Η μικροσκοπική φιγούρα του νεαρού διοπτροφόρου Αφρο-αμερικάνοφιλιπινέζου μουσικού που χαίρει άκρας εκτίμησης έξω ενώ εδώ είναι σχετικά άγνωστος και «βορά» των hipsters για επίδειξη γνώσεων,με κάνει να σκέφτομαι πόσο οικείοι έχουν γίνει πια οι μουσικοί . Νεαρός ο Chaz Bundick δεν φαίνεται για φιγούρα που αγαπά το σταριλίκι ,την επίδειξη ή την «δηθενιά». Αντίθετα η κυκλοφορία ολοένα και σημαντικότερων δίσκων είναι η κύρια ασχολία του και αυτό τον έχει επιβραβεύσει με υπερβολικούς χαρακτηρισμούς που μετά από την πρώτη Αθηναϊκή του εμφάνιση έχουν βάση.
Η μουσική του είναι εύκολο να αναλυθεί όπως και οι επιρροές.Αλλά το επίτευγμα είναι ότι σε τρείς δίσκους και αρκετά e.p. έχει καταφέρει να διαμορφώσει τον ήχο του σαν κάτι εντελώς φρέσκο και ανανεωτικό για την μουσική τα τελευταία χρόνια.Δεν τον παρακολουθώ από την αρχή αλλά ευτυχώς που οι συναυλίες είναι αφορμή για να ασχοληθούμε και να καλύψουμε το κενό τριών χρόνων συνεχούς δημιουργίας.
Το τελευταίο του άλμπουμ '' Anything In Return'' με περισσότερες φανκ pop κατευθύνσεις είναι αν όχι καλύτερο σίγουρα ισότιμο και με περισσότερες ενδείξεις για τη μετέπειτα πορεία του άλμπουμ από το επίσης έξοχο ''Underneath The Pine '' του 2011. Θερμή μουσική,απαλή ,αεράτη και ευφορική ακόμα και στις πιο μπλε στιγμές της.
Με παραγωγή και ενορχήστρωση που φλερτάρει το αυτί και ελκύει αισθήσεις και συναισθήματα. Μουσική που δεν πατάει στη γη παρ' όλο το στιβαρό ρυθμικό υπόβαθρο που αποκαλύπτεται σιγά σιγά. Δεκαετίες από jazz,soul, hip hop, ηλεκτρονικής ποπ,φανκ ,ambient, french disco παραδόσεις φιλτραρισμένες μέσα από αναλογικά όργανα πλέον,δημιουργούν ένα τελείως ανανεωμένο,μοναδικό ήχο με τη στάμπα «δεκαετία '10 ».
Ο Chaz Bundick είναι οι TORO Y MOI αλλά πλέον για τις ζωντανές του εμφανίσεις έχει μαζί του και τρεις ακόμα φίλους του που μοιραία επιχειρούν να βγάλουν τις δημιουργίες του Chaz στα πλήθη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση στον μικρό οικείο χώρο του bios, φάνηκε από την πρώτη στιγμή πόσο «διψάει» η μουσική των TORO Y MOI για ζωντάνια.
Η εισαγωγή με τα '' Harm In Change'' και '' Say That'', τα δύο τραγούδια που ανοίγουν το φετινό του άλμπουμ '' Anything In Return",ήταν η τονοτικότερη ηχητική «ένεση» των τελευταίων μηνών. Από εκείνη τη στιγμή και μετά το μόνο που έμεινε πέρα από την ευγνωμοσύνη ήταν και ένας θαυμασμός για ότι παίχτηκε επί σκηνής. Διατηρήθηκε η κρυστάλλινη υφή των συνθέσεων,δεν άλλαξε η δομή, όμως παιγμένες ζωντανά πολλαπλασίασαν τη ρυθμικότητα τους άσχετα αν η μέθεξη της καθεαυτού φανκ ρυθμονομίας είναι μακριά ακόμα από το σχήμα. Τα ευφορικά κύματα και παλμοί της μουσικής,έφτασαν με ακρίβεια στο στόχο τους και η groovy διάθεση του κοινού στάθηκε σε καλά επίπεδα.
Πλέον οι ζωντανές συναυλίες θα αποτελέσουν μια ακόμα πηγή έμπνευσης για τον νεαρό και μάλλον πιο ελπιδοφόρο νεαρό της νέας γενιάς ηλεκτρονικής μουσικής,να δημιουργήσει ακόμα καλύτερα άλμπουμ.
Τη μερίδα του λέοντος είχε το ''Anything In Return '' και το '' Underneath The Pine'', παίχτηκαν όμως και τραγούδια από το εξαιρετικό ''Freaking Out e.p.'' απ' ότι θυμάμαι.Υπήρχε θετικό κλίμα από το κοινό και σίγουρα η Αθηναϊκή ζωντανή δραστηριότητα ξεκίνησε για μένα πολύ δυνατά γι' αυτή τη χρονιά. Συγχαρητήρια στη διοργανώτρια εταιρεία και πάντα τέτοιες συναυλίες...
Σχόλια