Η επόμενη επτάδα διακρίνεται για τον αέρα ανανέωσης σε ήδη κορεσμένα είδη, περιλαμβάνει δίσκους για ακουστική απόλαυση και εμπειρία καθώς και ποπ που είναι όμορφη και αφοπλιστική.
21. Labyrinthitis – DESTROYER [Merge]
Βρίσκεται συνέχεια στις λίστες μας ο Dan Bejar και η εκλεκτή παρέα του. Η ‘’Λαβυρινθίτιδα’’ είναι ακόμα ένα άλμπουμ καλού ποπ γούστου, εκκεντρικού crooning και σαλονάτου new wave. Έχει πάνω από 25 χρόνια στη δισκογραφία και φαίνεται να έχει άλλα τόσα πριν φθαρεί. Το φετινό του άλμπουμ του έχει κατά μέσο όρο περισσότερες εξαιρετικές στιγμές από τα τρία τελευταία αλλά και ροή που συχνά κάνει το αυτί να εκπλήσσεται ευχάριστα καθώς το οικείο στυλ διαφοροποιείται σε τρία τουλάχιστον τραγούδια. Το γενικότερο κλίμα κινείται σε ένα μεταλλαγμένο απόλυτα διακριτό και χαρακτηριστικό fusion από ποπ/new wave/funk ‘80’ς και ‘70’ς καταγωγής. Όπως και με το ‘’Kaputt’’ στις αρχές των ’10 έτσι και με το ‘’Labyrinthitis’’ το 22 η εκκίνηση των DESTROYER ανά δεκαετία είναι αρκετά δυνατή και ελπίζουμε να παραμείνει έτσι.
22. Tableau – THE ORIELLES [Heavenly_PIAS]
Είναι το τρίτο στούντιο άλμπουμ τους και το άλμα προόδου είναι εμφανές από τα προηγούμενα δύο. Από το ‘’Disco Volador’’ φαινόταν ότι ο ήχος τους θα γινόταν περισσότερο ανήσυχος και «ανοικτός». Το σχήμα δεν μένει στο πλαίσιο που το γέννησε αλλά εξερεύνησε κάθε γωνία του ηχητικού του σύμπαντος, αδιαφόρησε για το αν θα υπήρχε ενιαία ή κατανοητή δομή στα τραγούδια του και προτίμησε κάθε σύνθεση του ‘’Tableaux’’, ανεξαρτήτου διαρκείας, να είναι μια ηχητική πολυχρωματική εμπειρία. Κρατώντας στοιχεία από την παραδοσιακή τραγουδοποιία και εφαρμόζοντας ψυχεδελικές τακτικές και αυτοσχεδιασμούς, δημιούργησε ένα άλμπουμ που κάθε ακρόαση του είναι «βύθισμα» σε μία ηχητική θάλασσα θερμή και ασφαλής. Τα τραγούδια διακρίνονται για την ήρεμη ανάπτυξη ή ακόμα και από παρεκκλίσεις ασυνήθιστες για το είδος αλλά με τελικό σκοπό να πετύχουν ένα ενδιαφέρον άλμπουμ από την αρχή μέχρι το τέλος. Πέτυχαν ωστόσο κάτι ακόμα καλύτερο. Να φέρουν την indie rock σε νέες προκλήσεις και νέα όρια. Επίσης να δώσουν ένα στίγμα γλυκιάς ευφορίας λίγο πριν την ονειρική κατάσταση.
23. Two Ribbons – LET’S EAT GRANDMA [Transgressive]
Αυτό το τρίτο άλμπουμ των LET’S EAT GRANDMA ακούγεται σαν το πιο άψογο και πιο ισορροπημένο ποπ άλμπουμ της χρονιάς. Χωρίς τις καινοτομίες και τις παραμορφώσεις της συγγενικής hyperpop αδελφότητας αλλά με εμφανές το ταλέντο της σύνθεσης, τα δύο κορίτσια εξιστορούν τη ζωή τους τα τελευταία , δύσκολα χρόνια λόγω απομόνωσης γράφοντας φωτεινά, ξεκάθαρα τραγούδια που αγγίζει την ηλεκτρονική ποπ αλλά ακούγονται και κάποιες φολκ επιρροές. Ωστόσο το πνεύμα είναι νεανικό, ζωντανό, εύθραυστο, χαρουμενο/λυπημένο και χωρίς να φτάνουν το προηγούμενο άλμπουμ δημιούργησαν έναν ακόμα λόγο για να με κάνουν περήφανο. Διακρίνω βέβαια μία τάση μετάβασης αλλά θα είναι για καλό, πιστέψτε με.
24. a.Omnium Gatherum/ b.Ice, Death, Planets, Lungs, Mushrooms And Lava/c. Changes – KING GIZZARD & THE LIZARD WIZARD [Self Released]
Ένα άλμπουμ με εκδοχές τραγουδιών από το περσυνό τους άλμπουμ, 2 άλμπουμ που είναι περισσότερο αυτοσχεδιαστικά και ελεύθερα, ένα «κολασμένο» e.p. συνεργασία και τρία άλμπουμ με τη συμβατική έννοια του όρου. Μας γονάτισαν και φέτος οι υπερπαραγωγικοί Αυστραλοί. Τα τρία άλμπουμ τους που επιλέξαμε είναι ένας θαυμαστός κόσμος, ποικίλος, περιπετειώδης, ανοιχτόμυαλος και διασκεδαστικός. ‘Ένα ανοιχτό Σύμπαν που επικοινωνεί και παίζει με άλλους πλανήτες μουσικής. Ουσιαστικά οι KGATLW παίζουν. Ζουν για αυτό και επιπλέον το τελικό αποτέλεσμα είναι αρκετά ψυχαγωγικό, φιλόξενο και κάθε ακροατής που σέβεται τον εαυτό του κάνει τακτικά ταξίδια σε αυτούς. Έχω προγραμματισμένες πτήσεις και έκτακτα δρομολόγια προς τα εκεί άρα καταλαβαίνετε ότι μέχρι να ολοκληρωθεί και να απορροφηθεί όλη η εμπειρία θα περάσουν χρόνια. Η απλόχερη μουσική προσφορά του σχήματος είναι ευεργετική τέτοιες εποχές.
25. Painless – NILÜFER YANYA [ATO]
Το δεύτερο άλμπουμ της Nilüfer Yanya, ''PAINLESS'' βρίσκει τη Λονδρέζα τραγουδίστρια/τραγουδοποιό να έχει αναπτύξει ένα ιδιαίτερο στυλ που δεν μπορεί να προσδιοριστεί με μία μόνο λέξη. Τα τραγούδια της χαρακτηρίζονται από την ξεχωριστή εύθραυστη αλλά ταυτόχρονα σταθερή χροιά της φωνής της και την αέρινη αίσθηση της κιθάρας. Επιρροές υπάρχουν από παντού αλλά όλα αποκρυσταλλώνονται σε ένα γοητευτικό στυλ τραγουδιού που συναρπάζει με τις εναλλαγές και τα ηχητικά ξεσπάσματα πάντα χωρίς μεγάλες εντάσεις και με την φωνή της να ελέγχει όλο τον ηχητικό περίγυρο. Φαινόταν από το ‘’Miss Universe’’ αλλά δεν περιμέναμε τέτοια εξέλιξη. Από τους δίσκους που ακούγονται σαν να μην υπάρχει κάτι ανάλογο στον πλανήτη αυτή τη στιγμή που μπορεί να προκαλέσει ευχάριστες αντιδράσεις χωρίς να μπορεί να κατανοηθεί πλήρως η γλυκιά αναστάτωση που προκαλεί.
Σχόλια