Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

,,,,should be feared (?)



Η συλλογή ''...should be feared (?)'' είναι η πρώτη συλλογή της νεοσύστατης  Thirsty Leaves Music(TLM) records.

Αντίθετα με τις δειγματοληπτικές συλλογές κάθε δισκογραφικής, η συγκεκριμένη περιλαμβάνει καλλιτέχνες από την Ελλάδα, Ιρλανδία, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Ιταλία, Ρωσία και Ρουμανία που δεν ηχογραφούν στην ετειρεία ( πλην των Moody Alien και Shanyio).

Όπως λέει το δελτίο τύπου : 

  « ..συλλογή που επιχειρεί να καλύψει ένα ευρύ φάσμα της μοντέρνας ηλεκτρακουστικής πειραματικής μουσικής»


Όπως μου έγραψε ο Moody Alien , εμπνευστής και ο γενικός υπεύθυνος της συλλογής :


« Η ιδέα της συλλογής ξεκίνησε από την επιθυμία μου να συνεργαστώ με κάποιους από τους μουσικούς που γνώρισα online τα τελευταία χρόνια. Κεντρικό θέμα δεν πρότεινα εκ των προτέρων, αυτό καθορίστηκε από τις συμμετοχές που παρέλαβα. Ο τίτλος βασίστηκε στο τελευταίο κομμάτι και στο δικό μου μυαλό αναφέρεται κυρίως στη λεγόμενη "δύσκολη" μουσική...» 
 

Το τελευταίο κομμάτι (της συλλογής) είναι μια σύνθεση για ηλεκτρική κιθάρα και ηλεκτρονικά του Αμερικάνου κιθαρίστα και συνθέτη James Ross ο οποίος επεξεργάστηκε ένα Γαλλικό Μεσαιωνικό τραγούδι ( '' L'Homme Arme'') και δημιούργησε ένα νέο κομμάτι που όχι μόνο δεν φοβίζει αλλά αντίθετα δημιουργεί θόλο προστασίας για όποιον εισέλθει.

Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι και το πρώτο που δόθηκε για ακρόαση ενώ μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχουν δοθεί αλλά δύο και μέχρι τις 6 Απριλίου που κυκλοφορεί επίσημα η συλλογή, θα έχουν ανέβει όλα τα κομμάτια της.

Η συλλογή θα κυκλοφορήσει σε 100 cd, με χειροποίητο εξώφυλλο και εκατό διαφορετικά σχέδια. Επίσης θα υπάρξει και σε ψηφιακή μορφή δωρεάν.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση στη συλλογή είναι ότι για μουσική τέτοιου είδους οι επιλογές δεν είναι κάτι δύσκολο στα αυτιά. Μπορεί και κάποιος μη θιασώτης της σκηνής, αλλά με ευρύ μουσικό φάσμα, να προσεγγίσει το περιεχόμενο και να απορροφηθεί από αυτό.

Ευχαρίστως μετά από αυτή τη συλλογή να αρχίσω να ψάχνω λίγο και την υπόλοιπη δισκογραφία των συμμετεχόντων.

Πέρα από το ''L'Homme Arme'' ξεχώρισα τη συμμετοχή των Γιώργου Χριστιανάκη / Νίκο Βελλιώτη στη σύνθεση ''The Collector'' εμπνευσμένο αλλά και γραμμένο αρχικά για το ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη ''Ο Συλλέκτης''. 
Είναι αυτό που ανοίγει τη συλλογή και το ambient μυστήριο που το περιβάλλει είναι καλωσόρισμα στον ιδιαίτερο και αρκετά ελκυστικό για τα αυτιά κόσμο της συλλογής.

Η 14 λέπτη σύμπραξη των Moody Alien/John Daly/Zenjungle, στο ''A Fortuitous Encounter Of Parallels'' είναι επίσης ένα από τις πιο δυνατές στιγμές. Παράλληλοι αυτοσχεδιασμοί που έλκονται μεταξύ τους, ένας μουσικός διάλογος που ανοίγει τη φαντασία αλλά και πυροδοτεί συναισθήματα προς το τέλος όταν κάνει την εμφάνισή του το σαξόφωνο. Σε κάτι τέτοιες συνθέσεις ζηλεύω πολύ τους δημιουργούς γιατί αφήνονται ελεύθεροι χωρίς φραγμούς και στο τέλος παράγουν κάτι που έχει ενότητα, ακρίβεια και διάρκεια.

Πέρα από αυτά τα τρία υπάρχουν αλλά έξι ολοκληρωμένα κομμάτια που είτε έχουν απλό μουσικό ενδιαφέρον ( This Time, 09142) είτε οδηγούν τον ακροατή στον δικό τους κόσμο και τον αναβαθμίζουν μουσικά με συναρπαστικό τρόπο ( Banat Frost, The Wanderer & The Storm, Blood Moon Vignettes, In The Midst Of The Debris).


Φόβος λοιπόν όχι. Εκτός και αν τα αυτιά έχουν μαλακώσει από τα «αλεσμένα» τραγούδια είτε της εναλλακτικής σκηνής είτε της εμπορικής. Δεν είναι δύσκολη μουσική.

Θα έλεγα ότι με παιδεύουν πολύ περισσότερο τα γυάλινα και αφαιρετικά ηλεκτρονικά και συγκοπτόμενα πειράματα συνθετών όπως ο Arca ή o Lotic, ακούω τεταμένα και με προσοχή συνθέσεις της Holly Herndon, Jlin, Laurel Halo αλλά με αυτή τη συλλογή η ακρόαση είναι αρκετά άνετη( αναλογικά), σε όλα τα επίπεδα.

Πρός το παρόν ακούτε τις τρεις πρώτες συνθέσεις αλλά με κάθε νέα είσοδο το παρακάτω player θα ανανεώνεται μέχρι το τελικό στάδιο.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom