13. Watching
Dead Empires In Decay - THE
STRANGER
Ο
James Leyland Kirby αφήνει τη
χαρτογράφηση του συναισθηματικού
κόσμου και της ψυχής και κυκλοφορεί με
τις δικές του κάμερες,πιάνοντας απόηχους και εικόνες προσπερνώντας τα
ηχητικά και μουσικά φίλτρα ωραιοποίησης
της Δυτικής καταβόθρας .
Για
ποια ταινία να έχει γραφτεί η μουσική
αυτού το δίσκου; Μήπως να είναι γραμμένη
για την πραγματική ζωή; Για τη σήψη του
Δυτικού πολιτισμού;
Σκόρπιες
σκέψεις πάνω σ' ένα έργο που αποφεύγει
τις ηλεκτρονικές φορμαλδεϋδικές
τακτικές, είναι απολύτως κατανοητό και
βάζει τον ακροατή κατευθείαν στον κόσμο
του· κόσμου που κυριαρχεί η γκρίζα
ατμόσφαιρα /νηφάλιες στρώσεις
θορύβου,υπόκωφοι ήχοι,μελαγχολία, gamelan
στοιχεία και το ψυχρό συναίσθημα
της πρώτης μέρας σε μία άθλια διάσταση.
Έπρεπε
να πάρω το «κόκκινο χάπι» για να εισέλθω.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή ,με κρατούσε
έξω.
Έπρεπε να ξεχάσω κάθε προηγούμενη
ηχογράφηση του και να ακούσω προσεκτικά. Τότε άρχισαν όλα να αποκτούν νόημα. Η «γλώσσα» του δίσκου είναι κατανοητή.
Δεν πρόκειται για άλλο ένα έργο
ακαδημαϊκού ηλεκτρονικού εγωκεντρισμού
και εξημέρωσης/επαφής με περισσότερες
ηλεκτρονικές συχνότητες.
Έχει
προοπτική,συναίσθημα ,κοινωνική
ευαισθησία. Είναι μία νηφάλια ματιά
ενός κόσμου που έχει καταρρεύσει και
η «ελικοειδής παρακμή του» καταγράφεται
στους συνθετητές και τα ρυθμοκούτια,
με φαινομενική ψυχρότητα αλλά και
συναισθηματική απόγνωση.
Από το εξώφυλλο
μπορεί κανείς ν' «ακούσει» τη μουσική
πριν ξεκινήσει. Αλλά η πρόκληση ξεκινά
στην πραγματική ακρόαση του άλμπουμ.
Απορροφά τον ακροατή, σε ένα υποβλητικό
ταξίδι μέσα από παρακμιακά μονοπάτια
ενώ τα εξαιρετικά στρώματα ήχων και η
ενορχήστρωση πολλαπλασιάζει την αξία
του.
Το
είχα πει και το ξαναλέω. Ο James
Leyland Kirby είναι
ο κορυφαίος συνθέτης ηλεκτρονικής
μουσικής των τελευταίων είκοσι χρόνων.
Σαν THE
STRANGER το
επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά με αυτό
το σαν επερχόμενη καταιγίδα του Τέλους
ή μετά την ολοσχερή καταστροφή του
κόσμου όπως τον γνωρίζουμε εδώ στη
Δύση,έργο.....
Σχόλια