τα απέριττα, ζωηρά, ολοκληρωμένα και εθιστικά τραγούδια που ακούγονται απνευστί στο «Sacred Times».
Είναι ένα πάρτι άλμπουμ; Σίγουρα, στο μεγαλύτερο μέρος του. Μπορεί να χορευτεί και μάλιστα πολύ. Και τα τρία τελευταία τραγούδια δείχνουν ότι αν θέλουν μπορούν να πάνε και παραπέρα. Όμως, ακόμα κι αν χρειαστούν δέκα χρόνια για να κυκλοφορήσουν νέο άλμπουμ, το 2024 κατάφεραν να μας παρασύρουν και να μας κρατήσουν εθισμένους στον ήχο τους μέχρι την επόμενη φορά.
Ένα κλασικό άλμπουμ από αυτά που συχνά παραβλέπονται, καθώς προφανώς δεν ενδιαφέρονται πολλοί να σας δουν χαρούμενους και σε έξαψη. Το «Σπίτι Με Τα Παράξενα» σας το προτείνει ολόψυχα, για να πετάξετε τα φαρμάκια κάτω!
Σχόλια