Δύο αγαπημένα σχήματα από τα παλιά, ένας ακόμα συναισθηματικός δυναμίτης με διασκευές, έπος με ακουστικές και κλασσική ορχήστρα και ένα «μοναχικό» παράξενο άλμπουμ που υιοθετούμε χωρίς περαιτέρω διαδικασίες.
41. Optical Delusion – ORBITAL (London_Orbital Recordings)
Ήταν, ξαναήταν
πριν από 11 χρόνια που επέστρεψαν και θα είναι σημαντικοί για μας ύστερα από
αυτό το επικό άλμπουμ που κυκλοφόρησαν φέτος σε τρείς εκδόσεις που δεν
προσφέρουν τίποτα παραπάνω ηχητικά, έχουν όμως ακυκλοφόρητα που θα έπρεπε να
υπήρχαν στην αρχική έκδοση και πανέμορφα remix που επεκτείνουν την απόλαυση στο μέγιστο. Οι φετινές φαντασμαγορικές
ηλεκτρονικές λιτανείες των techno μεγιστάνων είναι
ανελέητα εκστατικές και συγχωρήστε μου τον ενθουσιασμό αλλά αν ο κόσμος ήταν
σαν το ‘’Optical Delusion’’ θα ήμουν ευτυχισμένος. Αυτά και σταματώ κάθε σχόλιο. Ανεβάζω
ένταση και ακολουθήστε με στην πίστα…
42. In Between Thoughts..A New World – RODRIGO Y GABRIELA
(ATO/Rubyworks)
Αυτός είναι ο έβδομος και ο πιο
φιλόδοξος δίσκος των δύο πρώην αγαπημένων αλλά πλέον πολύ καλών φίλων και
συνεργατών. Από το πρώτο λεπτό οι ταχύτητες είναι μεγάλες, οι ενορχηστρώσεις
επικές καθώς τις δύο ακουστικές κιθάρες της πλαισιώνει ορχήστρα κλασσικής
μουσικής και το δέος παραμένει μέχρι το τέλος. Ακόμα και οι εξοικειωμένοι με
τον ήχο του ντουέτου σίγουρα θα βρουν εδώ μια αισθητική κορύφωση, μία
τρισδιάστατη εκδοχή που είναι ακαταμάχητη και αρκετά ευχάριστη. Μακριά από γραφικότητες
ο δίσκος περιλαμβάνει εντυπωσιακές αλλά και ουσιώδεις συνθέσεις που έχουν παλμό,
είναι ζωηρές και ρυθμικές και ενορχηστρωμένες με απλότητα και μαεστρία. Θα ήταν
πολύ σπουδαίο να δούμε το ηχητικό αυτό έπος παιγμένο και ζωντανά κάποια στιγμή.
Προς το παρόν και πάντα στο γενικό πνεύμα της φετινής λίστας, σταματάμε τα
σχόλια και ανοίγουμε την ένταση.
43. Everything Is Alive – SLOWDIVE (Dead Oceans)
Με τους SLOWDIVE,ζούμε πάντα την κατάσταση «τσιμπήστε με να δω αν ονειρεύομαι». Επέστρεψαν
θριαμβευτικά πριν από εννέα χρόνια και το τέταρτο άλμπουμ τους το 2017 καμπύλωνε το χρόνο στο σημείο που τους
είχαμε αφήσει, στο 1995. Φέτος ηχογράφησαν το πέμπτο τους άλμπουμ και όλα
εξακολουθούν να είναι ζωντανά. Τα ομιχλώδη ηλεκτρικά σύννεφα και οι μελωδίες,
παραδομένες στα overdub της ομορφιάς είναι
και πάλι εδώ, οικείες και ανοιχτές για τον καθένα που θέλει φιλοξενία. Υπάρχει
περισσότερος λυρισμός και περισσότερη ζεστασιά. Ο ήχος τους διατηρεί τα
χαρακτηριστικά του αλλά έχει προστεθεί και περισσότερη ηλεκτρονική υποστήριξη
που ενισχύει ακόμα περισσότερο τη δυναμική του. Πάνω απ’ όλα όμως είναι η
οικειότητα. Αυτή μας δένει και όσο υπάρχει δεν μας ενδιαφέρει κάτι παραπάνω.
44. Aşk – ALTIN GÜN (Glitterbeat)
Η φετινή δισκογραφική προσφορά των ALTIN
GÜN, δεν φέρνει κάτι νέο στον ήχο τους. Πάλι διασκευάζουν παλιά Τούρκικα
τραγούδια με εξαιρετικές ενορχηστρώσεις με επιρροές από την εμπορική ηλεκτρονική
ποπ των ‘80’ς, την ψυχεδελική μουσική των ‘60’ς, φυσικά το Τούρκικο ψυχεδελικό
ροκ των ‘70’ς, όχι ανακατεμένα, όχι ανακαινισμένα και με διάθεση να πειραματιστούν
χωρίς όμως να θυσιάζουν την ευχαρίστηση που μας δίνουν με τον ήχο τους. Είναι
χαρακτηριστική η άνεση τους να ακούγονται σαν ένα μουσικό σχήμα του 21ου
αιώνα που αναμεταδίδει με φωτεινό και συγκινητικό παλμό παλιότερες δεκαετίες.
Κάθε χρόνο είναι στις λίστες μας, είτε μιλάμε για τα εκάστοτε άλμπουμ είτε όχι.
To ‘’Aşk’’ διαχέει έντονη
συναισθηματική φόρτιση, οι ενορχηστρώσεις «λιώνουν» κάτω από τη νοσταλγία και η
ανάγκη να το ακούσω με την πρώτη ευκαιρία κάνουν το άλμπουμ ακαταμάχητο σε
σύγκριση με τις δύο προηγούμενες καταθέσεις τους.
45. With A Hammer
– YAEJI (XL recordings)
Εδώ και μερικά χρόνια τώρα κινείται με ep και singles που έχουμε τιμήσει και στις λίστες μας και φέτος το πρώτο της μεγάλο άλμπουμ κινήθηκε μα αξιώσεις στο χώρο της ηλεκτρονικής ποπ της δεκαετίας μας. H ποπ της Kathy Yaeji Lee ήταν από πριν παράξενη, εφευρετική και ιδιαίτερα εξερευνητική. Σε αυτό το άλμπουμ συγκεντρώνει όλη τη μουσική της εμπειρία (house και γενικότερη ηλεκτρονική, ποπ και σοουλ κυρίως) και εντυπωσιάζει τόσο με την προσωπικότητα και ευρηματικότητα στην παραγωγή όσο και με τη συνολική εικόνα του ήχου της που ακούγεται εστιασμένος και ξεκάθαρος. Οι όποιες επιρροές είναι σε δεύτερη μοίρα και η ακουστική εμπειρία του άλμπουμ αποδεικνύεται ευχάριστη και συναρπαστική. H Julianna Escobedo Shepherd του Pitchfork το συμπυκνώνει καλύτερα όταν το περιγράφει ως: "an airy blend of synth-pop, jazz, techno, and ambient. It's a generous, understated exploration of rage as a source of creative renewal".
Να συμπληρώσω ότι η Yaeji μπορεί να χαίρει άκρας εκτίμησης αλλά δεν είναι μουσικός του ενός τετάρτου φήμης. Το άστρο της θα λάμψει ακόμα περισσότερο, εκτός απροόπτου..
Σχόλια