Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Nicola Cruz


Γεννήθηκε στη Λιμόζ της Γαλλίας πριν 31 χρόνια και μεγάλωσε στην ιδιαίτερη πατρίδα του τον Ισημερινό, που ζει και σήμερα, ακούγοντας και απορροφώντας πολλά είδη μουσικής. Στα 11 του ζήτησε από τους γονείς του να του πάρουν ντραμς. Από κει και ύστερα ο μικρός Nicola μεγάλωσε ακούγοντας και εξερευνώντας τη μουσική και κυρίως τους ρυθμούς μέσα από τις σπουδές του αλλά και τις προσωπικές του προσπάθειες. Σαν ντράμερ έχει περιοδεύσει με τον Nicola Jaar στην Αμερική αλλά έχει συνεργαστεί με διάφορους μουσικούς αυτή τη δεκαετία.
Το 2015 κυκλοφόρησε τον πρώτο και μοναδικό ως τώρα μεγάλο του δίσκο που λέγεται ''Prender El Alma''
(Πυροδοτήστε την Ψυχή) ουσιαστικά το άλμπουμ πρότυπο της  φιλοσοφίας και αισθητικής της ηλεκτρονικής μουσικής που προτείνει.
 Ρυθμοί και μελωδίες του Ισημερινού και γενικότερα της Λατινικής Αμερικής, ενδυναμώνουν και χρωματίζουν την κλασσική dub/downtempo ρυθμολογία δημιουργώντας εξωτικές, όμορφες και χαλαρωτικές συνθέσεις που προκαλούν τον ακροατή να μείνει στο περιβάλλον αυτό και να ακούσει σε πως εμπνέονται οι νεότεροι Λατινοαμερικάνοι καλλιτέχνες δημιουργικά από αυτή την τεράστια μουσική παράδοση. 
Η προσέγγιση του Nicola Cruz δείχνει μεγάλη φροντίδα, κατέχει μια εξαιρετική ρυθμική αίσθηση αλλά και έρευνα όμως, όπως εξηγεί και ο ίδιος, είναι κάτι που πρέπει να βγαίνει με φυσικό τρόπο.


« I think understanding the idea and the context is very important. Let’s say you want to make a cumbia, to take the most common, ‘trendy’ example. Then it’s important to know which cumbia you want to make; Pacific, Palenque, Southern, and so on. Then, knowing how harmonies move in cumbia, which selection of sounds are you going to use? That, plus of course the main drag of your composition: What story do you want to tell? I guess it’s not easy.
If you come to the point where you need to think about it all, then maybe you’re approaching it in the wrong way. ‘Organic’ has to come naturally – it’s a simple sum of elements – the right ones to complement the song.»

Η παράδοση της Λατινικής Αμερικής, το συναίσθημα αλλά και ο μυστικισμός που πηγάζει από τους ρυθμούς της μουσικής των Άνδεων, είναι στοιχεία που ο Nicola Cruz λαμβάνει υπ' όψη του αρκετά.

« It’s interesting, that’s something I always keep in mind. My musical taste is based on how music makes me feel, right? That, for me, at technical levels, is a mid-point between happy and sad, which I would say is mystery, or mystics, in music. Like an image of a foggy forest, or right when it changes from day to night or vice-versa; that weird light effect that appears for a few minutes – ‘la hora bruja’ they call it in Spanish – that sensation translated to music. Now, that’s something interesting about the music from the mountains of South America; there’s a lot of mysticism in those melodies, on those particular instruments, wooden sikus, charangos, vocal harmonies, bombos… I’ve become more aware of this with time

Με αυτές τις παραπάνω δηλώσεις καταλαβαίνετε ότι το ''Prender El Alma» αλλά και το σύνολο της δουλειάς του- επτά συνολικά σινγκλ και e.p. από το 2015- δεν είναι τυχαίες ηλεκτρόνικα προτάσεις αλλά κρύβουν συναισθηματικό δέσιμο και αρχέγονες αναμνήσεις.
Είναι καλό να ακούσετε το σύνολο της δισκογραφίας του στο bandcamp, ακόμα και τα πολλά remix που έχει κάνει σε συνθέσεις του. Όπως η πιό πρόσφατη κυκλοφορία του ''Inversions'' όπου τα remix από τα δύο προηγούμενα e.p. του αποδεικνύονται εξ ίσου ενδιαφέροντα με τα πρωτότυπα.
Είναι μια αρκετά καλή εξέλιξη από κάποιον που μικρός έπαιζε διασκευές MEGADETH...

« As a drummer, you’ve got to love metal. When you hear what they call ‘power metal’, for example, it’s so damn punchy. Plus, the metrics they use? It’s very interesting what a human is capable of doing. I also like orchestral arrangements in metal. But I don’t really listen to it much anymore.
The fact that I make this music – my music – has nothing to do with the music I like in general. As a producer and musician, you can’t avoid being curious about the whole musical spectrum, though. Music is so vast, why limit your experience?»
Τα αποσπάσματα είναι από συνέντευξη του καλλιτέχνη εδώ...



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Alliance: The 2024 annual report_Phase I_The albums_Tier 2_ 46-50

Μπήκαμε στις πεντάδες μέχρι το είκοσι. Λιγότερο με κριτήρια αξιολόγησης αλλά περισσότερο με τη λογική ομαδοποιήσεων η πρώτη πεντάδα είναι από άλμπουμ διακεκριμένων σχημάτων του ανεξάρτητου ροκ που έχουν γερές μουσικές βάσεις, εξαιρετικά διαυγή και δημιουργική επαφή με το παρελθόν της μουσικής και του παρόντος.  46. Brand On The Run (Our Brand Could Be Yr Life deluxe) - BODEGA  (Chrysalis) Μεταξύ 2013-2016 υπήρχαν οι BODEGA BAY. Βραχύβιο σχήμα που σύντομα μετονομάστηκε σε BODEGA. Έκτοτε έγιναν πολύ αγαπητοί στο ιστολόγιο και όπως κάθε χρονιά που κυκλοφορούν άλμπουμ έτσι και φέτος φιλοξενούνται στον ετήσιο μουσικό απολογισμό μας.  Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από την Ανοιξιάτικη κυκλοφορία ''Our Brand Could Be Yr Life'' τίτλος που παραπέμπει στο ομώνυμο και μοναδικό άλμπουμ σαν BODEGA BAY που κυκλοφόρησε το 2014. Ηχογράφησαν εκ νέου πολλά τραγούδια από αυτό πρόσθεσαν και μερικά ακόμα και ουσιαστικά με παλιό υλικό έκαναν κάτι καινούριο μέσα βέβαια στο πλαίσιο του ήχου τ...

Over And Over

  Μετά το φετινό διαμάντι της VENUS VOLCANISM '' Tissue '', μία πανέμορφη παρουσίαση του στο Κ.Ε.Τ. και ένα καταπληκτικό dark wave dj set της In Atlas για το υπόλοιπο εκείνης της βραδιάς (30.11.2023), έμαθα για ένα καινούριο τραγούδι των κοριτσιών που από κοινού έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι εδώ και πολύ καιρό.  Μία μέρα πριν εκπνεύσει το 2023, το τραγούδι ανέβηκε στις πλατφόρμες, κάποιοι έκαναν πρωτοχρονιά με αυτό αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα λόγω συνειδητής αποχής από τα μουσικά (η ανασκόπηση ήταν στον αυτόματο) όλη τo προηγούμενο διάστημα. Tο '' Over And Over '' είναι κάτι σαν φρέσκο ξεκίνημα ή μία αναβάθμιση της αισθητικής των V.V.I.A. Ο σκοτεινός, μετά minimal synth πρωτογονισμός έχει δώσει τη θέση του σε κάτι περισσότερο λεπτό μουσικά, περισσότερο ποπ σχετικά με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και εν τέλει κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο και ώριμο. Φυσικά το σκοτεινό στοιχείο συνυπάρχει με την νοσταλγική μελωδία και την αδιάκοπη ροή της...

A distant sadness: XII_Anywhere out of this world....

Είναι μια παρηγορητική συνήθεια που φτάνει αισίως στη 12η έκδοση.  Φέτος εμφανίστηκε η τάση να επιστρέψουμε στις μουσικές που μας έκαναν να ακούμε διαφορετικά. Στις μουσικές που δημιούργησαν την πρώτη συλλογή. Είναι ουσιαστικά είναι μία επιστροφή.  Οι φετινές επιλογές είναι προφανείς και δεν κρύβουν εκπλήξεις. Είναι όμως επιλογές που δίνουν το μήνυμα ξεκάθαρα, μας εκφράζουν φέτος περισσότερο από ποτέ και επεμβαίνουν και πάλι στην μουσική πραγματικότητα με τρόπο όχι καταλυτικό αλλά για να υπενθυμίσουν και να ενισχύσουν. Οι τίτλοι μπορούν να διηγηθούν ιστορίες, οι επιρροές μπορούν να πλάσουν περιβάλλοντα στη φαντασία μας, οι τραγουδιστές και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι σε μια συνεχή επικοινωνία με το αόρατο και την πλευρά του εαυτού τους πέρα από το σύμπαν της συνειδητής ύπαρξης και της παραπλανητικής αναζήτησης στο τρισδιάστατο σώμα. Μαζί τους και εμείς, οι ακροατές. Εμείς που εμπιστευτήκαμε τους συγκεκριμένους μουσικούς ώστε οι συνθέσεις τους να είναι η επένδυση στη δικιά μας ...