Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Cullen Omori's ''The Diet'' to redemption..


Οι SMITH WESTERNS ήταν ένα εναλλακτικό Αμερικάνικο σχήμα που κυκλοφορούσε δίσκους από το 2009 μέχρι το 2013. Ο ήχος τους είχε τα καλύτερα και μελωδικότερα στοιχεία από το glam rock, τη brit pop και το soft rock με περισσότερη κιθαριστική γαρνιτούρα και νεοκυματικές αποχρώσεις. Βασικό ρόλο έπαιζαν οι στίχοι και τα μελωδικά φωνητικά του Cullen Omori που μετά τη διάλυση τους συνέχισε σόλο. Το πρώτο άλμπουμ του καλλιτέχνη ( New Misery) κυκλοφόρησε το 2016 από την Sub Pop και ήταν ένα μεταβατικό άλμπουμ από τον ήχο των SMITH WESTERNS σε κάτι παρεμφερές και πιο προσωπικό στυλ.

Το φετινό του άλμπουμ ''The Diet'', επίσης Sub Pop στην έρχεται δύο χρόνια μετά από το ντεμπούτο του και μετά από μια συνεχόμενη ροή δυσάρεστων γεγονότων (κλεμμένος εξοπλισμό από φορτηγά περιοδείας, αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, χωρισμοί και άλλες δοκιμασίες) λες και το Σύμπαν να ήταν εναντίον του. Όπως αναφέρει το δελτίο τύπου και σύμφωνα με τα λεγόμενά του:



No one died, I didn’t get a severe physical injury, but emotionally it was a lot to take on. I named the album The Diet because to go on a diet, you cut back on certain things and regulate your intake of others. The idea that you can do that means you must have a surplus of whatever you’re trying to limit. I was so emotionally and spiritually drained, and my only surplus was a bunch of negative feelings and a lot of self-loathing. I tried to limit and confront those feelings in ways that I felt were productive. A big part of that was suppressing the obstructive, unnecessary minutiae that comes with being, or rather trying to be, a ‘professional musician,’ and beginning to write music with no pretense again.”



Τα δώδεκα εξαιρετικά τραγούδια που συγκροτούν το άλμπουμ ανήκουν στην κατηγορία των τραγουδιών που γράφονται για να εκφράζονται συναισθήματα ειδικά σε τέτοιες ατυχείς καταστάσεις καθώς και η προσωπική οπτική του τραγουδοποιού. Συνήθως τέτοια τραγούδια δεν ανοίγουν μουσικούς δρόμους, όμως, είναι καλοδουλεμένα και απέριττα, γνωρίζουν την λειτουργία τους και που απευθύνονται, διατηρούν και εκφράζουν με ακεραιότητα το συναίσθημα του καλλιτέχνη και διακρίνονται για την επικοινωνιακή τους ευκολία.

Είναι σε πολύ υψηλό βαθμό ειλικρινή, άμεσα και γι' αυτό ξεπερνούν τη φόρμα.

Για τον Cullen Omori δεν ήταν άλλη μια μέρα στο στούντιο. Ήταν άλλη μια μέρα ψυχικής αποσυμπίεσης. Ακολούθησε μια περισσότερο ανοικτή παραγωγική διαδικασία συνεργαζόμενους με περισσότερους μουσικούς. Αυτό, είχε σαν αποτέλεσμα τα τραγούδια του να ακούγονται περισσότερο προσβάσιμα από ποτέ.

Δεν υπάρχει ούτε ένα τραγούδι που να υστερεί, κάτι που είναι σπάνιο σε alternative rock δίσκο στις μέρες μας και οι αναμνήσεις παίρνουν και δίνουν. Σε κάποια τραγούδια ακούει κανείς  Neil Young και BAND αποτυπώματα μαζί με SUEDE ενώ δεν λείπουν οι στιγμές που εμφανίζονται BEATLE- ικές επιρροές καθώς και glam rock αποχρώσεις, επαναπροσδιορίζοντας κάτω από τον Καίφορνέζικο ήλιο τις brit pop επιρροές του..

Στην πλειοψηφία τους διαθέτουν αυτή την κοσμική άνωθεν ματιά που βρίσκουμε σε δίσκους των BEACH HOUSE και των MERCURY REV αλλά και παλιότερους δίσκους της πενταετίας 1970-1975.

Η φωνή του Cullen Omori είναι ευχάριστη, μελωδική και τραγουδά με πάθος και ειλικρίνεια και αποτελεί μαζί με τις πανέμορφες κιθάρες τα βασικότερα προτερήματα του δίσκου. Οι συνθέσεις ανεβαίνουν από το επίπεδο της απλής αναφοράς σε επίπεδο περισσότερο προσωπικό.

