Volume Massimo_The 2019 annual report_Albums_36-40

Οι MAQUINAS είναι το τελευταίο όνομα από τη Βραζιλία που θα συναντήσετε στη φετινή λίστα όπως και ο SKAUSS η τελευταία είσοδος από Ελληνικό σχήμα ή καλλιτέχνη, αλλά όχι ο μοναδικός με δύο άλμπουμ. 
Αναλογικά ηλεκτρονικά έχουμε και πάνω αλλά όχι όπως το ορόσημο του PYE CORNER AUDIO. Επίσης οι BLACK MIDI είναι ένα από τα πολλά Βρετανικά σχήματα με ντεμπούτο άλμπουμ που παρουσιάζονται στη λίστα. Όσο για την Sudan Archives χαίρομαι πολύ που είναι εδώ μέσα και ας κυκλοφόρησε μόλις πρόσφατα το πρώτο της άλμπουμ. Η μόνη κατεύθυνση της εμπορικής soul που μετρά για το ιστολόγιο αυτή τη στιγμή......

36.O Cão De Toda Noite - MAQUINAS 

        (Mercúrio Música)

«Η ομορφιά του άλμπουμ έγκειται στο γεγονός ότι χαρακτηρίζεται από την ανάδειξη της αφοσίωσης, της αγνότητας, του δεσίματος, της κοινωνικοπολιτικής ευαισθησίας και του ενθουσιασμού των μουσικών που δημιούργησαν αυτό το μικρό Βραζιλιάνικο μουσικό θαύμα. Κάθε μία από τις οκτώ συνθέσεις του άλμπουμ διαθέτει χαρακτήρα και απόλυτο συγχρονισμό με την μελαγχολία της ζωής στον 21ο αιώνα.
Το σχήμα αναφέρει σχετικά:
« Ενώ στην προηγούμενη δισκογραφική δουλειά, Lado Turvo, ο Lugares Inquietos (Cloudy Side, Unquiet Places) (2016), η μπάντα ήθελε να μας δείξει μια πιο ενδοσκοπική και μελαγχολική πλευρά, κοιτάζοντας την κόλαση που συμβαίνει στο κεφάλι κάθε ατόμου, στο O Cão de Toda Noite αυτή η αντίληψη της μελαγχολίας επεκτείνεται και αντιμετωπίζεται ως κοινωνικό σύμπτωμα και υπάρχει επειδή υπάρχει το συμφέρον των ομάδων στην κοινωνία να την παράγουν και να το διαχειρίζονται. Υπάρχει επειδή υπάρχει ενδιαφέρον να γίνει η κοινωνία άρρωστη και αδρανής. Υπάρχει επειδή υπάρχει ενδιαφέρον να πιστέψουμε το ψέμα ότι έχουμε φτάσει στην κορυφή του ανθρώπινου πολιτισμού και, αν και δεν είναι τέλειο, είναι η καλύτερη επιλογή που έχουμε και οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική λύση θα μας οδηγήσει στο χάος.
Χωρίς να διαφαίνεται ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Στο πλαίσιο αυτό γράφτηκε και ηχογραφήθηκε το O Cão de Toda Noite.» »

37.Hollow Earth - PYE CORNER AUDIO

    (Ghost Box)

Το φετινό άλμπουμ του PYE CORNER AUDIO γ.ω.κ. Martin Jenkins, είναι η συνέχεια του προηγούμενου μεγάλου του δίσκο ''Stasis'' ( no.86 για το 2016 ) και όπως αναφέρεται στο δελτίο τύπου:

«Είναι σχεδιασμένο ως συνέχεια του Stasis του 2016. Εκεί όπου το ''Stasis'' έπαιζε με τις έννοιες της εξωτερικής κοσμικής εξερεύνησης και της ιδέας της αναστολής της κινούμενης εικόνας και του ύπνου, το «Hollow Earth» παίρνει ως υπόβαθρο την υπόγεια εξερεύνηση και τις βυθιζόμενες ψυχολογίες. »

