31. Deleted Scenes - ONCE & FUTURE BAND (Castle Face)
Progressive rock, Soft rock, Jazz και ότι βγαίνει από τις προσμίξεις. Στο ''Deleted Scenes'', το δεύτερο άλμπουμ του σχήματος η μουσική είναι η απόλυτη Τέχνη για την οποία πρέπει να φύγουν όλες οι άγκυρες του συντηρητισμού και της προκατάληψης. Πρέπει να γίνει μια βαθιά βουτιά στο βυθό από αρμονίες, ηχοχρώματα και ρυθμικές αναταράξεις.
Το ''Deleted Scenes'' είναι ένα άλμπουμ που δεν μπορεί κανείς να το ξεπετάξει σε μία ακρόαση ή απλά να το χρησιμοποιήσει για φιγούρα. Δεν είναι έτσι κι αλλιώς η Φύση του γιατί ήδη θα το βλέπατε παντού. Είναι ένα μουσικό έργο για τη μαγεία της Μουσικής, ένα θεραπευτικό ακρόαμα που πλημμυρίζει την ακουστική μας ικανότητα με όμορφες ηχητικές περιπτύξεις και συμμετρία. Όχι στείρες μουσικές επιδείξεις, όχι τεχνοκρατισμός, όχι ψυχρές εκτελέσεις. Αλλά ένα παιχνίδι που αποσκοπεί στην ευχαρίστηση και στην αισιόδοξη πλευρά της ζωής.
Με τέτοια άλμπουμ, κατανοείς γιατί οι μουσικοί πρέπει να είναι γνώστες αλλά και να έχουν καλό γούστο. Με τέτοια άλμπουμ μπλέκουμε όμορφα σε ένα μουσικό όργιο απόλαυσης που μόνο ευφορία μπορεί να φέρει.
Το πιο ολοκληρωμένο άλμπουμ του σχήματος κυκλοφόρησε φέτος και είναι μια μουσική σόουλ ποπ ηδονή για την οποία ο Phil Spector και ο Βerry Gordy θα ήταν περήφανοι. Επίσης λειτουργεί και σαν ένα κομβικό σημείο στην καριέρα της μιας και όσοι την ξέρουμε από τις αρχές, πιστεύουμε ότι είναι ο δίσκος που συμπεριλαμβάνει όλο το καλλιτεχνικό χαρακτήρα της Meghan Remy στο ωριμότερο στάδιο της καριέρας της.
Όλες οι ανησυχίες και προσωπικές απόψεις της Meg Remy περνούν μέσα από την γλυκιά αύρα της δεκαετίας του '60 με την οποία περιβάλλει τα τραγούδια της, τα οποία είναι καλύτερα από ποτέ γιατί μαλακώνουν το σκοτάδι που κουβαλούν όχι λόγω mainstream αποδοχής αλλά γιατί τα εκθέτει στο φως της ωριμότητας και της επιδεξιότητας των μουσικών που την περιβάλλουν.
Τρία παλιότερα τραγούδια της παρουσιάζονται εδώ σε ενορχηστρώσεις και εκτελέσεις πολύ ανώτερες των πρωτοτύπων.
Οι U.S.GIRLS του ''Heavy Light'' είναι πλέον μια μεγάλη παρέα με ιδανικά, όνειρα και ελπίδα. Επίσης το γεγονός ότι ηχογραφήθηκε ζωντανά στο στούντιο του προσθέτει και την αμεσότητα αλλά και την δυναμική για να μπει πλέον στην κορυφή της καλλιτεχνικής της δημιουργίας.
Είναι μια σταθερή αξία στις λίστες μας οι DESTROYER. Έτσι και φέτος. Με ανανεωμένο ήχο αλλά με την ίδια, ιδιαίτερη, αναγνωρίσιμη και πλέον οικεία φωνή να συνδέει το ανανεωμένο μουσικό στυλ του σχήματος. Τραγούδια για σκοτεινές ώρες, τραγούδια όμως προσβάσιμα που έχουν δημιουργηθεί από έμπειρους συναισθηματίες αλλά και ταλαντούχους μουσικούς για να κάνουν την διαφορά σε νοοτροπία και εκτέλεση με το υπόλοιπο μουσικό στερέωμα της εναλλακτικής ποπ και ροκ.
Ο Dan Bejar εξηγεί ότι το άλμπουμ «γεννήθηκε σε απομόνωση». Οι μουσικοί αντάλλαξαν αρχεία, δανείστηκαν και ήχους από προηγούμενα άλμπουμ και τελικά αυτό που ακούμε είναι ένα μοντέλο δίσκου για πάσης φύσεως καραντίνες.
Δίσκος που γεννήθηκε στη μοναξιά, ολοκληρώθηκε όμως ύστερα από συνεργασία μοναχικών ηχογραφήσεων για να καταλήξει στα αυτιά ανθρώπων που είτε είναι μόνοι, είτε ακούν μουσική μοναχικά τα βράδια και με ακουστικά, είτε μοιράζονται (όπως τώρα) τον θαυμασμό τους για ένα τέτοιο άλμπουμ με πολλούς απομονωμένους ακροατές.
Η ιδιαιτερότητα του άλμπουμ, το οποίο είναι καθ' όλα άψογος τόσο σε εκτελεστικό και ερμηνευτικό όσο και σε αισθητικό επίπεδο, έγκειται στην ειλικρινή σχέση του με τον ακροατή. Αναζητά και το ίδιο μια πλάτη για να γείρει, ακροατές για να εκμυστηρευτεί τα μικρά του μυστικά.
Ντεμπούτο άλμπουμ από ένα ντουέτο που ξεκίνησε δυνατά στην προηγούμενη δεκαετία αλλά έφτασε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο πολλά χρόνια αργότερα σε σημείο να μας παρουσιάσει το φετινό φθινόπωρο ένα ολοκληρωμένο ντεμπούτο που είναι προσεγμένο από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο τραγούδι, με συνθέσεις που είναι σίγουρες και γερά δομημένες και ήχο που αναθερμαίνει τις παλιές σκοτεινές επιρροές κυρίως από το νεοκυματικό πεδίο, έχει κατά βάση ηλεκτρονικές κατευθύνσεις αλλά και με ένα μετα detroit technoειδές που κλείνει το δίσκο και είναι ένας κρυφός άσσος για το σχήμα (Set To Rise Again) που ελπίζουμε να αξιοποιηθεί στη συνέχεια.
Όλα ακούγονται αρκετά ανανεωμένα και με προδιαγραφές που δεν συναντώνται εύκολα σε εγχώριες εναλλακτικές παραγωγές. Αποτελείται από οκτώ τραγούδια με συνολικής διάρκεια που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι e.p. αλλά τελικά θα μείνει στην κατηγορία των άλμπουμ γιατί έχει ένα σημαντικό προτέρημα. Δεν έχει fillers. Οι συνθέσεις είναι μοναδικές και χαρακτηριστικές, έχουν προσωπική σφραγίδα και δείχνει τον Αντώνη και τη Βαλίσια στην καλύτερη φάση τους από ποτέ. Αν κάποτε τους χαρακτήριζα λίγο υπερβολικούς, τώρα πια είναι ένα ωριμότερο ντουέτο, με τη δέουσα αφοσίωση στη μουσική του.
Το ''Murder To A Beat'' είναι φόνος στην Αθηναϊκή κατάθλιψη, ένα άλμπουμ που ανεβάζει τα ποιοτικά στάνταρντ της εγχώριας παραγωγής ψηλότερα.
Σχόλια