Το 2015
ανακάλυψα για πρώτη φορά τη μουσική του
Καναδικού ντουέτου των JERUSALEM
IN MY HEART. Ο Καναδο-Λιβανέζος
μουσικός, συνθέτης και παραγωγός Radwan
Ghazi Moumneh και ο σκηνοθέτης Charles-André Coderre
δημιουργούν ένα μοναδικό μείγμα που
προσεγγίζει αλλά και αντλεί έμπνευση
από την Αραβική και Μεσανατολίτικη
παραδοσιακή μουσική μέσω και με τη
βοήθεια της ηλεκτρονικής τεχνολογίας.
Συνδυάζουν
φωνή, buzuk και
διάφορα ηλεκτρονικά καθώς και 16mm
πειραματικά φιλμάκια που
συνοδεύουν τις ζωντανές εμφανίσεις
τους.
Το
προηγούμενο τους άλμπουμ ''If
He Dies If If If If '' είχε
χαρακτηριστεί από το Ιστολόγιο σαν:
«..
ένα τολμηρό βήμα, μουσική της ψυχής που
προκαλεί έντονη συγκινησιακή φόρτιση
μέσα από θορύβους και επεξεργασμένους
Ανατολικούς και Δυτικούς ήχους. Συνήθως
η Αραβική μουσική όταν συναντιέται με
Δυτικές ή μη Ανατολικές φόρμες καταλήγει
να τεντώνει τις αισθήσεις και το σώμα.
Στην περίπτωση των JERUSALEM
IN MY HEART, πηγαίνει εσωτερικά, αγγίζει το μυστήριο
και την ιερή ένταση.. »
Ήταν ένας τολμηρός δίσκος, που δεν είχε
στεγανά και δεν δίσταζε να ενώσει δύο
μουσικούς πολιτισμούς, μέσα από την
εσωτερική φλόγα του καλλιτέχνη και τη
μοναδική φωνή του Moumneh.
Η συνέχεια,
έρχεται τρία χρόνια μετά με το καινούριο
άλμπουμ των JIMH,
''Daqa’iq
Tudaiq''
που θα
κυκλοφορήσει στις 5/10/2018 από την
Constellation records.
Πρόκειται για
ένα άλμπουμ με δύο μουσικές πλευρές. Η
πρώτη είναι αφιερωμένη στην επανεκτέλεση
ενός κλασικού, δημοφιλούς Αραβικού
τραγουδιού. Το ''Ya Garat Al Wadi''
είναι μια σύνθεση του σημαντικού
Αιγύπτιου μουσικού, συνθέτη και ηθοποιού
Mohamad Abdel Wahad, βασισμένο
πάνω στο ομώνυμο ποίημα του Ahmad Shawqi, που
το έγραψε το 1928.
Ο
Moumneh συγκέντρωσε
μια 15 μελή ορχήστρα στη Βηρυτό και
αφιέρωσε την πρώτη μεριά του καινούριου
άλμπουμ σε αυτή την επανεκτέλεση. Μέσω
της χρήση κλασσικών αραβικών οργάνων
κρουστών και έγχορδων (Ταραμπούκα,
σαντούρι, κανονάκι, ντέφι κλπ) και της
εξαιρετικής φωνής του Moumneh
και της αριστοτεχνικής
χρήσης των μακαμ
κλιμάκων και διακριτικών ηλεκτρονικών
εφφέ , η
κλασική σύνθεση αποκτά εύρος και
περισσότερα ηχοχρώματα.
Παράλληλα,
με την αλλαγή του τίτλου ( από ''Ω γείτονα
της Κοιλάδας'' σε ''Η Γλώσσα του Λόγου
έχει χαλάσει'' ) δίνει
ένα περισσότερο εσωτερικό τόνο στα
νοήματα του ποιήματος του Shawqi.
Σύμφωνα
με το δελτίο τύπου:
« “Wa Ta’atalat Loughat
Al Kalam” (“The Language Of Speech Has Broke Down”) is an
expression of wordless love and transcendent communication between
two lovers’ eyes in Shawqi’s poem. JIMH re-titles the song with
this line, exploding the sentiment with more complexity, tragedy and
socio-political meaning – also prefiguring the formal aesthetic
ruptures JIMH bring to the piece itself. Love in a time of politics»
Αρκεί
να ακούσετε το τρίτο μέρος της σύνθεσης
όπου τα όργανα ακολουθούν ένα σταθερό
ρυθμικό βήμα και με περισσότερο
ηλεκτρονική επεξεργασία δημιουργούν
ένα απόκοσμο περιβάλλον πριν την τελική
επιστροφή του βασικού μέρους και της
φωνής, για να καταλάβετε την ένταση αλλά
και την μοναδική γενικά ατμόσφαιρα που
δημιουργεί με αυτή την εκτέλεση ο
Moumneh.
Εκτέλεσης που θα συγκαταλέγεται στις
σπουδαιότερες στιγμές των JIMH.
Η δεύτερη μουσική
πλευρά αποτελείται από 4 ακόμα μουσικές
συνθέσεις του Moumneh, περισσότερο
εξερευνητικές και χωρίς συνοδεία άλλων
μουσικών. Επιστρέφει και πάλι στο γνωστό
περιβάλλον όπου η μουσική αναζήτηση
είναι προβολή μίας ενδότερης αναζήτησης.
Ηλεκτρονικά και παραδοσιακά όργανα, σε
μουσικές αναμίξεις που ακούγονται σαν
να προσπαθούν να πλησιάσουν ένα καινούριο
μουσικό πεδίο έκφρασης. Να αγκιστρωθούν
σε αυτό και να το κάνουν γόνιμο για
μελλοντικές επιρροές ή ακόμα και ένα
σταθμό για περισσότερες αναζητήσεις.
Σίγουρα η πρώτη μεριά επισκιάζει αυτές
τις συνθέσεις αλλά μια ξεχωριστή ακρόαση
των τεσσάρων αυτών αναδεικνύει
περισσότερες αρετές από αυτές που
ακούγονται αρχικά.
Τα εφφέ στη φωνή και
οι παύσεις στο υποβλητικό ''Thahab, Mish Roujou',
Thahab'' δίνουν την αίσθηση του αρχέγονου αλλά και μιά αλλόκοτη διάσταση από τη μουσική που αντλούν επιρροές.
Στο ''Bein
Ithnein'' επαναληπτικές ονειρικές
ρυθμικές δίνες προσπαθούν να ξεφύγουν
από τις επίμονες μελαγχολικές συγχορδίες
του buzuk ( έγχορδο μεταξύ
μπουζουκιού και σάζι) και
να οδηγήσουν σε μια μορφή έκστασης. Θα
προτιμούσα μεγαλύτερη διάρκεια εδώ.
Στο ''Layali
Al-rast'' ,buzuk και εφφέ βγάζουν οργή, πόνο
και θλίψη σε ένα οργανικό που δεν αποτελεί ακούγεται σαν αυθόρμητη μεταφορά συναισθημάτων στις χορδές δημιουργημένο σε μιά νύχτα χωρίς επιπλέον επεξεργασία.
Το ''Kol El 'Aalam
O'youn'' ( Κάθε πόνος είναι τυφλός) είναι
ένας δίλεπτος Αστικός αμανές με εφέ
πάνω από τη φωνή που την ξεγυμνώνει και αποκαλύπτει καλύτερα τα συναισθήματα.
Ύστερα αφού
προνόησα βάζοντας το σε επανάληψη, ακούω
το ''Daqa’iq Tudaiq'' από την αρχή.
Και μάλλον θα
αργήσω να πέσω για ύπνο απόψε..
Σχόλια