« Βασίζεται στην ηλεκτρονική σχολή του Βερολίνου (των '70'ς), στους εφιάλτες της Νέας Εποχής και στα φαντάσματα της ευφορίας της δεκαετίας του '90, για να επικαλεστεί εικόνες απέραντων, χώρων που προκαλούν δέος και κλειστοφοβικών θαλάμων. Διατηρεί μια ατμόσφαιρα θαύματος και περιπέτειας σε όλη του τη διάρκεια, και όπως το Stasis, λειτουργεί εξίσου σαν ηχητική υπόκρουση τόσο για σωματική όσο και για ψυχική εξερεύνηση.»

Η αλήθεια είναι ότι με καλύπτει πλήρως το δελτίου τύπου και θα ήθελα απλά να προσθέσω θεωρώ το ''Hollow Earth'' σαν την κορυφαία ηχογράφηση του σπουδαίου αυτού εξερευνητή του Αναλογικού ηλεκτρονικού αντίκοσμου. 

Περισσότερο από το ''Stasis'' και οπωσδήποτε επίπεδα πιο πάνω από τις πρώτες του ηχογραφήσεις, το άλμπουμ είναι ένα απολαυστικό ηχητικό έργο που θα έπρεπε να είναι άλμπουμ αναφοράς για κάθε αντίστοιχη προσπάθεια από δω και πέρα. Δεν θα συναντήσετε κανένα ανάλογο άλμπουμ στη φετινή λίστα ( οι MOON WIRING CLUB δεν πιάνονται) που θα σας βυθίσει σε τέτοιους μαγικούς ηχότοπους σε σημείο να μην θέλετε να βγείτε από κει.

38.Athena - SUDAN ARCHIVES

    (Stones Throw)

Brittney Denise Park ονομάζεται, την φώναζαν Sudan πολλά χρόνια και η μουσική της πορεία ξεκινά όταν μικρή ξεκίνησε να μαθαίνει να παίζει βιολί εξ' ακοής στην Εκκλησία. Ύστερα εξελίσσεται σαν μέλος ενός ποπ σχήματος με τη δίδυμη αδελφή της το οποίο παρατάει γιατί έχανε πρόβες και έμενε ως αργά έξω. Στα 19 ξεκίνησε να σπουδάζει, εργαζόταν σε δύο δουλειές αλλά στον ελεύθερο χρόνο της κατάφερνε να ασχολείται με τη μουσική πειραματιζόμενη με λούπες και διάφορους ήχους κυκλοφορώντας το υλικό σαν Sudan Moon προετοιμάζοντας το δρόμο για τον τωρινό της ήχο. Μετά ανακάλυψε τη μουσική εθνικολογία και έμαθε να συμπεριλαμβάνει το βιολί στους ρυθμούς της έχοντας σαν πρότυπο Καμερουνέζα μουσικό Francis Bebey. Εμβάθυνε περισσότερο τις γνώσεις της και επόμενο ήταν να αλλάξει το καλλιτεχνικό της σε Sudan Archives.

Στη συνέχεια υπέγραψε στη Stones Throw records και μετά από δύο πολύ όμορφα e.p. μας παρουσίασε φέτος το ''Athena''.

« Those EPs, λέει η Sudan, were "like a haiku of what the album is". Athena is "more in your face, more confrontational – and that's also how I've grown as an artist. I used to be a hermit who would make beats in her bedroom, but now I'm working with other writers, producers and instrumentalists, I've learned how to communicate. It feels like I'm almost back in church."

