Φέτος επέλεξα να παρευρεθώ στο Plisskën μόνο για την εμφάνιση ενός ονόματος που, όπως γνωρίζετε, πέρυσι ήταν από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις για μένα, αν και η δράση τους ξεκινά από το 2017. Αυτή η προσέγγιση δεν αποτελεί συνήθη πρακτική για εμένα, ωστόσο οι συναυλιακές επιλογές μου ήταν ιδιαίτερα συγκεκριμένες για τη φετινή χρονιά. Το αυστραλιανό συγκρότημα CONFIDENCE MAN-στο εξής θα τους αναφέρουμε και ως ConMan- έχει δει τη φήμη του να αυξάνεται σημαντικά τον τελευταίο χρόνο, γεγονός που αποδίδεται στην επιτυχία της μουσικής του, η οποία χαρακτηρίζεται από έντονη διάθεση για χορό, αισιοδοξία και θετική ενέργεια χωρίς να θυσιάζει ποιοτικές σταθερές για περισσότερο εύκολο ήχο. Παρά ταύτα, συχνά τέτοιου είδους μουσικά σχήματα αντιμετωπίζονται με επιφυλακτικότητα, αποδίδοντάς τους χαρακτηρισμούς όπως «εύπεπτα», «καταναλωτικά» ή «μη καλλιτεχνικά», γεγονός που σχετίζεται περισσότερο με κοινωνικά στερεότυπα παρά με την πραγματική αξία της τέχνης τους.
Σε μια περίοδο που η κοινωνική και πολιτική πίεση είναι ιδιαιτέρως έντονη, η ανάγκη για καλή ψυχαγωγία και πραγματικά ξέγνοιαστες στιγμές φαίνεται να αποφεύγονται ενώ θα περίμενε κανείς το αντίθετο. Αυτή την ανάγκη φαίνεται να την καλύπτουν επαρκώς οι Αυστραλοί αλλά χωρίς να παίρνουν την ευγνωμοσύνη που αξίζουν αλλά τουλάχιστον στη εδώ εμφάνισή τους άφησαν καλές εντυπώσεις και μάλλον γύρισαν τους θαμώνες σε περισσότερο χαρούμενο mode.
Η βασική ιδέα του concept εστίαζε στην πρόκληση μιας καθαρής, ανέμελης και αυθεντικής διασκέδασης. Η προσέγγιση αυτή διατηρήθηκε σταθερά για περίπου μία ώρα. Το σύνολο θύμιζε μια επιστροφή στη δεκαετία του ’90, με στοιχεία rave, techno, euro techno pop και την ευφορική διάσταση εκείνης της περιόδου, αλλά παρουσιάστηκε σε πιο λογική και συγκρατημένη μορφή, χωρίς ακρότητες. Οι συνθέσεις χαρακτηρίστηκαν από ισορροπία: αρκετά ποπ ώστε να θυμίζουν τα γνωστά ονόματα της σκηνής χωρίς τις υπερβολές, με house στοιχεία χωρίς την τυποποίηση και κατάντια του είδους μετά το 1994 και με καλές δόσεις rave που δεν κατέληγαν σε υπερβολικό ύφος.
Τα τραγούδια έχουν σχεδιαστεί προσεκτικά ώστε να αναδεικνύουν τα θετικά στοιχεία της εποχής, ενώ αποφεύγονται οι λιγότερο επιθυμητές πτυχές της. Αυτή η προσέγγιση προσέλκυσε και τη συνεργασία με ORBITAL, SAINT ETIENNE, DJ Seinfeld, Daniel Avery με ανταλλαγή δημιουργικών ιδεών. Πίσω από το δυναμισμό και τη θετική τους εικόνα διαφαίνεται σαφές καλλιτεχνικό ταλέντο. Το σύνολο έχει αφομοιώσει την αισθητική των ‘90’ς, εξελίσσοντας το είδος σύμφωνα με τις απαιτήσεις του 21ου αιώνα και συμβάλλοντας στην αναβίωσή του με σύγχρονους όρους. Η απόδοσή τους όπως διαπιστώσαμε είναι εξίσου επιτυχής σε μεγαλύτερο χώρο από το δωμάτιο μου, παρά τα προηχογραφημένα μέρη πλην των φωνητικών. Εάν είχαν παρουσιαστεί και μερικά ακόμα αγαπημένα μου κομμάτια από το ρεπερτόριό τους, το αποτέλεσμα θα ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακό.
Επειδή ακριβώς υπάρχει χάσμα γενεών, οι ConMan είχαν ένα ανεπαίσθητα ορατό στοιχείο σαρκασμού και απομυθοποίησης για εκείνη την εποχή όχι όμως σε βαθμό να θυσιάζει τη φύση των συνθέσεων που είναι ουσιαστικά εστιασμένες στο να δώσουν αποσυμπίεση, χαρά και διασκέδαση σε ανθρώπινα επίπεδα. Πέρα από αυτό το σοβαρό στοιχείο που χαρακτηρίζει αλλά και κάνει το σχήμα τόσο ξεχωριστό η εμφάνιση τους ήταν αρκετά δυναμική, χορευτική και διασκεδαστική προσωπικά ανέβασε τις ριγμένες στα τάρταρα διαθέσεις μου σε καλά ευφορικά επίπεδα.
Αρχικά και για λίγη ώρα σάστισα με τον ευφάνταστο συνδυασμό έντονων χρωμάτων, πειθαρχημένων χορευτικών, κοστούμιων που ξεπήδησαν από rave party μίας παράλληλης νηφάλιας διάστασης των ‘90’ς, τον ευφορικό ήχο τους, τα high definition Kitch visuals που έκαναν το pocket υπερθέαμα τους απόλαυση στα μάτια. Ήταν κάτι που δεν έχω ξαναδεί σε τέτοια μίνι κλίμακα και κυρίως τα έβαλα μαζί μου γιατί θα ήθελα να συμμετέχω περισσότερο παρά να αισθάνομαι αρκετή ώρα σαν επισκέπτης που τηλεμεταφέρθηκε από τη Ζοφερόχωρα στη χώρα της ευφορικής ουτοπίας που μας παρουσίασε το σχήμα.
Νομίζω ότι οι CONFIDENCE MAN θα μας δώσουν περισσότερα στα χρόνια που έρχονται. Και ίσως ζωντανές εμφανίσεις που θα απελευθερώσουν όλο το δυναμικό που φάνηκε ότι έχουν αλλά για κάποιο λόγο δεν «χτύπησε ταβάνι» στην πρώτη τους εμφάνιση εδώ, επιμένοντας πάλι ότι ευθυνόμαστε κι εμείς γι' αυτό.
Σχόλια