Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Image - WHISPERING SONS



Οι WHISPERING SONS ζουν και αναπνέουν τον αέρα των Βρυξελλών. 
Τους πρωτοάκουσα λίγο πριν έρθουν για το πρώτο τους live στην Αθήνα τον περασμένο Φεβρουάριο. Μέχρι τότε είχαν κυκλοφορήσει το e.p. ''Endless Party'' (2015) και τα single ''Performance/Strange Identities'' (2016) και ''White Noise/Performance ( b remix)'' (2017).

Αν και ο ήχος τους παρέπεμπε στον παλιό καλό dark/post/new wave ήχο της δεκαετίας του '80 δύσκολα με έπεισε να πάω να τους δω ή να τους θεωρήσω κάτι σημαντικό. Ήταν νωρίς άλλωστε και ο ήχος τους δεν προβλεπόταν να πάει παρά πέρα έχοντας εξαντλήσει κάθε αισθητική καινοτομία.

Το 7'' ''Performance/Strange Identities'' έδειχνε ότι μπορούν και παίζουν με τη δύναμη και το πάθος που απαιτεί το είδος και όχι για χάρη στυλ και ότι στο μέλλον θα προχωρούσαν καλύτερα.



Δε χρειάστηκε να περιμένω πολύ. Η πρώτη τους μεγάλη κυκλοφορία με τον τίτλο ''Image'' είναι ήδη έτοιμη και θα κυκλοφορήσει στις 19/10/2018 από την Cleopatra records αλλά μπορείτε να την προπαραγγείλετε και στο bandcamp του σχήματος.

Υπάρχει στο inbox μου εδώ και δύο εβδομάδες και σήμερα ήρθε η σειρά του για ακρόαση. Πραγματικά τόσο καιρό δεν καταλάβαινα τι άλμπουμ είχα στα ''προς ακρόαση''.

Το ''Image'' μας υποδέχεται ορμητικά και δείχνει αμέσως τη μεγάλη πρόοδο του σχήματος με το ''Stalemate'' και κλείνει με το ''No Image'' ένα τραγούδι που «μυρίζει» καταιγίδα αλλά τελικά παραμένει συγκρατημένο και ψύχραιμο, ακόμα και όταν για ένα λεπτό ξεσπά λυρικά μεταφράζοντας με κομψό και διακριτικό τρόπο τους AND ALSO THE TREES χωρίς όμως την ένταση και τη θεατρικότητά τους. Για να φτάσουμε μέχρι εκεί περνάμε μέσα από άλλα οκτώ, φορτισμένα με συναισθήματα, τραγούδια φτιαγμένα από τις κλασσικές new wave συγχορδίες και τσιμπήματα στις κιθάρες του Kobe Lijnen που συγκινούν όπως τις πρώτες φορές που άκουσα τον ήχο αυτών, τις έντονες, θυμωμένες, καταιγιστικές σε σημεία, βαθιές μπασογραμμές Tuur Vandeborne, τους αυστηρούς, ακριβείς ρυθμούς του Sander Pelsmaekers που διατηρούν τη φόρτιση σε έντονα επίπεδα, τα διακριτικά συνθ περάσματα του Sander Hermans και την, θερμή αλλά όχι στυλιστικά απεγνωσμένη ταυτόχρονα ψυχρή αλλά όχι πομπώδη και αποστασιοποιημένη ερμηνεία της Fenne Kuppens. Το σχήμα δημιουργεί την πιο λειτουργική αλχημεία του νεο νεο και ύστερου μεταπανκ ιδιώματος που διατηρεί τα χαρακτηριστικά αλλά είναι ποιοτικά αναβαθμισμένα από τα υπόλοιπα σύγχρονα σχήματα του είδους. Η πρώτη ψυχρή αντίδραση χρειάζεται ακριβώς 3 λεπτά για να λιώσει. Η  ακοή είναι καρφωμένη και η προσοχή παραμένει αμείωτη μέχρι το τέλος. Και μετά η βελόνα πηγαίνει και πάλι στο στην αρχή..

Ουπς.. Ο δείκτης πηγαίνει πίσω στο πρώτο τραγούδι και με κάθε ακρόαση οι εσωτερικές δονήσεις των τραγουδιών πάλλονται συντονισμένα και ισχυρότερα με τις βαθύτερες εντάσεις του δικού μου εσωτερικού κόσμου.

Η φωνή της Fenne Kuppens σε πολλά σημεία μου θυμίζει Scott Walker χωρίς τη βαρύτονη χροιά, χωρίς τον όγκο και χωρίς το δράμα αλλά με την ίδια σκοτεινή ένταση και θλίψη. Η μπάντα παίζει με ακρίβεια και κληρονομημένη τεχνογνωσία σαν να είναι η φυσική συνέχεια της παλιάς σχολής.

Η αυθεντικότητα των συναισθημάτων που διακρίνουν τα πέντε μέλη του σχήματος βγαίνει αβίαστα και αγγίζει , σε σημεία «δαγκώνει».