Ο δίσκος περιλαμβάνει μερικά από τα πιο συγκροτημένα, ανοικτά σε επιδράσεις και κατευθύνσεις soul τραγούδια που δεν έχουν καμία ουσιαστική σχέση με την top40 γλίτσα αλλά είναι εμπνευσμένα, περισσότερο πνευματικά και χαρίζουν πολλές ευχάριστες ακροάσεις. Μαζί με την Kadhja Bonet δημιουργούν έναν αρκετά δυνατό αντιπερισπασμό πνευματικότητας και μουσικής ευφυΐας στην υλιστική corporate soul της εποχής. Βάζω τα λεφτά μου στην ανοδική της καλλιτεχνική της πορεία την επόμενη δεκαετία. Άσχετα από αυτό , το ''Athena'' είναι ένα από τα πιο όμορφα ντεμπούτα που μας ήρθε από τις Η.Π.Α. φέτος.

39.Schlangenheim - BLACK MIDI

    (Rough Trade)

Έκανε τη μεγαλύτερη αίσθηση από οποιοδήποτε νέο Βρετανικό σχήμα σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο ήχος τους είναι ένα συνονθύλευμα atonal, rock, jazz, funk, new wave, σουρεαλισμού, κυνισμού, μονομανίας και άλλων χαρακτηριστικών που συνθέτουν την μουσική εικόνα ενός σχήματος που δεν ηχογραφεί τραγούδια για να αρέσουν, δεν ψάχνει για κάτι συγκεκριμένο αλλά αγαπάει την περιπέτεια. 

Θα μπορούσαν να ηχογραφούν μονίμως τζαμαρίσματα και να έχουν ισχύ αλλά στο πρώτο τους άλμπουμ συγκεντρώνουν όλη την ηχητική τους πορεία και αποκαλύπτουν ότι προέρχονται από τη χώρα του fish and chips αλλά η ζούγκλα έχει τα καλύτερα ξέφωτα για να παίζουν αλλά και να ξε-τσικνίσουν από τις «μυρωδιές της χώρας τους». 

Διαβάζουν ανάποδα τους TALKING HEADS και τους THE FALL, τους αρέσει το οργανωμένο χάος της jazz αλλά δεν θέλουν να φύγουν από την παιδική χαρά και τη μυρωδιά των Εγγλέζικων pub ακόμα. 

Είναι ένα εκκεντρικό και συναρπαστικό ντεμπούτο που δείχνει τις παιδικές ασθένειες ενός γκρουπ που χρειάζεται άμεσα να περάσει στο επόμενο επίπεδο αλλά παραμένει μια δυνατή ηχητική εμπειρία και υπενθυμίζει ότι οι τράπουλες πρέπει να ξαναμοιράζονται και οι δομές να αναθεωρούνται.....

40. a.Whoami / b. Sagittarius A*  - SKAUSS 

        (self release)

«Τα δέκα τραγούδια που επιλέχτηκαν λοιπόν και απαρτίζουν το άλμπουμ είναι τοποθετημένα με σειρά που φαίνεται να διηγούνται μια υπαρξιακή ιστορία ή αναπτύσσουν την ηλεκτρονική παλέτα του καλλιτέχνη, από καθαρή και ευδιάκριτη ποπ μέχρι οι ρυθμοί και τα συνθ να αναλάβουν να προωθήσουν τις μελωδίες σε ένα ρομαντικότερο sci-fi περιβάλλον όπως περίπου κάνουν στις αγαπημένες στιγμές οι M83. Δεν πρόκειται για αντιγραφή βεβαίως, πρόκειται για μια ακόμα άποψη περί ηλεκτρονικής ποπ που διαφυλάσσει τις ισορροπίες μεταξύ μελωδίας και ρυθμού προς όφελος του Ονείρου και του Συναισθήματος που πηγάζουν από το συνθέτη. Ορισμένα τραγούδια έχουν κοινωνικοπολιτικά μηνύματα και ολοκληρώνουν το άλμπουμ που βάζει για τα καλά τον συνθέτη στο ηλεκτρονικό multiverse της παγκόσμιας ποπ. Πρόκειται για ντεμπούτο που δεν δείχνει τεχνικές αδυναμίες, είναι άρτιο από πλευράς παραγωγής και ηχητικού αποτελέσματος. Η αισθητική του περιλαμβάνει εκλεκτικές αναφορές από τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, σχηματίζοντας τον προσωπικό ποπ ονειροβρόγχο του καλλιτέχνη. Το άλμπουμ δεν είναι η καταγραφή του ταξιδιού, ακούγεται κατασταλαγμένο και ολοκληρωμένο στο μεγαλύτερο μέρος του.»