Το ''The Diet'' προσφέρει πλουσιοπάροχα υγιεινές μουσικές συνταγές για να παίρνουν τη θλίψη μακριά. Είναι σαν να απελευθερώθηκε πλέον από την διετή κακοτυχία και να ατενίζει με περισσότερη διάθεση το μέλλον. Συνθετικά με αυτό το άλμπουμ, ο Cullen Omori μπαίνει σε αναβαθμισμένη κατηγορία σημαντικών Αμερικάνων τραγουδοποιών τουλάχιστο γι' αυτή τη δεκαετία. 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Over And Over

  Μετά το φετινό διαμάντι της VENUS VOLCANISM '' Tissue '', μία πανέμορφη παρουσίαση του στο Κ.Ε.Τ. και ένα καταπληκτικό dark wave dj set της In Atlas για το υπόλοιπο εκείνης της βραδιάς (30.11.2023), έμαθα για ένα καινούριο τραγούδι των κοριτσιών που από κοινού έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι εδώ και πολύ καιρό.  Μία μέρα πριν εκπνεύσει το 2023, το τραγούδι ανέβηκε στις πλατφόρμες, κάποιοι έκαναν πρωτοχρονιά με αυτό αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα λόγω συνειδητής αποχής από τα μουσικά (η ανασκόπηση ήταν στον αυτόματο) όλη τo προηγούμενο διάστημα. Tο '' Over And Over '' είναι κάτι σαν φρέσκο ξεκίνημα ή μία αναβάθμιση της αισθητικής των V.V.I.A. Ο σκοτεινός, μετά minimal synth πρωτογονισμός έχει δώσει τη θέση του σε κάτι περισσότερο λεπτό μουσικά, περισσότερο ποπ σχετικά με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και εν τέλει κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο και ώριμο. Φυσικά το σκοτεινό στοιχείο συνυπάρχει με την νοσταλγική μελωδία και την αδιάκοπη ροή της

A distant sadness: XII_Anywhere out of this world....

Είναι μια παρηγορητική συνήθεια που φτάνει αισίως στη 12η έκδοση.  Φέτος εμφανίστηκε η τάση να επιστρέψουμε στις μουσικές που μας έκαναν να ακούμε διαφορετικά. Στις μουσικές που δημιούργησαν την πρώτη συλλογή. Είναι ουσιαστικά είναι μία επιστροφή.  Οι φετινές επιλογές είναι προφανείς και δεν κρύβουν εκπλήξεις. Είναι όμως επιλογές που δίνουν το μήνυμα ξεκάθαρα, μας εκφράζουν φέτος περισσότερο από ποτέ και επεμβαίνουν και πάλι στην μουσική πραγματικότητα με τρόπο όχι καταλυτικό αλλά για να υπενθυμίσουν και να ενισχύσουν. Οι τίτλοι μπορούν να διηγηθούν ιστορίες, οι επιρροές μπορούν να πλάσουν περιβάλλοντα στη φαντασία μας, οι τραγουδιστές και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι σε μια συνεχή επικοινωνία με το αόρατο και την πλευρά του εαυτού τους πέρα από το σύμπαν της συνειδητής ύπαρξης και της παραπλανητικής αναζήτησης στο τρισδιάστατο σώμα. Μαζί τους και εμείς, οι ακροατές. Εμείς που εμπιστευτήκαμε τους συγκεκριμένους μουσικούς ώστε οι συνθέσεις τους να είναι η επένδυση στη δικιά μας υπαρξιακή

MRKTPLC

  Οι εκπλήξεις από την  Yodashe   συνεχίζονται. Δεν πρόλαβε καλά καλά να «ζεσταθεί» η μουσική δραστηριότητα του 2024 και στις 10.1 κυκλοφόρησε ένα καινούριο τραγούδι που ηχητικά διαφοροποιείται από τα προηγούμενα γιατί χρησιμοποιείται για πρώτη φορά ένα αρχαίο αλλά ξακουστό συνθ, το EDP Wasp,  που  τον ξεχωριστό βομβίζοντα (σαν σφήκα_ wasp ) ήχο του τον έχετε σίγουρα ακούσει σε ηχογραφήσεις γνωστών καλλιτεχνών (808 State, Dave Holmes, Vince Clarke, Nick Rhodes (Duran Duran), WhiteHouse and Add N to (X) ή ακόμα και πολύ underground (ειδικά όσοι ασχολείστε με την ηλεκτρονική μουσική της μετά το πανκ εποχής.  Το ''MRKTPLC'' κρατά μόνο 2 λεπτά και 39 δευτερόλεπτα αλλά έχει αρκετά ενδιαφέρουσα δομή καθόλου συμβατική για το συγκεκριμένο συνθ. Είναι πολύ μοντέρνα η αντίληψη για να θεωρηθεί minimal synth αλλά είναι και ο υποβλητικός ήχος του συνθ που βγάζει τη σύνθεση εκτός σύγχρονου χρονικού πλαισίου. Αυτό όμως που είναι σίγουρο είναι ότι για τις προδιαγραφές μας είναι ένα ξ