Ήταν από τα
πολυαναμενόμενα live της
φετινής Άνοιξης. Από την πρώτη μέρα που
ανακοινώθηκε, η παραγωγή ήταν σίγουρη
ότι θα ήταν sold out και τα
εισιτήρια έφευγαν κατά δεκάδες τις
πρώτες μέρες.
Δεν διαψεύστηκε
και αυτό οφείλεται φυσικά στο γεγονός
ότι ύστερα από πολύ καιρό ήμασταν σε
θέση να παρακολουθήσουμε ένα σχήμα που
δρα αυτή τη δεκαετία, στο απόγειο της
καριέρας του.
Οι ζωντανές τους
εμφανίσεις είναι γεγονός που ξεπερνάει
τα σύνορα, η δισκογραφία τους αυξάνει
και πληθαίνει, οι ποιοτικές τους σταθερές
και αισθητική αγγίζει όλο το φάσμα της
λεγόμενης ψυχεδελικής σκηνής και η φήμη
τους μπορεί να μην τους αποδίδει τεράστιες
πωλήσεις εν τούτοις όμως η εικόνα ενός
υγιούς, υπερδραστήριου και ζωηρού ροκ
σχήματος είναι η πλέον αναγνωρίσιμη
στους KING GIZZARD & THE
LIZARD WIZARD κάνοντας ένα από τα πιο
χαρακτηριστικά ροκ σχήματα της δεκαετίας
μας.
Η άνοδος ξεκίνησε
από την ενθουσιώδη κριτική αποδοχή του
όγδοου άλμπουμ τους ''Nonagon
Infinity'' το 2016. Υπήρξαμε μάρτυρες μιας
ψυχεδελικής καταιγίδας που ξεκινούσε
από τους HAWKWIND πρωτίστως
αλλά διαμορφωμένη σε ένα περισσότερο
ογκώδες και ορμητικό αλλά ευέλικτο ροκ
οικοδόμημα με προσωπική σφραγίδα. Το
2017 ανέβασαν κατακόρυφα την προσφορά
ενός ή δύο δίσκων των χρόνο, υποσχόμενοι
πέντε, κάτι το ανήκουστο για μπάντα ή
μουσικό της τρέχουσας δεκαετίας,.
Δίνοντας το
''Rattlesnake'' σε δημόσια ακρόαση
στα τέλη του 2016, έστρεψαν περισσότερα
αυτιά και η ενθουσιώδης αποδοχή του, το
καθιέρωσαν σαν την πρώτη πραγματικά
μεγάλη τους ραδιοφωνική και συναυλιακή
επιτυχία αφού θα άνοιγε όλες τις επόμενες
εμφανίσεις τους.
Μέσα στο 2017,
διαψεύδοντας ακόμα και τους πιο
δύσπιστους για το επίτευγμα, κατόρθωσαν
να τηρήσουν την υπόσχεση τους. Και τα
πέντε άλμπουμ που κυκλοφόρησαν θεωρήθηκαν
υπερβολή αρχικά γιατί κάθε ένα από αυτά
είχε συγκεκριμένη ηχητική κατεύθυνση
που ομογενοποιούσε τα τραγούδια σε μέρη
γιγάντιας υπερσύνθεσης όμως η
προσεκτικότερη ακρόαση, αποκάλυπτε
επιδέξιες ενορχηστρώσεις πίσω από το
εύκολα αναγνωρίσιμο απλό στίγμα και
περισσότερα από ένα ηχοχρώματα πέρα
από τις χαρακτηριστικές ανατολίτικες
ή progressive συγχορδίες.
Στην πρώτη τους
λοιπόν συναυλιακή εμφάνιση οι Αυστραλοί
κέρδισαν το Ελληνικό κοινό, όπως
αναμενόταν άλλωστε, παίζοντας με τον
ενθουσιασμό ενός γνήσιου ροκ'ν'ρολ
σχήματος αλλά και με την επιδεξιότητα
ενός πιό ψυχρού επαγγελματικού ροκ
σχήματος, γεφυρώνοντας τις αντιθέσεις
και εξαλείφοντας τα αρνητικά των δύο
κατηγοριών.
Οι επτά μουσικοί
που απαρτίζουν το σχήμα δίνουν την
εντύπωση μιάς καταρτισμένης και
ενημερωμένης παρέας φίλων που μοιράζονται
την αγάπη τους για την ψυχεδελική και
προοδευτική μουσική των ' 70'ς και παίζουν
χωρίς σχέδιο ή πλάνο προσθέτοντας
ενθουσιασμό και περισσότερη ενέργεια
σε σχέση με τα σχήματα που απλά ξεσηκώνουν
βασικές δομές, βάζουν θόρυβο, βάθος και
παραμόρφωση, πετάνε μερικά strobo,
καταπίνουν ή καπνίζουν ναρκωτικά
χωρίς έλεγχο και λένε ότι είναι ψυχεδελικές
μπάντες. Χωρίς βέβαια να είμαι εναντίον
( έτσι κι αλλιώς η προ τριετίας αναβίωση
έδωσε μερικά εξαιρετικά δείγματα γραφής)
παρατήρησα ότι οι KING GIZZARD &
THE LIZARD WIZARD, σχεδόν αποκλίνουν
από τα στερεότυπα της νεότερης εκδοχής
της μουσικής αυτής. Ελάχιστα reverb,
χωρίς ναρκωτικά ( ο Stu
έπινε τσάι, οι υπόλοιποι από νερά
έως μπύρες), χωρίς drones και
θόρυβο, lo-fi φιλμάκια, απλό
lightshow και το ανήκουστο:
καθαρός και όχι εκκωφαντικός ήχος.