«Η μουσική ήταν γραμμένη από τον SKAUSS φυσικά. Με παλιούς όρους θα λέγαμε ότι πρόκειται για μουσική ambient, με ισχυρές αναφορές στον άγιο Βαγγέλη Παπαθανασίου, στο Ιερό ηλεκτρονικό Kraut rock των '70'ς και το όραμα του Carl Sagan για τον Κόσμο. Συμπυκνωμένη μουσική αίσθηση από τις αγαπημένες μας ταινίες ε.φ. σε ένα πρωτότυπο υποβλητικό έργο Κοσμικής Ομορφιάς.
Η μουσική ακουγόταν σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού και είχε την απαιτούμενη Γαλαξιακή ηρεμία αλλά και τις διακυμάνσεις συνθετικής ακτινοβολίας ώστε να προσπελάσει εύκολα και ομαλά τα όρια της Ηλιόσφαιρας σε άγνωστες ως τότε περιοχές. Περνώντας ανάμεσα από τα αστέρια του Μ71 και το υπέροχο διπλό αστρικό σύστημα του Μ2-9, η μουσική έδινε «κίνηση» στα άστρα και στα Κοσμικά φτερά του M2-9 ( δεν ονομάστηκε τυχαία ''Πεταλούδα του Μινκόβσκι''), προκαλώντας μας να βγούμε έξω και να περιπλανηθούμε σε αυτούς.
Και τι επική βουτιά ήταν αυτή όταν η μουσική μας υπέβαλε στην τελική ώθηση, περνώντας μέσα από την Πύλη! Είδα το ολόγραμμα του Philip Glass να μας αποχαιρετά από τη διάσταση εκείνη και ένα νέο κύμα κοσμικού οξυγόνου να μας περιμένει από την άλλη μεριά. Ο συνθέτης είχε φαίνεται επιχειρήσει και στο παρελθόν αυτό το ταξίδι; Είχε μάλιστα προβλέψει και την αντίστροφη κίνηση επιστροφής , με τη μουσική του.
Το ταξίδι ήταν άνετο λοιπόν με αυτή τη μουσική υπόκρουση.»

Θα ήταν πιο δίκαιο να είχαμε δύο ξεχωριστές θέσεις για αυτά τα δύο έργα. Όμως το '' Sagittarius A Star'' παρέμεινε ένα καλά κρυμμένο μυστικό που μόνο στο ιστολόγιο μας θα βρείτε να ακούσετε και δεν κυκλοφόρησε ευρέως, παραμένει όμως μια ξεχωριστή στιγμή για τη μουσική του 2019 που μας άρεσε. Οπότε αναγκαστικά θα μπει δίπλα στο πρώτο επίσημο άλμπουμ του καλλιτέχνη. Και οι δύο κυκλοφορίες του φέτος μας πρόσφεραν αρκετές συγκινήσεις και είναι άδικο που παραμένουν πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει, κάθε άλλο μάλιστα να το τοποθετήσουμε στη θέση αυτή και να παραμείνει όσο είναι ζωντανό το blogger για τους περαστικούς που ψάχνουν. Πέρα από τους μελοδραματισμούς παραμένουν δύο κορυφαίες στιγμές της ελληνικής μουσικής παραγωγής. Προσανατολισμένες σε φρέσκους ποπ δρόμους η μία και στη μεγάλη μουσική της έσω και έξω διαφυγής ή περιπέτειας η άλλη και επιπλέον εξαιρετικό γούστο.