Ο ''Θόρυβος'' είναι το πρώτο ελληνόφωνο άλμπουμ των MECHANIMAL. Δίσκος αρκετά τολμηρός για την post/industrial/electronica/cyber μήτρα της βασικής αισθητικής τους. Η οικειότητα της Αγγλικής γλώσσας βοήθησε αρκετά ώστε η έως τώρα πορεία του σχήματος να παραμένει σε ένα άριστο επίπεδο ποιότητας/συνοχής/συνέπειας/ειλικρίνειας και οικειότητας.
Όμως με τον ''Θόρυβο'' και με ριζικά αλλαγμένη σύνθεση, το όραμα του Γιάννη Παπαϊωάννου ανοίγει ένα καινούριο thread, μια καινούρια, παραλλαγμένη διάσταση.
Το μουσικό στρώμα κινείται με άνεση στον βασικό άξονα της ρυθμικής και μελωδικής περιοχής που πλέον ακούει στο όνομα MECHANIMAL και για άλλη μία φορά είναι δεκτικό, φιλόξενο και εκφράζει μουσικά τον υπόγειο παλμό της πόλης καθώς επιδρά με τις συνειδήσεις και τις εσωτερικές εντάσεις μας. Όμως εδώ υπεισέρχεται η ρεαλιστική, προσγειωμένη, ειλικρινής και γι' αυτό συχνά σκληρή, η ποίηση της Αγγελικής Βρεττού και η ερμηνεία της από την θαυμάσια, χαμηλόσυχνη, υποβλητική και αποστασιοποιημένη όσο χρειάζεται για να αποδοθεί σωστά η συναισθηματική συχνότητα των στίχων, φωνή της Θέκλας Τσελεπή.
Η αλληλεπίδραση λειτουργεί σαν ένας κοινός οργανισμός όπου οι τρεις προσωπικότητες δημιουργούν ένα κοινό όραμα που με κέντρο την ποίηση, περιγράφουν μία προσωπική και κατατοπιστική ακτινογραφία της σκληρότητας και της τοξικότητας του περιβάλλοντος και αναζωπυρώνουν νοσταλγικές αλλά πικρές εικόνες για χαμένες αξίες, με την αξιοπρέπεια και ειλικρίνεια της νηφάλιας και διεισδυτικής περιγραφής χωρίς μεγαλοστομίες και μαζικοποιημένα σλόγκαν, χωρίς ερμηνευτικές φιοριτούρες και μελόδραμα, χωρίς μουσική που λειτουργεί σαν συνοδεία αλλά μεταμορφώνει και ενισχύει ερμηνεία και στίχους.
Δεν είναι δύσκολη η ποίηση της Αγγελικής. Δεν φορτώνεται με συμβολισμούς ή υπερρεαλιστικές εικόνες. Είναι άμεση, όχι δυσνόητη και χρειάζεται αφοσίωση στο κείμενο για να αποκαλύψει όλη την συναισθηματική τους ένταση. Μαζί όμως με τη μουσική και φωνητική απόδοση των στίχων, παίρνει τον ακροατή μαζί της. Και αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία τόσο για την ποίηση όσο και για την ολοκληρωμένη εικόνα του άλμπουμ και την ουσία μιας τέτοιας συνεργασίας. Η επικοινωνία αλλά και η αποδοχή της πρόσκλησης από τον ακροατή στον κόσμο του.
Δεν σας το κρύβω. Οι MECHANIMAL είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου σχήματα. Μου αρέσει και με αγγίζει το όραμα τους σε ότι μορφή έχει πάρει ως τώρα. Τους θεωρώ συνταξιδιώτες μου και άσχετα αν συντονίζομαι με την κοσμοθεωρία τους ή όχι είμαστε στην ίδια πλευρά της πόλης.
Σκέφτηκα όμως να μην προσεγγίσω το άλμπουμ σαν οπαδός. Αρχικά έπαιξα το δικηγόρο του διαβόλου προσπαθώντας να βρω στοιχεία αρνητικά ή στάσιμα. Όμως όχι. Ούτε αυτή τη φορά υπάρχει κάτι που να με ενοχλεί. Πολλές φορές ο ελληνικός στίχος ή οποιαδήποτε απόπειρα μελοποιημένης ποίησης έχει αποδειχτεί τραγούδι για πολιτικές νεολαίες, θερμοκέφαλες κοινότητες, υπερβολικό μελόδραμα ή, χειρότερα, χειραγώγηση για φθηνή προπαγάνδα. Αλλά εδώ δεν ισχύει τίποτε τέτοιο. Βγαίνει αυτούσια ένα προσωπικό όραμα που θέλει να επικοινωνήσει και όχι να επιβληθεί, να προκαλέσει σκέψη και όχι να χειραγωγήσει το συναίσθημα, να «συνομιλήσει» και όχι να βγει με «ντουντούκα».
Λόγω του ότι γνωρίζω τα δύο τρίτα των MECHANIMAL, δεν με ξένισε η παρούσα κατεύθυνση του σχήματος. Αν και δεν την περίμενα, γιατί προσωπικά με έχει στοιχειώσει η αρχική μορφή του σχήματος (οι δύο πρώτοι δίσκοι ''Mechanimal'' και ''Secret Science''), μόνο έτσι θα μπορούσε να μπει η ελληνική γλώσσα στο μουσικό αυτό σχήμα δημιουργώντας μια καινούρια υπέρβαση.
Στο ''ΔΠΔ'' είχε γίνει η πρώτη απόπειρα με τη χρήση περισσότερων μελωδιών και περισσότερο διευρυμένων σε κλίμακες φωνητικών, που εν τέλει ήταν πετυχημένη στα πλαίσια μίας αναθεώρησης και καινούριας κατεύθυνσης.
Στο περσινό, ''Crux'' ακούσαμε σε όλη του την μεγαλοπρέπεια το ισχυρότερο έως τότε MECHANIMAL δημιούργημα τόσο σε δομικά στοιχεία όσο και σε ολοκλήρωση της μέχρι τότε πορείας τους.
Αλλά στον ''Θόρυβο'' η αλλαγή είναι ακόμα πιο τολμηρή. Ακόμα πιο ριψοκίνδυνη. Όμως τα παιδιά έχουν τη γνώση, την εμπειρία και τις κατάλληλες επιρροές ώστε να διαμορφώσουν ένα δυνατό συναισθηματικά έργο που δεν έχει κενά, είναι σφιχτοδεμένο, άμεσο και έρχεται στον ακροατή χωρίς να του πετάει μεγαλοστομίες και έπαρση αλλά να του μεταδίδει το αρχικό όραμα του σχήματος και τη δύναμη της ειλικρινούς διάθεσης για έκφραση. Και τα δύο αυτά στοιχεία μεταφέρουν αγνότητα αλλά και τεχνογνωσία κατακτημένη. Και έτσι γυρίζουμε στο αρχικό συμπέρασμα του πρώτου μέρους της παρουσίασης των νέων ΜΕΚΑΝΙΜΑΛ.
«Ο επαναπροσδιορισμός είναι μια πολύ χρήσιμη έννοια για να υπάρχει συνεχής ώθηση για την εξέλιξη»
Αλλά και βασικό στοιχείο καλλιτεχνικής επιβίωσης που διαμορφώνεται σε ισχυρή καλλιτεχνική δημιουργία όσο ξεκάθαρο και ενισχυμένο είναι το αρχικό όραμα.
Σχόλια