Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Music treatment 2016: The albums_Vol.9_25-21




 Τελική ευθεία. Από την Πέμπτη 1.12.2016 συγχρονιζόμαστε με την #Blogovision2016

21.Blakk MetallGIOUMOURTZINA 
          (Inner Ear )


Γνωστοί σε μια μικρή ομάδα ακροατών εδώ και καιρό για τις συναρπαστικές ζωντανές εμφανίσεις τους, έκαναν αίσθηση σε πιο ευρύ ακροατήριο εδώ στην Ελλάδα με το που κυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους. 
Οι επιρροές τους κυμαίνονται από new wave και funk των '80'ς, μουσική από giallo ταινίες των '70'ς έως και Witchhaus αποχρώσεις. Σαν ολότητα όμως βρισκόμαστε απέναντι σε ένα σκοτεινό ρυθμικό Θηρίο που είναι αρκετά ευλύγιστο και αποφασισμένο να αφήσει το δικό του αποτύπωμα στην ηχητική παλέτα της Ελληνικής σκηνής και το αφήνει με αυτό το ντεμπούτο που περιέχει σε επίσημη μορφή πολλά από τα κομμάτια που ακούγαμε εδώ και καιρό στο soundcloud αλλά και μας εντυπωσίαζαν στα live τους. 
Το ''Blakk Metall'' είναι αρκετά υποβλητικό, ρυθμικό και ευδαιμονικό. Αποδίδει το Αστικό περιβάλλον με ακρίβεια και δεν αφήνει αφήνει σώμα ακούνητο, ανταλλάσσει με τον Robert Smith ιδέες και αποδεικνύει ότι η συνέχεια τους προβλέπεται υποσχόμενη.

22.Ears KAITLYN AURELIA SMITH 
          (Western Vinyl) 


Η Kaitlyn Aurelia Smith φέτος έγινε γνωστότερη στο χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής με αυτό το υπέροχο άλμπουμ. Στo ''EARS" με τη βοήθεια του συνθ Buchla, συνθέτει μουσική-ανοικτό ορίζοντα και πλούσια σε ηχοχρώματα. 
 Η καλλιτέχνης έχει επεξεργαστεί τα πάντα σε σημείο να μη μπορούμε να διακρίνουμε κάποια όργανα και το τελικό αποτέλεσμα να είναι ένα συνεκτικό αλλά ταυτόχρονα, ελαστικό ηχητικό αμάγαλμα εκτός πλανητικής ιδιοσυγκρασίας ή ένα θαυμαστό, θερμό ηχητικό σύμπαν που αναπνέει και νοιώθει.. 
  Η περιγραφή ενός τέτοιου άλμπουμ είναι χαμένος χρόνος, γιατί η ακρόαση, μέχρι να εξαντληθούν και να κατανοηθούν όλα τα στοιχεία που το χαρακτηρίζουν, αποδεικνύεται αρκετά ευχάριστη και δημιουργική για περαιτέρω αναλύσεις. .Όαση για τα αυτιά χωρίς καμμία αμφιβολία. Εκπαιδεύει την ακοή και την αντίληψη σαν παιδικό παιχνίδι..

 23.Pennied DaysNIGHT MOVES 
           (Domino)


Η αναβίωση του αμερικάνικου σοφτ ροκ των '70'ς δεν είναι ακριβώς κίνημα όπως ας πούμε η αναβίωση του shoegaze. Τα αμερικάνικα σχήματα αγαπάνε σαν πολιτιστική κληρονομιά το ροκ της δεκαετίας του '70 και το ενσωματώνουν συχνά πυκνά στην μουσική τους. 
Οι NIGHT MOVES στο δεύτερο άλμπουμ τους, ουσιαστικά ηχογράφησαν κάτι σαν φόρο τιμής στις ηλιόλουστες στιγμές του σοφτ ροκ των '70'ς. Μέσα από τις συνθέσεις τους περνά ολόκληρη γενιά μουσικών από FLEETWOOD MAC μέχρι TODD RUNDGREN και χιλιάδες άγνωστα σχήματα που ηχογραφούσαν ονειροπαρμένα ροκ τραγούδια για χαζολόγημα, σιέστα, ρομάντσα, Καλιφορνέζικη ευφορία κλπ. Το επόμενο βήμα μετά την ακρόαση αυτού του δίσκου είναι να πάρω την πρώτη πτήση για Los Angeles, μαζί με όλα τα τραγούδια που διαθέτω για μια καλοκαιρινή περιπλάνηση στις Δυτικές παραλίες και αν το βρίσκετε γραφικό σαν σκέψη μάλλον δεν έχετε ακούσει ή δεν αγαπάτε τις ανέμελες, όμορφες, δροσερές μελωδίες των τραγουδιών του ''Pennied Days'', δεν λατρεύετε τις χαρούμενες ενορχηστρώσεις τους και δεν σας παραμυθιάζει το όλο κλίμα. 
Γιατί δεν είναι καν δίσκος αυτής της εποχής ούτε και στείρα αναβίωση. Είναι κάτι το διαφορετικό αλλά συνάμα οικείο, κάτι που κουβαλά ένα παρελθόν που δεν είμαστε σίγουροι αν αποτυπώνεται ακριβώς αλλά στο τέλος δεν έχει σημασία γιατί το χαμόγελο μένει στο πρόσωπο. Από τους δίσκους που με έκαναν χαρούμενο φέτος, που μου αλλάζουν τη διάθεση και ειλικρινά τους ευγνωμονώ γι' αυτό....

