Μπήκαμε στις πεντάδες μέχρι το είκοσι. Λιγότερο με κριτήρια αξιολόγησης αλλά περισσότερο με τη λογική ομαδοποιήσεων η πρώτη πεντάδα είναι από άλμπουμ διακεκριμένων σχημάτων του ανεξάρτητου ροκ που έχουν γερές μουσικές βάσεις, εξαιρετικά διαυγή και δημιουργική επαφή με το παρελθόν της μουσικής και του παρόντος.
46. Brand On The Run (Our Brand Could Be Yr Life deluxe) - BODEGA (Chrysalis)
Μεταξύ 2013-2016 υπήρχαν οι BODEGA BAY. Βραχύβιο σχήμα που σύντομα μετονομάστηκε σε BODEGA. Έκτοτε έγιναν πολύ αγαπητοί στο ιστολόγιο και όπως κάθε χρονιά που κυκλοφορούν άλμπουμ έτσι και φέτος φιλοξενούνται στον ετήσιο μουσικό απολογισμό μας.
Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από την Ανοιξιάτικη κυκλοφορία ''Our Brand Could Be Yr Life'' τίτλος που παραπέμπει στο ομώνυμο και μοναδικό άλμπουμ σαν BODEGA BAY που κυκλοφόρησε το 2014. Ηχογράφησαν εκ νέου πολλά τραγούδια από αυτό πρόσθεσαν και μερικά ακόμα και ουσιαστικά με παλιό υλικό έκαναν κάτι καινούριο μέσα βέβαια στο πλαίσιο του ήχου τους ( γερά δομημένο και εθιστικό post punk με έντονες '90'ς indie rock επιρροές, στίχους που δεν μασάνε και υπέροχα πράσινα πετρολ/σκούρα εξώφυλλα). Στο Brand On The Run ακούτε το άλμπουμ που κυκλοφόρησαν και επιπλέον επτά τραγούδια χρυσός, τέσσερα ακυκλοφόρητα και τρία που υπήρχαν στις δεύτερες πλευρές των πρόσφατων σίνγκλ τους. Δεν υπάρχει κάτι παραπάνω να γράψω για τον συναρπαστικό ήχο του σχήματος που διαθέτει πλήρη συνείδηση του παρακμιακού πλαισίου που έχει διαμορφωθεί σε πολιτικοκοινωνικό επίπεδο και συνθέσεις άμεσες, δυναμικές, απλές και κατανοητές. Η εκτεταμένη αυτή μορφή της επίσημης κυκλοφορίας είναι ένα υγιές, άμεσο και σπινθηροβόλο άλμπουμ που μοιράζει την αισιοδοξία ότι και καλά να μην πάει ο πολιτισμός εμείς ας είμαστε ευγνώμονες που έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά ακόμα και όταν τα χέρια μας είναι δεμένα.
47. Cartoon Darkness - AMYL AND THE SNIFFERS (B2B)
Ακούω χωρίς δεύτερη σκέψη πλέον ο,τιδήποτε αναγράφει (ροκ ή ανεξάρτητο ροκ, Αυστραλία) τα τελευταία χρόνια. Ο λόγος είναι αυτό το συγκεκριμένο σχήμα. Το τρίτο τους άλμπουμ διαθέτει ορμή, τσαγανό, γερές κιθάρες, εκρηκτικά κρουστά, φωνητικά που δεν αφήνουν τίποτα όρθιο. Γνωστά στοιχεία και από το προηγούμενο. Μόνο που και πάλι μας βάζουν σε κίνηση. Επιπλέον, οι επιρροές των κλασσικών Αυστραλιανών ροκ σχημάτων όπως οι π.χ., RADIO BIRDMAN, τους αναβαθμίζουν σε άξιους απόγονους του κλασσικού πανκ ροκ ήχου της ηπείρου. Επίσης πέρα από τις ταχύτητες, υπάρχουν και και αργόσυρτα τραγούδια με μελωδίες οικείες και αξιοθαύμαστες. Όλα σε αυτό το άλμπουμ δείχνουν ξεκάθαρα ότι το σχήμα έχει πλέον την πρωτοκαθεδρία στην Αυστραλέζικη σκηνή. Φυσικά δεν θα επεκταθούμε γιατί η εμπειρία ολοκληρώνεται με τις σαρωτικές τους sold-out εμφανίσεις παντού, όπως και στην Αθήνα, στο Floyd στις 29.11.2024. Αυτό το σχήμα κόντεψε να με κάνει να πιστέψω ότι το κλασσικό, αγνό, αγενέστατο για πουριτανούς και σεξοφοβικούς, επιθετικό, σκληρό, ταχύτατο πανκ ροκ χωρίς πολιτικά τσιτάτα επιστρέφει. Βέβαια μπορεί και όχι αλλά από τη στιγμή που μου ανέβασε παλμούς σημαίνει ότι είναι ένα σχήμα που είναι εδώ και προσφέρεται για αποτοξίνωση....
