ΟΚ,ηταν πιο συντομο σετ απο περυσι.Δεν επαιξαν στο φυσικο τους χωρο (δασος,αλσος,Φυση γενικα).Δεν ειχαμε επεισοδιακες η τραγικες περιβαλλοντολογικες παραμετρους η τραγωδιες οπως περυσι ,που μας ειχαν τσιτωσει τη ψυχη και τα νευρα ,μονο μισο προς ολοκληρο φεγγαρι και υπεροχο Ανοιξιατικο καιρο.
Υπηρχε ομως το ιδιο,ενθουσιωδες κοινο ,που δημιουργησε εξαιρετικη ατμοσφαιρα. Η εκκεντρικη,ενδυματολογικη προταση των Αδελφων ηταν χαρακτηριστικη και φετος.Καπου αναμεσα στις Ινδιανικες ριζες τους και στο χιπ χοπ,ενας φουτουριστικος κωδικας ντυσιματος για τα street εντυπα του 22ου αιωνα.
Η μουσικη τους, ενα κραμα απο Ινδιανικα τραγουδια,οπερα,country, ψυχεδελικο folk και blues, γινεται ενα συμπαντικο,πανανθρωπινο ηχητικο καλεσμα στην αθωοτητα,στο ερωτισμο,στην απλοτητα ,στην αγνοτητα και γενικα στην επανενωση μας με τη Φυση και τη φυση μας. Προκειται για μουσικη της ψυχης , παιγμενη με αγνοτητα ,συναισθημα αλλα και με τη γνωση μουσικου μελετητη. Ειδικα στις ζωντανες τους εμφανισεις φαινεται ξεκαθαρα, ολο το concept. Το καθετι που χρησιμοποιουν και ο τροπος που το χρησιμοποιουν ,χρηζει μουσικολογικης μελετης.Οι φωνες, ακομα και στους ρυθμους (ο TEZ,που επαιξε ολους τους ρυθμους με τη φωνη και το σωμα του,ειναι ιδιοφυια ),διεισδυουν στην ψυχη και προκαλουν ολη αυτη την θλιψη για οτιδηποτε αφησαμε πισω η χασαμε και θελουμε να ξαναβρουμε, χωρις να καταθλιβουν και να μιζεριαζουν τον ακροατη,αλλα να τον εμψυχωνουν.Τα φωτα ειναι παντα χαμηλα,για να στοχευει η μουσικη στις σωστες κατευθυνσεις και οχι απλα να εντυπωσιαζει.
Στο τελος ολοι ζητουσαν παραπανω. Και ειχαν δικιο. Σχηματα με εντονη ανθρωποκεντρικη αλλα και συμπαντικη συνειδηση ειναι σπανια και κατα βαθος,ανεπιθυμητα απο το το μουσικο (και οχι μονο...) κατεστημενο. Μην τις δειτε σαν επαναστατριες,ομως.Οχι με την εννοια που ξερετε..
Επαιξαν και καινουρια τραγουδια .Ενα απο αυτα το βλεπετε, οσο για αλλα ,ολο και καποιος χριστιανος θα ανεβασει.
Σχόλια