Επτά μουσικοί,
3 κιθάρες, 2 κρουστά, συνθ και ενίοτε
φλάουτο και όμως. Ο ήχος που έβγαινε από
τα ηχεία ήταν σαν να άκουγα δυνατά στο
Σπίτι καθαρός, χωρίς μπουκωμένο μπάσο
και χωρίς οι κιθάρες να μου ξυρίζουν τα
αυτιά. Τα φωνητικά ήταν καθαρά, ξεχώριζα
τους στίχους αλλά και τα όργανα. Ο ήχος
τους δεν ήθελα να επιβληθεί αλλά να
προσκαλέσει στο πάρτυ.
Το σχήμα φάνηκε
περισσότερο δεμένο, για την ακρίβεια η
έκπληξη δεν θα ήταν μεγάλη αν ακούγαμε
ακόμα πιο προσεκτικά τους δίσκους τους.
Απέδωσαν τα τραγούδια που έπαιξαν
εξαιρετικά και έδωσαν το κάτι παραπάνω
στην περίπτωση των ''Crumbling
Castle'' (επική εκτέλεση-εμπειρία),
''Sleep Drifter'', ''Robot Stop'' ( δένοντας το
επιδέξια με τους στίχους του ''Master
Of The Universe'' των HAWKIND),
''D-Day'', ''Gamma Knife'' ( με
τις blues αναφορές και με
φινάλε -όπως και στο δίσκο- το power
chord του ''People Vultures''-τραγουδιού
που δυστυχώς δεν έπαιξαν),
''The River'' ( με ένα τρίλεπτο φινάλε
που μας βούτηξε στην κυριολεξία
στην μαγική ατμόσφαιρα «της δικιάς μας
κοντινής ψυχεδελικής Καλιφόρνια των
'60'ς» καλύτερα από την αναιμική εκτέλεση
από το άλμπουμ), ''Billabong Valley''
(αναδεικνύοντας καλύτερα τη φολκ
ομορφιά της στούντιο εκτέλεσης) και
''The Lord Of Lightning''.
Το ότι έπαιξαν
σερί δεκαοχτώ συνθέσεις και δεν έκαναν
encore είναι προς τιμήν τους.
Τα έδωσαν όλα, ζούσαν τη στιγμή, το
μετέδωσαν στον κόσμο και δημιούργησαν
τις προϋποθέσεις για μελλοντικές
συναυλίες στην Ελλάδα. Επιτέλους ένα
σχήμα της υπάρχουσας δεκαετίας λοιπόν
που το βλέπουμε τώρα και όχι σε δέκα
χρόνια. Βέβαια βοήθησε και το
''Rattlesnake''. Οι υποψιασμένοι
όμως εδώ και δύο χρόνια, σίγουρα
καταχαρήκαμε αυτή την εμφάνιση.
Προηγήθηκε η
εμφάνιση των MONTERO. Ουσιαστικά
ο Bjenny Montero με τη βοήθεια
μελών των ACID BABY JESUS και
VOYAGE LIMPID SOUND.
Ο Bjenny Montero είναι ένας πολύ πετυχημένος
Αυστραλός σκιτσογράφος και ροκ performer
που τελευταία ζει πλέον στην Αθήνα.
Έχει δώσει διάφορα live κατά
καιρούς εδώ και στην Ευρώπη. Έχει
κυκλοφορήσει δύο εξαιρετικά άλμπουμ ( ''The Loving Gaze'' ,2013 και το φετινό ''Performer'') με σοφτ
ροκ και progressive διαμάντια
που αξίζει να γίνουν γνωστότερα.
Έκαναν μια
εξαιρετική εμφάνιση και κατάφεραν μέσα
σε λίγο χρονικό διάστημα να μας μεταφέρουν
από τις progressive folk αρχές
των '70'ς στις soft rock μέρες
των τελών τους.
Η μπάντα ήταν
εξαιρετική. Κατάφερε να αναπαράγει
εξαιρετικά το κλίμα αλλά και τις συνθέσεις
του Montero δείχνοντας μας
(για άλλη μια φορά) ότι πέρα από το ότι
είναι η πλέον αξιόπιστη μπάντα για τον
καλλιτέχνη αποτελούν και ξεχωριστά,
εξαιρετικές περιπτώσεις μουσικών με
πολύ ταλέντο από τη στιγμή που εξερευνούν
μουσικά πεδία και πέρα από αυτά που
παίζουν συνήθως με τα σχήματα τους. Όσο για τον ίδιο τον Montero υπήρξαν πολλές φορές, που εντοπίσαμε καλοχωνεμένα δάνεια από τους MERCURY REV και τον Ariel Pink σε ερμηνευτικό επίπεδο που μας άρεσαν αρκετά. Τα τραγούδια του είναι πολύ όμορφα για να τα προσπεράσει κανείς με ελαφριά καρδιά.
Ποιός είναι
λοιπόν ο ορισμός της πετυχημένης ροκ
συναυλίας στην Ελλάδα των '10'ς; Πήρατε
μια γερή ιδέα την Παρασκευή που μας
πέρασε....
Setlist
King Gizzard & The Lizard Wizard (98%):
0.
(Beating Around The Bush – ACDC)
1.
Rattlesnake
2.
Greenhouse Heat Death
3.
Nuclear Fusion
4.
All Is Known
5.
D- Day
6.
Sleep Drifter
7.
Billabong Valley
8.
Welcome To An Altered Future/ Han-Tyumi intro
9.
Digital Black
10.
Han-Tyumi, The Confused Cyborg
11.
The Lord Of Lightning
12.
Crumbling Castle
13.
The Fourth Colour
14.
Head On
15.
Master Of The Universe (first verse)/ Robot Stop
16.
Big Fig Wasp
17.
Gamma Knife
18.
The River
Σχόλια