48. Frog In Boiling Water - DIIV (Fantasy)
«‘’Frog in Boiling Water’’, τόσο ο τίτλος όσο και τα θέματα του δίσκου, αναφέρονται στο "The Boiling Frog" στο The Story of B του Daniel Quinn. Η μπάντα εξηγεί: «Αν ρίξεις έναν βάτραχο σε μια κατσαρόλα με βραστό νερό, φυσικά θα προσπαθήσει μανιωδώς να σκαρφαλώσει. Αλλά αν τον τοποθετήσετε απαλά σε μια κατσαρόλα με χλιαρό νερό και χαμηλώσετε τη θερμότητα, ο βάτραχος θα βυθιστεί σε έναν ήρεμο λήθαργο, ακριβώς όπως εμείς σε ένα ζεστό μπάνιο, και σύντομα, με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του, θα επιτρέψει χωρίς αντίσταση στον εαυτό του να βράσει μέχρι θανάτου.
Αντιλαμβανόμαστε τη μεταφορά ως μια μεταφορά για μια αργή, άρρωστη και συντριπτικά κοινότοπη κατάρρευση της κοινωνίας «υπό τον καπιταλισμό τελικού σταδίου» ( under end-stage capitalism, προτείνω να ψάξετε τον όρο) και τις βάναυσες πραγματικότητες που ίσως έχουμε αποδεχτεί ως φυσιολογικές. Αυτό είναι το βραστό νερό και εμείς είμαστε οι βάτραχοι. Το άλμπουμ είναι λίγο-πολύ μια συλλογή στιγμιότυπων από διάφορες οπτικές γωνίες της σύγχρονης κατάστασής μας, η οποία πιστεύουμε ότι υπογραμμίζει πώς μοιάζει αυτή η κατάρρευση και, πιο συγκεκριμένα, τι αίσθηση έχει».
Για ένα σχήμα που δεν θυμόμαστε καν το προηγούμενο του άλμπουμ αν και ήταν στις λίστες μας όταν κυκλοφόρησε αυτό το άλμπουμ ακούγεται σαν την αναγέννηση τους. Ακούμε ένα σχήμα που βρίσκεται στα ενδότερα ενός shoegaze νεφελώματος ηχητικά, με τραγούδια που δεν μπορούν να προσπεραστούν. Η διαδικασία δημιουργίας του άλμπουμ διήρκεσε τέσσερα χρόνια και η ιδέα ήταν να γίνει ένα άλμπουμ περισσότερο φιλόδοξο, που θα αναβάθμιζε τον ήχο τους, που σήμαινε ότι ένας παραγωγός σαν τον σπουδαίο Chris Coady θα έπρεπε να αναλάβει την παραγωγή. Πράγματι το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα ολοκληρωμένο αισθητικά άλμπουμ που τραβάει άμεσα την προσοχή του ακροατή, τον βάζει στον νεφελώδη κόσμο του και τον κρατά με τις όμορφες, ενδοσκοπικές μελωδίες του σε όλη την διάρκεια του. Το τίμημα ήταν να ενταθούν πολύ οι σχέσεις των μουσικών που απαρτίζουν το σχήμα σε βαθμό να φθάσουν στα όρια διάλυσης. Ωστόσο όλοι και όλα βρήκαν το δρόμο τους. Το άλμπουμ είναι, το καλύτερο τους από καιρό, κατάλληλο για απολογισμούς και για χαμηλότερες θερμοκρασίες. Ένας ακόμα μουσικός σύμμαχος που μπορεί να βρίσκεται κάτω από τα ραντάρ της δημοσιότητας φέτος αλλά έχει τις περισσότερες πιθανότητες να αργήσει να φθαρεί λόγω της συνεκτικότητας και της δύναμης των τραγουδιών του.
49. Harm's Way - DUCKS LTD. (Carpark)
«Οι Ducks Ltd. κάνουν φιλόξενη και ξέφρενη κιθαριστική ποπ για τις περιπτώσεις που αισθάνεται κανείς ότι η ζωή είναι συντριπτική. Ενώ τα τραγούδια της μπάντας είναι φαινομενικά δροσερά, από κάτω βράζει ένα χειροπιαστό άγχος που επικοινωνεί κάτι βαθύτερο για την καθημερινή ύπαρξη. Στο τελευταίο τους άλμπουμ Harm's Way, το δίδυμο από το Τορόντο των Tom McGreevy και Evan Lewis επικεντρώνεται στις διαπροσωπικές και κοινωνικές καταρρεύσεις, την αστική παρακμή και τη σχεδόν αδύνατη διατήρηση ενός επιπέδου όταν όλα γύρω σας φαίνεται να καταρρέουν.»
Πρόκειται για το δεύτερο άλμπουμ τους, παραλίγο ep, και οι επιρροές είναι προφανείς αλλά και πολύ καλά επεξεργασμένες. Τα τραγούδια είναι φωτεινά αλλά με στίχους που θέλουν να είναι κοντά σε κάθε άνθρωπο που ταλαιπωρείται από το περιβάλλον του. Κάθε τραγούδι ακούγεται σαν το αγαπημένο μας indie rock και pop σχήμα που χρησιμοποιεί κιθάρες από το παρελθόν, σε σημείο να το αγαπάς αντί να το αφήνεις. Όλα τα δομικά στοιχεία των συνθέσεων, ανεξαρτήτου επιρροής, δημιουργούν ένα ποπ gazebo που μπορείς να κάτσει κανείς για εικοσιεπτά λεπτά και μερικά δευτερόλεπτα και να θαυμάσει την τόλμη των δύο Καναδών τελικά (όχι Αυστραλών, Νεοζηλανδών ή Σκωτσέζων που νόμιζα αρχικά) που μας αναστάτωσαν ευχάριστα φέτος για ένα είδος κιθαριστικής ποπ, που το έχουμε πάντα πρόχειρο όταν στραβώνουν οι συνθήκες και αγκαλιάζουμε κάθε νέα ηχογράφηση από νεότερες γενιές μουσικών που διαθέτει τις προδιαγραφές αλλά και την ομορφιά, όπως το άλμπουμ αυτό αλλά και αντίστοιχων που είδατε πιο κάτω στη λίστα μας.
50. Coffee & Regrets - NEXT TIME PASSIONS (Make Me Happy/Shelflife/Fastcut)
«Μετά από αρκετά χρόνια απουσίας (επτά για την ακρίβεια), οι Next Time Passions επιστρέφουν το 2024 με το νέο στούντιο άλμπουμ τους "Coffee and Regrets". Το άλμπουμ ανοίγει έναν νέο κύκλο δραστηριότητας για το συγκρότημα, που περιλαμβάνει πέντε νέα τραγούδια που γράφτηκαν τα τελευταία δύο χρόνια, τα 4 κομμάτια από το sold-out EP, "Another Wish", για πρώτη φορά σε βινύλιο και μια έκπληξη: το θρυλικό πρώτο single του συγκροτήματος από τη δεκαετία του '90, "Not Here Anymore", σε νέα ηχογράφηση.
Με το "Coffee and Regrets", οι Next Time Passions εμπλουτίζουν τον μελωδικό indie-pop ήχο τους με εμφανείς επιρροές από την ψυχεδέλεια των 60s, μένοντας πάντα πιστοί στην αμεσότητα των μηνυμάτων τους, την έντονη αίσθηση της μελωδίας και τη συναισθηματική δύναμη των τραγουδιών τους.»
Εδώ και τριάντα δύο χρόνια παραμένουν στην επικαιρότητα, έστω και με διαλλείματα, συνεχίζοντας να εξελίσσονται και ταυτόχρονα να διαμορφώνουν το καθορισμένο αλλά γόνιμο τοπίο της indie αισθητικής τους. Η βιωσιμότητα της μπάντας αντλείται από μια αγνή ανάγκη για συναισθηματική έκφραση και μία πραγματική αγάπη για τη μουσική δημιουργία.
Αυτό το άλμπουμ είναι η επιβεβαίωση κάθε λέξης που διαβάσατε παραπάνω, καθώς τα τραγούδια τους αποπνέουν την αίσθηση μιας αρμονικής σύνθεσης εμπειριών, μουσικής καλλιέργειας και ακεραιότητας της ευαισθησίας των δημιουργών τους.
Παραμένουν ρομαντικοί της κιθαριστικής ποπ, όχι μόνο διατηρώντας αλλά και ενισχύοντας την ακεραιότητά τους σαν άνθρωποι και μουσικοί. Νιώθω τυχερός ως ακροατής, που έχουν παραμείνει πιστοί σε αυτήν την κατεύθυνση, σύμμαχοι με τα τραγούδια τους σαν ασπίδα σε όλες τις δύσκολες στροφές αυτής της τριακονταετίας και σίγουρα για τις επόμενες.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι το άλμπουμ διαθέτει ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα που έχουμε δει φέτος. Το ματ δικό τους και μπράβο.
Σχόλια