24.III MODERAT 
         ( Mute/Monkeytown )



Το τρίτο άλμπουμ της σύμπραξης MODEselector και appaRAT, περιγράφεται με δύο λόγια και σταράτα από τον Brian Howe του Pitchfork:

« Apparat and Modeselektor's third album as Moderat absorbs a dark spectrum of postminimal electronic music—James Blake, Burial, The xx, Four Tet—and reflects it into spare, crystal-clear electronic soul». 

Κατά 99% περιγράφει την σκοτεινή ευφορία του άλμπουμ που έκανε τη διαφορά φέτος στο χώρο της ευρείας αποδοχής electronica. Αν λοιπόν μιλάμε για το άλμπουμ που είναι απόλυτα 2016 σε αυτό το χώρο, αυτό είναι το ''III”. Χωρίς πισωγυρίσματα σε άλλες δεκαετίες, με απόλυτα σύγχρονο ήχο ψάχνει την ευρεία αποδοχή, βγαίνοντας από τις χορευτικές πίστες δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του και στην ποπ αρένα. Άσχετα αν απλώνεται περισσότερο από όσο χρειάζεται και άσχετα αν σε σημεία χώνει τόσα μπάσα όσα για να κρύψει τις συνθετικές αδυναμίες του. Ακούγεται φρέσκο και εξερευνητικό. Περιλαμβάνει βέβαια μερικά δυνατά σινγκλ και, όπως ήδη γνωρίζετε, μπορεί να αποδοθεί ζωντανά με εντυπωσιακό τρόπο. Είναι φτιαγμένο άλλωστε για κολοσσιαιές εντάσεις. Είναι ένα αξιοθαύμαστο λοιπόν κομμάτι της μουσικής μας δεκαετίας και ευελπιστούμε ότι θα ακολουθήσουν και άλλα ανάλογα.

25.WORRY. - JEFF ROSENSTOCK 
         (Sideonedummy)



Η ιστορία του Jeff Rosenstock, είναι η κλασσική ιστορία ενός πανκ ρόκερ προς την επιτυχία. 
Μέλος διάφορων πανκ και σκα σχημάτων μόλις το 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ. Το ''WORRY.'', είναι το τρίτο και καλύτερο άλμπουμ του. Εκρηκτικό όσο πρέπει, σύντομο και περιεκτικό γιατί μπορεί, μελωδικό όσο χρειάζεται, νοσταλγεί τα '90'ς λίγο πριν το πεις γραφικό, πολύ φρενιτιώδες σε σημεία για να ντυθείς κατάλληλα.. 
Ο Jeff Rosenstock δεν έχει το image του σκληροπυρηνικού πανκ ρόκερ. Είναι μάλλον ένας συμπαθής, συνηθισμένος τύπος αλλά όταν παίζει τη μουσική του λυσσομανά.
 Αυτό που λαμβάνουμε είναι μελωδικό πανκ που δεν φοβάται να ρίχνει τους τόνους ή να σηκώνει ταχύτητες από το πουθενά. Οι σκα καταβολές του εμφανίζονται σποραδικά, μπορεί να κάνει ψόφιους να ξαναβρούν τη χαμένη τους εφηβεία, είναι ένας ροκ δίσκος που δεν ανήκει στο 2016 γιατί το ροκ δεν ανήκει πλέον σε αυτή τη δεκαετία. 
Δεν είμαι και ο απόλυτος φαν του πανκ ροκ ιδιώματος που καταλαμβάνει τη μουσική του Jeff Rosenstock, αλλά όταν δίσκοι σαν κι αυτόν με ενθουσιάζουν, να ξέρετε ότι είναι γιατί ο καλλιτέχνης ή καλλιτέχνες δίνουν την ψυχή τους 100% σε αυτό. Διασκεδάζουν, αισθάνονται, μεταδίδουν με απόλυτη ειλικρίνεια και πρόθεση να στήσουν μαζί με το κοινό άλλη μια γιορτή εκτόνωσης και επικοινωνίας μεταξύ τους. 
Εύκολα ο ροκ δίσκος της χρονιάς μαζί με τον ... (συνεχίζεται)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom