Οverjoyed 2014 ..The albums of 2014 / 41- 50

41..Δια Της Απουσίας - ΧΕΙΛΙΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ 

 (self release)

    Το πρόσφατο άλμπουμ των Θεσσαλονικέων δεν περιέχει μελοποιημένη ποίηση γνωστού ποιητή,αλλά έκαναν τόσο καλή δουλειά με το περσινό ''Δαιμονολόγιο'' , που το φετινό τους είναι σαν τη συνέχεια του προηγούμενου. 

   Συνάμα ακούγεται πιο λιτό από τη '' Η Μουσική Που Παίζουν Στο Βυθό'' και είναι περισσότερο προσωπικό και εξομολογητικό από οποιαδήποτε άλλη ηχογράφηση τους. Περιέχει σκοτεινά, σε διάθεση, τραγούδια/ποιήματα αλλά με στίχους ξεκάθαρους και συγκεκριμένους·προσωπικές ιστορίες και σκέψεις που ρέουν χωρίς κρυμμένα νοήματα.           Δεν φοβούνται να γίνονται περισσότερο ανοικτοί, είναι περισσότερο ειλικρινείς από ότι το «ροκ πρωτόκολλο» προστάζει . Στον σκληρό κόσμο που ζούμε όμως αυτού του είδους η έκθεση «τιμωρείται» με αδιαφορία ή υπερβολικό,υποκριτικό ενδιαφέρον ακόμα και στη μουσική αλλά όχι από Το Σπίτι.
   Όλα τα όργανα που χρησιμοποιήθηκαν είναι ακουστικά ,η ηχογράφηση είναι βασική, καθαρή,απλή και δημιουργεί αμεσότητα με τον ακροατή που ακούει μουσική χρησιμοποιώντας περισσότερο τα εσωτερικά του αυτιά. 

     Το «Δια Της Απουσίας » είναι άλμπουμ που δεν κρύβει σοβαροφάνεια,δεν έχει υπερβολικές συναισθηματικές εξάρσεις για να ακουστεί και δεν είναι επιτηδευμένο για να προσελκύσει ακροατές. Είναι χαμηλών τόνων,που αφήνει το συναίσθημα να βγαίνει χωρίς παραμορφωτικούς καθρέπτες. Είναι άλλη μια προσωπική κατάθεση που σε περιμένει...Αλλά σε ανταμείβει για τον «κόπο»,με τραγούδια που ακούμε όλο και πιο σπάνια.

42.Ganglion Reef - WAND   

(Drag City /God ?)

      Πρόκειται για ντεμπούτο που  ενθουσιάζει από το πρώτο άκουσμα. 

Ένα εντυπωσιακό άλμπουμ με γρανιτένιο,δυναμικό,ζωηρό ψυχεδελικό ροκ ήχο,με όμορφες και ευφορικές ηλεκτρικές εκφορτίσεις και τραγούδια με μελωδίες που ξεκινάνε από τα '60'ς και καταλήγουν στον κοινό καταλύτη ''Tame Impala''.

Με τέτοιο ξεκίνημα προκαλεί έντονο ενδιαφέρον για την επόμενη κυκλοφορία τους.

Σε γενικές γραμμές το ''Ganglion Reef '' λάμπει περισσότερο απ' όλα τα νεο ψυχεδελικά που άκουσα φέτος (δεν ήταν και λίγα ) λόγω και της ικανότητας των μουσικών αλλά και του πηγαίου ταλέντου τους να γράφουν τραγούδια που δεν σε αφήνουν να πατήσεις στη γη σε όλη τη διάρκεια της ακρόασης. Το ηλεκτρικό πάρτι που στήνουν είναι από τα πιο δυνατά και ενθουσιώδη για φέτος.

43. Cursing The Sea - SEPTEMBER  GIRLS  

  (Fortuna POP! )

« Μου αρέσει που έχουν ρυθμικές βάσεις που τονώνουν και ισχυροποιούν τον ήχο και όργανο που χρησιμοποιείται όχι με γκαραζιέρικη φανφάρα αλλά με διακριτικό τρόπο ώστε το γκαράζ άρωμα να πλανιέται σαν όλα τα ακριβά αρώματα. το μυρίζεις,νοιώθεις ωραία και σε έλκει προς την «πηγή»,χωρίς να σου σπάει τη μύτη και να χάνει το «μυστήριο». Οι μελωδίες τους,χωρίς να αποτελούν το κέντρο βάρους μπορεί κανείς να τις θυμάται και μετά από τα πρώτα ακούσματα,ξεπερνώντας σε σημεία τις δασκάλες DUM DUM GIRLS. 

Επιπλέον·τέσσερα από τα πέντε μέλη τραγουδούν και γράφουν τα τραγούδια χωρίς να επικεντρώνονται σε μία ηγετική φυσιογνωμία. Κάτι που είναι ευλογία στο πρώτο άλμπουμ και προμήνυμα για ακόμα καλύτερο μέλλον αλλά και καταστροφή αν δεν χρησιμοποιηθεί σωστά. Το τελικό αποτέλεσμα σε αυτό τουλάχιστον το άλμπουμ, έχει ενοποιημένη αισθητική και ακόμα δε φαίνεται να ξεχωρίζουν οι ιδιαιτερότητες κάθε συνθέτριας. Δύσκολο σε τέτοιους χώρους η αρμονική συνύπαρξη και συνεργασία.»

Το γράψαμε τότε και εξακολουθεί να ισχύει . Μια κοριτσίστικη μπάντα που με γεμίζει αισιοδοξία για το μέλλον του βαλτωμένου indie.

44.The Soul Of All Natural Things - LINDA PERHACS 

( Asthmatic Kitty)

Αντιγράφω αυτό που διάβασα στο NME  : 

« Είναι ένα άλμπουμ που κατέχει σπάνια αθωότητα και γοητεία» 

Αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να σταματήσω να γράφω παρακάτω ..

Μάλλον· πρέπει όμως να αναφέρω πόσο σημαντική ήταν η συμβολή της αγαπητής Julia Holter στο να ανασυρθεί από τη λήθη στην επικαιρότητα αυτή η, εγκληματικά αγνοημένη και κλειδωμένη για σαραντατέσσερα χρόνια περίπου σε ένα οδοντιατρείο ,μαγική φωνή .

Η κυκλοφορία «Της Ψυχής Όλων Των Φυσικών Πραγμάτων» απελευθέρωσε ομορφιά και είναι ένα πολύτιμο πετράδι σπουδαίας τραγουδοποιϊας,ένα έργο που πρέπει να προφυλαχθεί από τα αυτιά των κυνικών,άγουρων και ψηλομύτηδων ακροατών. 
Περιέχει Ομορφιά ,Νοσταλγία, ξεχασμένες θεραπευτικές αρμονίες, βαθιές μελωδίες και καθαρά,τρυφερά φωνητικά με ευεργετικές επιδράσεις στον ψυχικό μας κόσμο. 

Οπότε καμία περαιτέρω ανάλυση δεν χρειάζεται. Χάνουμε πολύτιμο χρόνο από τα τραγούδια και την ψυχική μας υγεία....

45. Burn Your Fire For No Witness - ANGEL OLSEN

(Jagjaguwar)

   
Ο φολκ ήχος της Angel Olsen είναι εμποτισμένος με ηλεκτρικά στοιχεία που δυναμώνουν τη φλόγα και απομακρύνουν τις συνθέσεις από την ζώνη της τυπικής κάντρι και φολκ. 

    Η φωνή της  έχει την καλύτερη χροιά από όλες τις μετα-Patsy Cline,μετά-Paula Fraser τραγουδίστριες και ακούγεται οικεία και φιλόξενη. 

    Τα τραγούδια της,  ως επί το πλείστον ,ειλικρινείς συναισθηματικές καταθέσεις που συγκινούν και δεν αφήνουν τον ακροατή να ξεκολλάει από πάνω τους.

     Έτσι η φωτιά που καίει στο ''Burn Your Fire For No Witness'' καταφέρνει να μαζέψει πολλούς μάρτυρες που πλησιάζουν άφοβα ,γοητευμένοι από την απλότητα και την λιτή ομορφιά της μουσικής και των στίχων των τραγουδιών του άλμπουμ της βρίσκοντας θαλπωρή ,χωρίς να βαρεθούν ,έστω και για λίγο....

46.The Three Poisons - ELEPHANT STONE

(Hidden Pony )

   

   
Μία από τις πιο ευχάριστες  συναυλιακές βραδιές μας χάρισαν φέτος οι Καναδοί ELEPHANT STONE στην Αθήνα τον περασμένο Ιούνη. 

     Είδαμε ένα σχήμα που μεταδίδει θετικά κύματα με τα τραγούδια του και μας έκαναν όλους να χαμογελάμε ,φτιάχνοντας μας τη διάθεση.

      Το '' The Three Poisons'',όπως και το προηγούμενο, ομώνυμο άλμπουμ τους, είναι ένα καλό παράδειγμα νεοψυχεδελικού ήχου που ακούγεται λίγο πιο καθαρός και διαυγής ηχητικά,χωρίς να αναμιγνύει «βρωμιά» στις κιθάρες. 

