Υπενθυμίζω ότι η θέση 50, είναι για Ελληνικά σχήματα μόνο. Ποντάρουμε στην Billie, οι συνάψεις μας κόντεψαν να γαλβανιστούν με την Caterina, η φωνή του Gira διαβρώνει το σκοτάδι και οι Big Thief είναι χρυσός...
46. U.F.O.F
– BIG THIEF
(4
AD)
Ήταν
η χρονιά τους φέτος. Παγκόσμια κριτική
αποδοχή, εντυπωσιακά σχόλια για τις
ζωντανές τους εμφανίσεις και δύο άλμπουμ
που για τον φολκ χώρο είναι θαυμαστά
και ξεχωριστά. Προτίμησα το συγκεκριμένο
γιατί μου αρέσει περισσότερο η παραγωγή
και η επιλογή των τραγουδιών. Δεν υπάρχει
η αμεσότητα του ''Two
Hands'' αλλά
εύκολα ξεπερνιέται από την αιθέρια
υπόσταση των τραγουδιών. Άκουσα τους
δίσκους τους περισσότερες φορές από
άλλες χρονιές και υποκλίνομαι στο
ταλέντο τους.Τα υπόλοιπα θα τα διαβάσετε
και αλλού....
47.Ecstatic
Computation
–
CATERINA BARBIERI
(Editions
Mego)
Τέταρτο
άλμπουμ για την Ιταλίδα μουσικό αναλογικής
και ψηφιακής ηλεκτρονικής μουσικής.
Το ''Fantas''
που ανοίγει το άλμπουμ δίνει το στίγμα
σε αυτούς που δεν την γνώριζαν τόσο
καιρό να ξεκινήσουν να συμπορεύονται
με το έργο της. Ο υπόλοιπος δίσκος είναι
μια εκστατική συνομιλία με τις συχνότητες
που κρατάνε το ενδιαφέρον του ακροατή
χωρίς σταματημό.
«
Η Caterina
Barbieri, Διερευνά
τις ψυχο-φυσικές επιδράσεις της επανάληψης
και των λειτουργιών που βασίζονται σε
μοτίβα στη μουσική, διερευνώντας το
πολυφωνικό και πολυρυθμικό δυναμικό
των αλληλουχιών για να αντλήσουν σοβαρές,
πολύπλοκες γεωμετρίες στο χρόνο και
στο χώρο.», αναφέρεται στην επίσημη
ιστοσελίδα της και αυτό ισχύει και στο
''Ecstatic
Computation''. Μακριά
από συναισθηματικές εμπλοκές, κυριαρχεί
η ομορφιά της φόρμας και των δομών. Οι
διενέξεις μεταξύ των σταθερών μοτίβων
και των κυματιστών αλληλουχιών. Επιπλέον
:
«
Το άλμπουμ περιστρέφεται γύρω από τη
δημιουργική χρήση σύνθετων τεχνικών
προσδιορισμού αλληλουχίας και λειτουργιών
βασισμένων σε πρότυπα για να εξερευνήσουν
τα αντικείμενα της ανθρώπινης αντίληψης
και των διαδικασιών μνήμης προκαλώντας
τελικά μια αίσθηση έκστασης και σκέψης.
Ο υπολογισμός μετατρέπεται από μια
τυπική, αυτόματη τεχνική γραφής σε μια
δημιουργική, ψυχεδελική πρακτική για
τη δημιουργία χρονικών ψευδαισθήσεων.
Μια κατάσταση έκστασης και απορίας για
το πού η αντίληψη του χρόνου παραμορφώνεται
και προκαλείται.»
Δεν
θέλω να παρέμβω περισσότερο από τη
στιγμή που επεξηγεί η ίδια η καλλιτέχνης
προς τα που κινείται η μουσική της. Αφήνω
τον εαυτό μου να περιπλανηθεί στις
συνθέσεις λαμβάνοντας τα παραπάνω υπόψη
και η ακρόαση αποδεικνύεται μια ξεχωριστή
εμπειρία για φέτος.
48.When
We Fall Asleep, Where Do We Go?-
BILLIE EILISH
(
Darkroom,
Interscope)
Το
πρώτο της άλμπουμ σάρωσε φέτος. Οι
συναυλίες είναι ένα ενεργειακό γεγονός,
είναι μόνο 18 χρονών, τα τραγούδια τα
γράφει μόνη της και ο αδελφός της είναι
συμπαραγωγός. Αν αποδεχθούμε ότι
προωθείται με τους γνωστούς μηχανισμούς
από τη στιγμή που πουλάει και η εικόνα
που προβάλλει είναι αυτή της ατίθασης
και «ανένταχτης», θα ήταν εύκολο να την
αγνοήσουμε σαν μια άλλη εφήμερη bimbo
της
Αμερικάνικης ποπ. Όμως επειδή δεν
πηγαίνει με τα πρότυπα των Taylor/Grande
και
με πείθει ότι είναι αυθεντική, έχει
νόημα κάθε προώθηση και τη χαιρετίζουμε
σαν ένα νέο αστέρι που θα παραμείνει.
Αν δε, ακούσουμε και προσεκτικά το άλμπουμ γιατί είναι αλήθεια ότι η εικόνα προηγείται πάντα, τότε θα ακούσουμε τραγούδια μελωδικά, ερμηνευμένα με ιδιόρρυθμο τρόπο που όμως εκφράζει την προσωπικότητα της μικρής καλλιτέχνιδας. Η παραγωγή επίσης δεν προκαλεί αλλά δίνει στα τραγούδια αυτά τον απαραίτητο αέρα και χρόνο να εκτιμηθούν σωστά. Πρόκειται για τραγούδια που λατρεύουν την Lana Del Ray και τη θεωρούν καθοδηγήτρια τους. Διαθέτουν ψυχή και χαρακτήρα, για την ακρίβεια είναι όλες οι μύχιες σκέψεις της όταν απομονώνεται στο δωμάτιο της και γεμίζουν έναν δίσκο που τον θεωρώ ότι θέτει ψηλά τον πήχη για την εμπορική ποπ φέτος. Ας ελπίσουμε ότι η Billie Eilish θα μεγαλώσει χωρίς να χάσει την επίγνωση του περιβάλλοντος της και ότι θα προχωρήσει με άξονα την ειλικρίνεια του άλμπουμ αυτού...
Αν δε, ακούσουμε και προσεκτικά το άλμπουμ γιατί είναι αλήθεια ότι η εικόνα προηγείται πάντα, τότε θα ακούσουμε τραγούδια μελωδικά, ερμηνευμένα με ιδιόρρυθμο τρόπο που όμως εκφράζει την προσωπικότητα της μικρής καλλιτέχνιδας. Η παραγωγή επίσης δεν προκαλεί αλλά δίνει στα τραγούδια αυτά τον απαραίτητο αέρα και χρόνο να εκτιμηθούν σωστά. Πρόκειται για τραγούδια που λατρεύουν την Lana Del Ray και τη θεωρούν καθοδηγήτρια τους. Διαθέτουν ψυχή και χαρακτήρα, για την ακρίβεια είναι όλες οι μύχιες σκέψεις της όταν απομονώνεται στο δωμάτιο της και γεμίζουν έναν δίσκο που τον θεωρώ ότι θέτει ψηλά τον πήχη για την εμπορική ποπ φέτος. Ας ελπίσουμε ότι η Billie Eilish θα μεγαλώσει χωρίς να χάσει την επίγνωση του περιβάλλοντος της και ότι θα προχωρήσει με άξονα την ειλικρίνεια του άλμπουμ αυτού...
49.Leaving Meaning - SWANS
(Young
God, Mute)
Η
φετινή επιστροφή των SWANS
με
έφερε σε αμηχανία. Τι νόημα έχει μια
ακόμα κατάθεση του σχήματος , έχοντας
στραγγίξει κάθε γωνία και εκδοχή του
τιτάνιου ηχητικού τους κόσμου, έχοντας
γράψει σκοτεινές λιτανείες για την
Κόλαση του καθένα από μας, έχοντας αφήσει
ανεξίτηλες συναυλιακές αναμνήσεις αυτή
τη δεκαετία;
Τι νόημα έχει να επανέρχεται με ένα επίσης διπλό άλμπουμ, με ανανεωμένη σύνθεση και ειδικές συμμετοχές;
«Αφήνοντας Το Νόημα» σε ελεύθερη μετάφραση του τίτλου του άλμπουμ και εισερχόμενος, με κάποια απροθυμία είναι αλήθεια, διαπιστώνω ότι η διαδικασία δεν είναι τόσο επίπονη τελικά. Τα τραγούδια, αργόσυρτα, γκρίζα αλλά χωρίς εκρήξεις κακοφωνίας και κορυφώσεις, με παρασύρουν σε ένα ακόμα αχανές τοπίο, όπου κυριαρχεί η γνώριμη βαριά ψαλμωδία του Gira, η μετα μπλούζ δυστοπία και σε δύο περιπτώσεις ( The Hanging Man, Sunfucker) ο παλιός υποβλητικός Φόβος του σχήματος.
Τι νόημα έχει να επανέρχεται με ένα επίσης διπλό άλμπουμ, με ανανεωμένη σύνθεση και ειδικές συμμετοχές;
«Αφήνοντας Το Νόημα» σε ελεύθερη μετάφραση του τίτλου του άλμπουμ και εισερχόμενος, με κάποια απροθυμία είναι αλήθεια, διαπιστώνω ότι η διαδικασία δεν είναι τόσο επίπονη τελικά. Τα τραγούδια, αργόσυρτα, γκρίζα αλλά χωρίς εκρήξεις κακοφωνίας και κορυφώσεις, με παρασύρουν σε ένα ακόμα αχανές τοπίο, όπου κυριαρχεί η γνώριμη βαριά ψαλμωδία του Gira, η μετα μπλούζ δυστοπία και σε δύο περιπτώσεις ( The Hanging Man, Sunfucker) ο παλιός υποβλητικός Φόβος του σχήματος.
Δεν
θα πω ότι ακόμα μου έχει φύγει η αμηχανία,
θα παραμείνω όμως στην ακαταμάχητη
πληρότητα και δυναμική των τραγουδιών, στον σκοτεινό
λυρισμό τους, στην θεατρική μεγαλοπρέπεια
τους και στο γενικότερο στιβαρό οικοδόμημα που τα υποστηρίζει. Ακόμα και τώρα έχουν τη δικιά τους μοναδική διάσταση. Σε μια εποχή, ολοένα δυσοίωνη και
περίεργη, και αυτό το έργο των SWANS
είναι
μια ολοκληρωμένη χαρτογράφηση μίας
ακόμα σκοτεινής ψυχικής ενδοχώρας,
απαραίτητης στον κάθε ένα που θα
αποφασίσει να την διασχίσει....
50.Data
Fragments
– DATA FRAGMENTS
(Geheimnis)
«
Κλασσικός darkvave ήχος
με μπάσο που δονείται σε σταθερό, γρήγορο,
συναισθηματικό παλμό με ψυχικό dna των
καλύτερων αναμνήσεων των '80'ς ( JOY
DIVISION, BAUHAUS, THE CURE, SISTERS OF MERCY κλπ),
ξέρετε ήδη πως ηχεί. Οι κιθάρες ενεργοποιούν
την ψυχική τρικυμία που όλοι δαμάζουμε
ή δεν δαμάζουμε όταν τα μποφόρ είναι
πολλά και που ηχητικά ακούγεται όπως
όλα τα σχήματα που αγαπούσαμε στα '80'ς.
Προσθέτουμε τα αναλογικά συνθ που έχουν
υποστηρικτικό ρόλο μεν αλλά έτσι και
τους δοθεί χώρος και αέρας τότε θα
χρωματίσουν τις συνθέσεις με τα δικά
τους ονειρικά χρώματα. Και η ερμηνεία
που είναι τόσο κλισέ βαθύφωνη αλλά που
αξιοποιεί την ενέργεια των οργάνων και
ενεργοποιεί την συναισθηματική φλόγα
που τελικά κάνει το πρώτο άλμπουμ
των DATA
FRAGMENTS ένα
εξαιρετικό ντεμπούτο
»
Πέρυσι
είχαμε την περίπτωση των WHISPERING
SONS που
κατόρθωσαν να βάλουν ένα τεράστιο ψυχικό
απόθεμα σαν συνδημιουργό και να φτιάξουν
ένα ονειρικό darkwave
άλμπουμ
τόσο ρομαντικό αλλά και τόσο έγκυρο.
Φέτος το Αθηναϊκό σχήμα των DATA
FRAGMENTS δημιούργησε
το δικό του προσωπικό darkwave
θαύμα.
Δεν είναι απαραίτητο να αρέσει σε όλους. Σε αυτούς όμως που θα πιάσουν τις
συναισθηματικές δονήσεις αλλά και την
ψυχή και σώμα αφοσίωση του σχήματος
στο υλικό του άλμπουμ, ήδη το κρατούν
σε ειδικό μέρος. Το Σπίτι Με Τα Παράξενα
προσθέτει άλλο ένα κειμήλιο συγκίνησης
στη συλλογή του...
Σχόλια