Η τρίτη εμφάνιση των CLOCK DVA στη χώρα μας αποτελεί ορόσημο στην καλλιτεχνική τους πορεία. Αν και οι προηγούμενες συναυλίες τους μας άφησαν με αξέχαστες αναμνήσεις, η φετινή ήταν η απόλυτη επιβεβαίωση μισού αιώνα δημιουργίας και εξέλιξης. Η αισθητική, η ιδεολογία και η ηχητική τους ταυτότητα παρουσιάστηκαν περισσότερο συμπαγείς και ακριβείς από ποτέ, χωρίς περιθώρια αμφισβήτησης ή επιφυλάξεων.
Η μουσική τους, υποβλητική και εντυπωσιακά καθαρή, γεμάτη μελαγχολικά μοτίβα, έχει εξελιχθεί και καθιερωθεί σαν μια υπόγεια δύναμη που εισχωρεί βαθιά στις συνειδήσεις μας και προκαλεί ένα μοναδικό συνδυασμό έντασης και βαθιάς σκέψης, παρόλο που δεν μπορεί να θεωρηθεί «επίκαιρη» σύμφωνα με τα μέτρα και σταθμά της μουσικής βιομηχανίας.
Σε μια εποχή γεμάτη από τεχνολογία, ταχύτητα και τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης, οι CLOCK DVA προσφέρουν το εναλλακτικό αλλά ιδανικό soundtrack για την κοινωνία του 21ου αιώνα.
Η ζωντανή εκδοχή των κομματιών τους διατηρεί την αυθεντικότητα των studio ηχογραφήσεων, ενώ οι οπτικές τους προβολές ενισχύουν την εμπειρία χωρίς να καταφεύγουν σε διαστρεβλώσεις. Αυτή η ειλικρινής προσέγγιση απαιτεί περιοδικά να προκαλεί τη σκέψη μας, κάνοντάς μας να ερωτηθούμε για την πραγματικότητα που ζούμε κι αυτό σημαίνει ότι αρκεί η επανάληψη του σώου αυτού σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Το venue της συναυλίας λειτούργησε ευεργετικά, προσφέροντας την κατάλληλη ατμόσφαιρα… ούτε πολύ μεγάλο ούτε πολύ μικρό, με εξαιρετικό ήχο και αμεσότητα που μας επέτρεψε να απολαύσουμε την εμφάνιση χωρίς ενοχλήσεις. Ωστόσο, παρατηρήσαμε με ανησυχία την έλλειψη νεότερων ηλικιών, αν και είναι σαφές ότι οι CLOCK DVA δεν ευθύνονται γι' αυτό. Η οποιαδήποτε υποχώρηση για προσέγγιση μεγαλύτερου ηλικιακού εύρους θα απαιτούσε θυσίες στην καλλιτεχνική τους ακεραιότητα, κάτι που δεν είναι επιθυμητό.
Η setlist της βραδιάς ξεχώρισε για την εξαιρετική της δομή, αν και θα επιθυμούσαμε κάποια βασικά μέρη του «NYC Overload» και «Soundmirror» στις αρχικές εκδοχές, να τονιστούν περισσότερο στις ζωντανές τους.
Ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή ήταν η ερμηνεία του «Return To Blue», αλλά νομίζω ότι πάντα θα είναι μια από τις πιο φορτισμένες στιγμές του σχήματος . Κομμάτια όπως τα «Sonology Of Sex 2», «Acceleration», «The Act», και «The Reign» ήταν τα απόλυτα highlight της βραδιάς, ενώ θα προτείναμε το «The Hacker» να μην παίζεται με τόση ταχύτητα.
Πριν από τους CLOCK DVA-που πλέον πρέπει να συνηθίσουμε το DVA να το προφέρουμε σαν ‘’ντβα’’ (δύο στα Ρώσικα) και όχι σαν αρχικά), έπαιξε ο DORIC, ένας από τους δυνατότερους εκπρόσωπους της εγχώριας minimal synth/synth punk σκηνής. Έπαιξε ένα δυναμικό, ενδυναμωτικό και φορτισμένο σετ, με καθαρό ήχο που ζέστανε γρήγορα την ατμόσφαιρα, αποδεικνύοντας ότι η εγχώρια σκηνή της minimal synth και synth punk είναι απαραίτητη και σημαντική για μας αυτά τα χρόνια.
Σχόλια