    Έντονες  ρυθμικές γραμμές,μελωδία, σιτάρ να συγκρατεί το βασικό κορμό των τραγουδιών και πλήκτρα όσο το δυνατόν πιο αιθέρια, είναι μερικά από τα καύσιμα που χρησιμοποιούν και σε αυτό το άλμπουμ για τα τραγούδια τους, περισσότερο οργανωμένα ,κομψότερα και ωριμότερα από ποτέ,χωρίς ηχητικά να χάνονται στο υπερπέραν αλλά να στοχεύουν στα ευφορικά κέντρα του ακροατή.   

   Άρτιο,σφιχτοδεμένο και σίγουρο το '' The Three Poisons'' είναι από τα σπουδαία ψυχεδελικά άλμπουμ μίας χρονιάς που είχε πολλές και καλές ανάλογες παραγωγές αλλά όχι τόσο «κρυστάλλινα» μεγαλειώδεις όσο αυτό το άλμπουμ.

47.I Never Learn - LYKKE LI

(Atlantic/LL recordings)

'Aλμπουμ με θέμα τη διάλυση μιας σχέσης ,δικαιούται κάθε καλλιτέχνης  να ηχογραφεί έστω και μια φορά στην καριέρα του. Ως είθισται, «ρομαντική καταστροφή» παθαίνει κανείς μια μόνο φορά ..Όχι;

Η Lykke Li μας δηλώνει ότι δεν μαθαίνει ποτέ και υποψιάζομαι ότι «ρομαντικές καταστροφές » παθαίνει συχνά πυκνά.Όμως   το φετινό της,είναι ένα άλμπουμ για αυτή την ξεχωριστή μεγάλη «καταστροφή» που σημαδεύει μία  ολόκληρη ζωή. 
Το ''I Never Learn'' απαιτεί την ακουστική και ψυχική προσήλωση του ακροατή όχι γιατί ηχητικά και μουσικά είναι δύσκολο αλλά γιατί η συναισθηματική φόρτιση εδώ,είναι πολύ μεγάλη για να την παίρνει κανείς ελαφρά.

Περιέχει μπαλάντες με συνοδεία ακουστικής κιθάρας αλλά Spector-ικής διάστασης. Με δυνατά φωνητικά ,χορωδιακά ,αργούς ρυθμούς κλπ. 

Η φωνή της Lykke Li τρυπάει πατώματα και αυτιά αλλά δεν είναι μελό ,δεν είναι κλαίουσα. Επικοινωνεί την εμπειρία και το δράμα με ειλικρίνεια και βέβαια επειδή η φωνή της είναι εξαιρετική καταφέρνει και συγκινεί για άλλη μια φορά. Δεν θα βρείτε νευρώδεις συνθέσεις ,χορευτικά και ότι άλλο πέρα από μπαλάντες που φλέγονται.

Ακούτε ένα συνεχόμενο παράπονο και όμορφες μελωδίες που δεν ευφραίνουν μεν αλλά μπορούν να συγκινήσουν και πέτρες δε. Εξομολογητική αλλά με παραγωγή που όπως χαρακτήρισε δημοσιογράφος του pitchfork :

«είναι σαν να κάνει πρόβα σε μεγάλη αρένα». Είναι μια ποπ σταρ έτσι κι αλλιώς. Αν δε βάλει υπερβολικό ρηβερμπ και ένταση δεν γίνεται.

48.In A Dream - THE JUAN MACLEAN
(DFA)

  Πέντε χρόνια μετά το ''The Future Will Come '' και μερικά δυναμικά τραγούδια στο ενδιάμεσο ,η επιστροφή του John Maclean και της Nancy Whang στις πίστες του μυαλού και των κλαμπ, είναι ένα γεγονός που χαροποίησε το Σπίτι περισσότερο από ότι θα έπρεπε ίσως.
    Είναι λίγο δύσκολο ,ξέρετε, να μην ανταποκριθώ στους μοροντερικούς ρυθμούς,στο θερμό ηλεκτρονικό κύμα και την μελλοντολογική ντίσκο που εκπέμπεται από τη μουσική του  ''In A Dream'' . 
  Δεν έχουν πέσει ποτέ κάτω από το υψηλό επίπεδο που βρίσκονται από την αρχή της καριέρας τους . Ειδικά σε αυτό το άλμπουμ,  το στυλ ,το γούστο και η παραγωγή είναι σε υψηλό επίπεδο. Ταυτόχρονα οι ρυθμοί ,οι μελωδίες,έχουν γυαλιστεί με μία γερή δόση νοσταλγίας και το άλμπουμ γίνεται ένα ηδονικό,ανέμελο ρομαντικό ηχητικό ανάλογο μιας ανέμελης ,γλυκιάς ζωής παραδομένης στην ευχαρίστηση. 
    Το '' In A Dream'' είναι μια ηλεκτρονική μουσική φαντασίωση έντονη για να είναι ψεύτικη,πολύ φωτεινή για να ανήκει στο underground και πολύ ζωηρή για να μην ακούγεται σαν απόηχος άλλης εποχής. 

     

47. The Inevitable End –RÖYKSOPP
(Dog Triumph)

 
  Όλα λοιπόν τελειώνουν για τους RÖYKSOPP φέτος ; Ένας μεγάλος καλλιτεχνικός κύκλος που ξεκίνησε 16 χρόνια πριν κλείνει με ένα τέτοιο άλμπουμ ;
   Κρατώντας την ψυχραιμία μας και απλά αδιαφορώντας για το μέλλον αφοσιωθήκαμε στο άλμπουμ, ακούγοντας αρχικά την αργή ,τελετουργική αποκάλυψη του,τραγούδι με τραγούδι και ύστερα το ακούσαμε ολόκληρο.
    Η έντονη συναισθηματική φόρτιση που αναμιγνύεται με τη μοναδική ρυθμική μαγεία του ντουέτου και φτάνει στην υπέρτατη έκφραση της με τις φωνές του Jamie Mc Dermott και της Robyn,χαρακτηρίζει  το '' The Inevitable End '' σαν ένα από τα πιο συναισθηματικά άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει στη Σκανδιναβική χερσόνησο  εδώ και πολλά χρόνια. 
     Οι ψυχρές πότε αργόσυρτες πότε συγκρατημένα γρήγορες ρυθμικές βάσεις συνδυάζονται άψογα με τη μελαγχολία των μελωδιών και πολλαπλασιάζουν το αποτέλεσμα. Οι Νορβηγοί κατάφεραν να κάνουν ένα άλμπουμ αποχωρισμού που μέσα από την αστραφτερή και βαριά παραγωγή του αποτυπώνει θαυμάσια τη νοσταλγία αλλά και την «αγωνία των τελευταίων ωρών».
   Θα δεχόμουνα το χαρακτηρισμό «ηλεκτροποπ μελό» αν σε πολλά σημεία τα τραγούδια δεν ξεπερνούσαν το στυλ και το στρογγυλεμένο δράμα και  δεν εισχωρούσαν βαθύτερα προκαλώντας συναισθηματικές αναταράξεις. 
Γιατί πέρα από την λουστραρισμένη παραγωγή και την ψυχρή υποβλητική αίσθηση που δημιουργούν οι RÖYKSOPP,κατάφεραν να γράψουν και μερικά από τα καλύτερα τους τραγούδια αφήνοντας την τεχνολογία σαν υποστηρικτικό μέσο και προωθώντας τις μελωδίες πιο μπροστά από ποτέ. 
Φαντάζει το τέλειο φινάλε αλλά οι καλλιτέχνες απλά αλλάζουν βαγόνι και μπαίνουν σε καινούριες περιπέτειες. Και οι RÖYKSOPP θα επιστρέψουν και πάλι. 
Προς το παρόν το ''The Inevitable End'' μένει στην ιστορία σαν ένα από τα πιο ολοκληρωμένα άλμπουμ του σχήματος, με κοινό παρονομαστή και προσηλωμένο από οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ τους....

50.   Marginalia - BABY GURU  
 (InnerEar)

Το τρίτο άλμπουμ του δημιουργικού τρίο που αναμιγνύει γερμανικό ροκ, ηλεκτρονική μουσική ,ποπ και ψυχεδέλεια με ευφάνταστο και δημιουργικό τρόπο εδώ και τρία χρόνια,είναι και το καλύτερο τους ως τώρα. 
Όλη η αισθητική τους βρίσκεται σε κορυφαίο σημείο δημιουργικότητας και ποιότητας με τραγούδια που διακρίνονται για τις σφιχτές ενορχηστρώσεις,τις ευφορικές αναπτύξεις, και τις καλοδουλεμένες μελωδίες τους .
Το ''Marginalia''  είναι το άλμπουμ που εδραιώνει το στιλ τους και τους ανοίγει καινούριους δρόμους.
Είναι μια επιτυχία που την αξίζουν.