Το ''Image'' δεν είναι μια dark wave ιχνογραφία στυλιστικής παρακμής αλλά ένα έργο με λόγο ύπαρξης. Σημαδεύει στην καρδιά της πόλης. Σημαδεύει στο σάπιο αέρα της υποκρισίας. Τα τραγούδια μιλάνε για μοναξιά, παρακμή, απόσταση, απομόνωση. Θέλουν να επικοινωνήσουν, αναζητούν ακροατές που δεν έχουν χάσει ούτε τη μουσική τους παιδεία ούτε την ευαισθησία τους. Τα θέματα του ''Image'' είναι η διαχρονική Αστική Θλίψη. Καθένας πάσχει από αυτήν. Η μουσική των τραγουδιών είναι η τελετουργία όχι λύτρωσης αλλά μεταστροφής σε όπλο ενάντια στην παρακμιακή αποστασιοποίηση. Είναι ένα άλμπουμ που λογικά κάθε φαν του dark wave θα τοποθετήσει δίπλα στα κλασσικά αγαπημένα του για πάντα.

Οι WHISPERING SONS θα βρίσκονται και πάλι στην Αθήνα για μια εμφάνιση στα πλαίσια του Death Disco Minifest 2K19 που θα γίνει στο Fuzz club στις 23/02/2019 με τους FROZEN AUTUMN, IN THE NURSERY και VNV NATION, ανοίγοντας τη βραδιά (και ίσως κλέβοντας τις εντυπώσεις).


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Alliance: The 2024 annual report_Phase I_The albums_Tier 2_ 46-50

Μπήκαμε στις πεντάδες μέχρι το είκοσι. Λιγότερο με κριτήρια αξιολόγησης αλλά περισσότερο με τη λογική ομαδοποιήσεων η πρώτη πεντάδα είναι από άλμπουμ διακεκριμένων σχημάτων του ανεξάρτητου ροκ που έχουν γερές μουσικές βάσεις, εξαιρετικά διαυγή και δημιουργική επαφή με το παρελθόν της μουσικής και του παρόντος.  46. Brand On The Run (Our Brand Could Be Yr Life deluxe) - BODEGA  (Chrysalis) Μεταξύ 2013-2016 υπήρχαν οι BODEGA BAY. Βραχύβιο σχήμα που σύντομα μετονομάστηκε σε BODEGA. Έκτοτε έγιναν πολύ αγαπητοί στο ιστολόγιο και όπως κάθε χρονιά που κυκλοφορούν άλμπουμ έτσι και φέτος φιλοξενούνται στον ετήσιο μουσικό απολογισμό μας.  Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από την Ανοιξιάτικη κυκλοφορία ''Our Brand Could Be Yr Life'' τίτλος που παραπέμπει στο ομώνυμο και μοναδικό άλμπουμ σαν BODEGA BAY που κυκλοφόρησε το 2014. Ηχογράφησαν εκ νέου πολλά τραγούδια από αυτό πρόσθεσαν και μερικά ακόμα και ουσιαστικά με παλιό υλικό έκαναν κάτι καινούριο μέσα βέβαια στο πλαίσιο του ήχου τ...

Over And Over

  Μετά το φετινό διαμάντι της VENUS VOLCANISM '' Tissue '', μία πανέμορφη παρουσίαση του στο Κ.Ε.Τ. και ένα καταπληκτικό dark wave dj set της In Atlas για το υπόλοιπο εκείνης της βραδιάς (30.11.2023), έμαθα για ένα καινούριο τραγούδι των κοριτσιών που από κοινού έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι εδώ και πολύ καιρό.  Μία μέρα πριν εκπνεύσει το 2023, το τραγούδι ανέβηκε στις πλατφόρμες, κάποιοι έκαναν πρωτοχρονιά με αυτό αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα λόγω συνειδητής αποχής από τα μουσικά (η ανασκόπηση ήταν στον αυτόματο) όλη τo προηγούμενο διάστημα. Tο '' Over And Over '' είναι κάτι σαν φρέσκο ξεκίνημα ή μία αναβάθμιση της αισθητικής των V.V.I.A. Ο σκοτεινός, μετά minimal synth πρωτογονισμός έχει δώσει τη θέση του σε κάτι περισσότερο λεπτό μουσικά, περισσότερο ποπ σχετικά με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και εν τέλει κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο και ώριμο. Φυσικά το σκοτεινό στοιχείο συνυπάρχει με την νοσταλγική μελωδία και την αδιάκοπη ροή της...

A distant sadness: XII_Anywhere out of this world....

Είναι μια παρηγορητική συνήθεια που φτάνει αισίως στη 12η έκδοση.  Φέτος εμφανίστηκε η τάση να επιστρέψουμε στις μουσικές που μας έκαναν να ακούμε διαφορετικά. Στις μουσικές που δημιούργησαν την πρώτη συλλογή. Είναι ουσιαστικά είναι μία επιστροφή.  Οι φετινές επιλογές είναι προφανείς και δεν κρύβουν εκπλήξεις. Είναι όμως επιλογές που δίνουν το μήνυμα ξεκάθαρα, μας εκφράζουν φέτος περισσότερο από ποτέ και επεμβαίνουν και πάλι στην μουσική πραγματικότητα με τρόπο όχι καταλυτικό αλλά για να υπενθυμίσουν και να ενισχύσουν. Οι τίτλοι μπορούν να διηγηθούν ιστορίες, οι επιρροές μπορούν να πλάσουν περιβάλλοντα στη φαντασία μας, οι τραγουδιστές και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι σε μια συνεχή επικοινωνία με το αόρατο και την πλευρά του εαυτού τους πέρα από το σύμπαν της συνειδητής ύπαρξης και της παραπλανητικής αναζήτησης στο τρισδιάστατο σώμα. Μαζί τους και εμείς, οι ακροατές. Εμείς που εμπιστευτήκαμε τους συγκεκριμένους μουσικούς ώστε οι συνθέσεις τους να είναι η επένδυση στη δικιά μας ...