Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Music that mattered_The 2020 Annual report_Phase 1_120 Albums_ 26-30

 


26.  Renegade BreakdownMARIE DAVIDSON & L'ŒIL NU (NinjaTune)

Η γενναία απόφαση για στροφή στον ήχο της τελικά είχε απόλυτη επιτυχία. Μου πήρε λίγες ακροάσεις για να εγκλιματιστώ στις νέες ποπ περιπέτειες της Marie Davidson αλλά τελικά άξιζε τον κόπο. Έχουν προφανώς δουλέψει πάρα πολύ πάνω σε αυτό το άλμπουμ και αυτό βγαίνει από την δυναμική, καθαρή και ογκώδη ποπ παραγωγή. Θα περίμενε κανείς ότι η στροφή αυτή θα είχε πολλά ατοπήματα αλλά το τελευταίο σόλο άλμπουμ της Marie Davidson, έκρυβε κάποιες λοξές ματιές σε αυτό που ακούμε στο ''Renegade Breakdown'' αλλά κανείς δεν το κατάλαβε. Τώρα όμως  οι επιρροές από το Γαλλικό τραγούδι, τις ροκ μπαλάντες, το funk και την electro αλλά και κάποια μικρά μαθήματα από τους πρόσφατους M83, ξεκίνησαν να διαμορφώνουν τον νέο ήχο τόσο της Marie Davidosn όσο και των υπόλοιπων δύο που απαρτίζουν την μπάντα ( του συζύγου Pierre Guerineau  και του Asaël R. Robitaille). 

Σαν πρώτη προσπάθεια εννοείται ότι ακόμα δεν έχει παγιωθεί ακόμα η ηχητική αλλαγή. Ωστόσο το άλμπουμ ακούγεται με ευχαρίστηση και σίγουρα δεν προδίδει την εμπιστοσύνη μας στις ικανότητες της ομάδας αυτής.


27.  Bedroom – bdrmm (Sonic Cathedral recordings)

Shoegaze, Goth, Dark Wave,
παραμορφωμένα ηχοστρώματα/στρατόσφαιρα για τις μελωδίες που σαν οξυγόνο δημιουργούν την ατμόσφαιρα του πλανήτη και οτιδήποτε φέρνει είτε τις χλωμές χειμωνιάτικες '60΄ς ακτίνες του Ήλιου, ή το περόνιασμα της βροχής καθώς το γκρι του '80'ς Φθινοπωρινού απογεύματος υποδεχτεί το αβέβαιο σκοτάδι στο πέρασμα από τον 20ο στον 21ο αιώνα είναι δημιουργεί έναν πολύ αγαπημένο πλανήτη και τόπο γέννησης για πάμπολλες μπάντες που αγαπάμε τα τελευταία 30 χρόνια.

Σαν ένας ακροατής που έζησε, προώθησε και αγάπησε αυτά τα στοιχεία του ηχητικού πλανήτη shoegaze , το ντεμπούτο των Εγγλέζων BDRMM είναι ένα καλοδεχούμενο πισωγύρισμα αλλά με την απαιτούμενη συναισθηματική γνησιότητα των σπουδαίων άλμπουμ με τέτοια καταγωγή.

Χωρίς να το έχω ακούσει όταν πρωτοκυκλοφόρησε τους καλοκαιρινούς μήνες, βρίσκω ότι, τυχαία, έπραξα σωστά, καθώς το ''Bedroom'' έχει περισσότερη επίδραση επάνω μου τώρα τελευταία στον σκοτεινό τελευταίο γύρο του 2020. Τα τραγούδια του μου είναι στις γνωστές συχνότητες θαλπωρής, με τις κιθάρες στις οικείες τονικότητες και παραμορφώσεις, τα φωνητικά να συναγωνίζονται τα σύννεφα σε ελαφρότητα και τις μελωδίες να μπαίνουν κατ'ευθείαν στην καρδιά. Οι συγκρίσεις με τις καλές μέρες των DIIV είναι αναμενόμενες καθώς κινούνται στο ίδιο νοσταλγικό μήκος, όμως λίγη σημασία έχει.

Ανήκει πλέον στο πάνθεον ανάλογων άλμπουμ του είδους που πλέον δεν έχει τη λάμψη που είχε την προηγούμενη δεκαετία αλλά επειδή ακριβώς κυκλοφορούν τέτοια άλμπουμ, ο πλανήτης είναι βιώσιμος και ακόμα λειτουργεί σαν δικλείδα ασφαλείας για ακροατές σαν και του λόγου μου.


28. No Signal – ION (Self Released)

'' All in all, new scenery composed,

Arrested from my senses on empty streets
Moments that cannot be defined,
But still remembered,
Like the face of this ghost city, early, one beautiful spring morning.

The movement of disenchantment,
Without any mystery, feeding,
Into the realm of happiness and freedom
Like the permanent development of productive force
Expanding into mass production of unused consumer goods.

From this mere handful of isolation memories
Joined together by invisible keys
In an almost limitless number of combinations
Come the hundreds of thousand grey pixels,
Compounds discovered in the nature of digital light
Or manufactured, once again, in the chemical laboratory of the mind. ''

GP, Athens May 2020

Η φετινή συνεισφορά του ION, είναι ένα άλμπουμ που περιγράφτηκε καλύτερα στο παραπάνω σημείωμα που έχει ανεβάσει ο Γιάννης Παπαϊωάννου στο bandcamp του για αυτό.

Από την άλλη πρόκειται για ένα πάρα πολύ ευχάριστο χορευτικό άλμπουμ στο ευγενικό, λείο ηλεκτρονικό μοτίβο της μουσικής του σαν ΙΟΝ.

Οκτώ πλανήτες και το Άλσος Παγκρατίου συνεισφέρουν σαν ένα πλαίσιο για τις γενναιόδωρες ηλεκτρονικές περιπτύξεις που απολαμβάνουμε σε ένα από τα καλύτερα του άλμπουμ. Ωστόσο χωρίς να έχει διαστημική κατάληξη, λειτουργεί καλύτερα και ευεργετικότερα σαν ρυθμικό αποσυμφορητικό για τους ανθρώπους των πόλεων.


Οι συνθέσεις δεν βιάζονται να ολοκληρωθούν και αυτό σημαίνει έξτρα ρυθμική διαφυγή, έξτρα απόσπαση του νου από την διογκούμενη αστική δυσφορία, περισσότερο «έξω» από την απομόνωση λόγω καραντίνας ή καλύτερα, ένα πολύ ωραίο ηχητικό ταξίδι που απολαμβάνει κανείς στην καραντίνα, στη θαλπωρή του σπιτιού του.

Θα το απολάμβανα ακόμα και αν οι συνθήκες απαιτούσαν λιγότερο εγκλεισμό αλλά φέτος έχει ιδιαίτερα θετική επίδραση όπως θεωρητικά θα έπρεπε σε κάθε ακροατή και φίλο του ήχου ION. Είτε απολαμβάνει να ζει στο σπίτι του είτε όχι.



29.  Modern Bliss ROZA TERENZI (Planet Euphorique)

Ονομάζεται
Katie Campbell, μεγάλωσε πηγαίνοντας σε υπαίθρια πάρτυ (bush doofs) στο Perth της Αυστραλίας, ήταν ράπερ στα 9 υπό το όνομα KayTee ενώ πριν γίνει η Roza Terenzi έκανε παραγωγή και έπαιζε ζωντανά τριγύρω από το Perth σαν Catlips. O πατέρας της Murray Cambell είναι στο ρεγκε/dub σ΄χημα των Beatworld από το 1998.

Μετά από μερικά e.p. φέτος κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ ''Modern Bliss'' και ακούγεται από την πρώτη ακρόαση η τάση για '90'ς ήχους. Breaks, House, Electro, Techno και πολλές Trance γεύσεις, Psytrance, ακόμα και dub και Jungle..

Χορευτική μουσική όχι απαραίτητα για τις πίστες, εξηγεί η Roza Terenzi σχετικά με τις συνθέσεις του άλμπουμ, εννοώντας ότι δεν απευθύνονται μόνο στο σώμα. Η αγαλλίαση είναι ακριβώς στο ίδιο επίπεδο με τις κλασικές παραγωγές ηλεκτρονικής μουσικής που ακούγαμε στα '90'ς.

Μέσα από εννέα συνθέσεις που σε σηκώνουν από την καρέκλα και εν μέσω πανδημίας θέλεις να βάλεις λάμπες μαύρου φωτός στο σαλόνι, να τερματίσεις την ένταση και να προβάλλεις βίντεο με φράκταλ ενώ στο ταβάνι θα υπάρχει μόνιμη προβολή του πλανητικού μας συστήματος. Ένα δικό μας «bush doof» λίγο μίζερο βέβαια αλλά με τη μουσική του ''Modern Bliss'' θα είναι μια ανακουφιστική εμπειρία.



30.  SufferingJEREMIAH MEEECE (Self Released)

''FKA Jeremiah Chrome of $&M, The-Drum, JODY, VALIS and Clique Talk.

Producer/Singer/Songwriter/Sound Designer/Music Nerd''.

Δεν μου λένε και πολλά τα παραπάνω, αλλά σίγουρα το ''Suffering'' το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ του μουσικού από το Σικάγο ήταν μια έκπληξη. Σαν να προήλθε από το πουθενά, έτοιμο ωστόσο, με πολύ καλά τραγούδια, που έχουν φιλτράρει για τα καλά σόουλ, τριπ χοπ, ηλέκτρο και νιου γουέηβ επιρροές σε ένα προσωπικό ηχητικό στίγμα που ηχεί φρέσκο στα αυτιά μου.

Το άλμπουμ δημιουργήθηκε στην πραγματικότητα της καραντίνας και είναι μια ειλικρινή αλλά και στυλάτη κατάθεση για την οποία δεν χρειάζεται να περιγράψουμε άλλο από τη στιγμή που περιγράφονται καλύτερα στην ακρόαση του.



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom